La granda bonzo Hŭineng vivis de 638 ĝis 713. Lia familio estis tiel malriĉa, ke li neniam havis ŝancon viziti lernejon por lerni skribi kaj legi, sed li havis profundegan inteligentecon naturdotitan. Aŭdinte budhan dharmon, li tuj fariĝis bonzo kun firma volo. Li laboris diligente, kaj baldaŭ atingis iluminiĝon. Lia Instruisto, la kvina patriarko de Ĉan-skolo (Ĉan, skolo de budhismo, aŭ Zen, kiel nomita en japana lingvo), transdonis al li la robon kaj bovlon, kiujn Bodhidarmo, la unua patriarko, portis el Hindujo. Hŭineng fariĝis la sesa patriarko de Ĉan-skolo.
　　 Iluminiĝinte, li konsciiĝis, ke la aflikto de homoj estas kaŭzita de mortigo al bestoj por manĝi. Li petis, ke oni ĉesu manĝi vivestaĵojn por eviti al si aflikton kaj malfeliĉon, sed neniu obeis lin.
　　 Hŭineng sentis bedaŭron, ke la ĉasistoj mortigas sovaĝajn bestojn senĉese. Li do demetis la bonzan robon kaj lasis la harojn kreski tiel, ke li ne plu aspektas kiel bonzo. Li sin anigis al grupo de ĉasistoj, kiuj pasigas longan tempon por ĉasi en la montaro.
　　 Hŭineng volis nek pafi nek starigi retojn, do la ĉasistoj ordonis lin gardi la retojn. Tio estis ĝuste dezirata de li. Kiam li vidis bestojn katenitaj en la reto, se la ĉasistoj ne estis proksime, li liberigis ilin. Se la ĉasistoj ĉeestis, li do ploris kaj petis ilin liberigi la bestojn.
　　 Li restis kune kun la ĉasistoj dek ses jarojn. Tiel li ne nur savis multajn bestojn, sed ankaŭ konvertis multajn ĉasistojn. Ili ekkonsciis pri la krueleco de sia profesio, kaj trovis aliajn rimedojn por sin vivteni.
　　 Poste, Hŭineng mastriĝis en sia propra templo. Li estis tiel bonkora kaj saĝa, ke la homoj venis de malproksime el diversaj regionoj por lerni de li kaj fariĝi budhanoj. Liaj disĉiploj disvastigis lian instruon de Ĉan en Koreion kaj Japanion. Kaj en la nuna periodo, ĝi plivastiĝas ankaŭ en Eŭropo kaj Ameriko.