En Tang-dinastio estis tre kruela kamparano.
Iutagmeze li iris al sia kampo por vidi la plantaĵojn, kaj en la kampo li trovis bovon, kiun la najbaro uzas por plugi la teron. La bovo manĝis kaj tretis la plantaĵojn.
　　La kamparano ekfurioziĝis: "Mi kreskigis la plantaĵojn kun granda peno, kaj nun vi venis ŝteli kaj ankaŭ treti. Ĉu vi jam enuiĝis de vivo?" Li do elprenis sian tranĉilon kaj blasfemis: "Mi ne mortigu vin, sed vi manĝis miajn plantaĵojn, mi do restigu vian langon. Lasu min rigardi, ĉu vi aŭdacu ŝteli plue!"
　　La bovo eble komprenis, ke ĝi estas kulpa, ĉar ĝi mallevis sian kapon kaj aspektis bedaŭroplena. La malica kamparano tiris ĝin je la korno kaj detranĉis ĝian langon. La bovo neniel blekis de doloro kvankam ĝi estis en granda sufero.
　　Poste, la kruelulo edziĝis kaj generis tri infanojn. Ĉiuj liaj infanoj perdis parolan kapablon ekde tiam, kiam ili komencis paroli duonjaron. La kamparano neniel komprenis, pro kio liaj infanoj mutiĝis. Li prenis siajn infanojn al famaj kuracistoj, sed ili havis nenian metodon reparoligi la infanojn.
　　Tiam la kamparano rememoris pri la lango, kiun li tranĉis de la bovo antaŭ dek jaroj. Li ekkonsciis, kio okazis al liaj infanoj. Lia krueleco alportis punon al lia familio.