Subite aŭdiĝis tumulto kaj bruo el la kuirejo: "Kaptu ĝin! Ĵetu ĝin en la poton!"
　　 Kiam Hŭang Dehŭan aŭdis la bruon, li pensis, ke io okazas, kaj alkuris por rigardi. Li vidis testudon rampanta sur la planko. Ĝi aspektis vere kompatinda. Hŭang demandis al la kuiristoj, kial ili bruas pro la malgranda testudo.
　　 "Ni estis kuirantaj ĉi tiun testudon por vi, Sinjoro. Mi levis la potkovrilon por vidi, ĉu ĝi estis bone kuirita, sed ĝi kaptis la kovrilon kaj elrampis. Ĝia dorso jam vundiĝis, sed ĝi ankoraŭ kapablas movi la kapon kaj krurojn. Tio timigis nin."
　　 Hŭang Dehŭan ordonis la kuiristojn, ke ili portu la testudon al rivero kaj forliberigu ĝin. Li decidis, ke li neniam plu turmentu bestojn por manĝi. Li fariĝis vegetarano ekde tiam.
　　 Jarojn poste, Hŭang suferis de febro. Liaj familianoj portis lin al riverbordo por ke la malvarmeta brizo komfortigu lin.
　　 Iunokte li trovis, ke io grimpas sur lian korpon. Li tuj sentis malvarmeton kaj plezuron.
　　 Kiam la suno leviĝis, li sentis sin iom malvarma kaj pli komforta je la brusto. Li rigardis malsupren kaj trovis, ke lia brusto estas kovrita de koto. Sur la lito sidis testudo. Kiam ĝi vidis, ke li jam vekiĝis, ĝi kapsignis al li kaj rampis eksteren.
　　 Tiutage, Hŭang ekkapablis ellitiĝi kaj malaperis lia febro. Liaj familianoj diris al li, ke li reakiris sian vivon el la morto. La kuracisto diris, ke eble li jam mortus se la testudo ne venus akurate por malvarmigi lin.
　　 Hŭang diris al siaj familianoj, kiel grave estas ne mortigi bestojn. Li vivis ĝis la aĝo de 80 jaroj kaj mortis pace sen ajna doloro aŭ malsano.