Iam antaŭe, iu farmulo vivis en la sudo de Ĝjangŝan, Ĝeĝjang-provinco. Li opiniis, ke estas amuze mortigi bestojn. Post la edziĝo, kvankam li jam aĝis pli ol 40 jarojn, li havis nur unu filon. La malgranda knabo aĝis naŭ jarojn kiam okazis nia rakonto.
　　Iun tagon en Majo de 1868, la malica farmulo iris al sia kampo kun sarkilo sur la ŝultro. Li renkontis grandan serpenton sur la vojo. Kiam la serpento vidis la farmulon, ĝi rigardis lin kun peta esprimo, kaj etendis sian langon. Ŝajnis, ke ĝi estus timigita kaj petus lian indulgon.
　　"Mi mortigos vin sendube," diris la farmulo. La serpento komencis forkuri, sed la farmulo hakis ĝin en du pecojn per la sarkilo.
　　Kiam la serpento ne plu movis, la farmulo metis la sarkilon sur la ŝultron kaj daŭrigis sian vojon kantante plezure.
　　Tiuvespere, lia filo sonĝis, ke granda serpento mordas lin. Vekiĝinte pro timego, li eksuferis de febro kaj tremegis. Li murmuradis senĉese, "Dolore! Kiel dolore mi suferas!"
Lia patro ne sciis kion fari kontraŭ tio kiam li vidis tion. Apenaŭ li volis inviti kuraciston, kiam lia filo etendis sian langon ― tiel longan, ke ĝi ne plu similis al tiu de la malgranda knabo, sed similis al tiu de la serpento.
　　"Filo, mia filo!" lia patro ekkriis korŝire, sed estis jam tro malfrue. Lia filo mortis post nelonge.