En 1836 la registaro de Ĝjangjin-gubernio publikigis novan leĝon, ke estas malpermesite mortigi ranojn, ĉar ranoj manĝas fiinsektojn kaj protektas plantojn. Pro tio, oni ne rajtis mortigi ranojn por manĝi.
　　Kiam la leĝo publikiĝis, oni sciigis tion al Ĝang Aŝji. Li sin vivtenis per kaptado kaj vendado de ranoj en la bazaro kiel viando. Li ne scipovis legi, tial li ne sciis pri tio. Informiĝinte pri la nova leĝo, li ne ŝatis tion, kion li aŭdis.
　　"Bone, mi ne obeu tiun leĝaĉon. Pro kio oni forrezignu tiel bongustajn ranojn?" Li estis tiel malĝentila kaj obstina, ke liaj amikoj ĉesis admoni lin ŝanĝi la okupon. Tiel li mortigis multajn ranojn.
　　Li ŝatis aĉeti kaj trinki vinon per la mono gajnita per ranoj. Li ĉiam diris: "kiel oni pekas pro kaptado de ranoj? Rigardu, mi ja vivas sufiĉe bone."
　　Liaj amikoj diris al li: "Jes, sed tio fakte ne estas bona afero, ĉar tio estas kontraŭleĝa."
Tio kolerigis Aŝji: "Je kio gravas la leĝo? Multaj homoj agas kontraŭ la leĝoj, ne nur mi!"
　　Sed en iu ŝtorma nokto, Ĝang Aŝji malaperis. En la sekva tago, ĉesis la ŝtormo, kaj la vilaĝanoj trovis lin. Li falis en riveron kaj dronis. Tiaj aferoj ankaŭ povus okazis al aliaj, tamen la eksterordinara afero estas tio, ke centoj da ranoj venis kaj manĝis lian kadavron, por venĝi al ĉiuj siaj parencoj venditaj de Ĝang kiel manĝaĵo.
　　Neniu vidis tian bildon antaŭe. Ili konsciis, ke eĉ se oni povas eskapi de la puno pro la registara leĝo, oni ne povas eskapi de la puno pro la universa leĝo.
　　Via bono estos rekompencita per bono, kaj via malbono estos ankaŭ rekompencita per malbono, frue aŭ malfrue.