Iam estis maljunulo nomata Ĉju. Li aĝis pli ol sesdek jarojn. Li faris multe da bonaj aferoj en la tuta vivo. Antaŭe, la trafikoj estis tre malfacilaj. Li do donacadis monon por konstruigi vojojn kaj pontojn, tiel oni povis trapasi pli facile. Oni ankaŭ ricevadis de li helpon laŭ bezono. Ĉiuj en la regiono povis rakonti multajn laŭdindajn aferojn pri li.
　　 Iutage, li vidis, ke fiŝisto iras al la bazaro por vendi la karpon kaptitan de si. La bela fiŝo havis ruĝajn signojn kaj striojn brilajn kaj varmajn sur la korpo, kvazaŭ fajro en la vintro. Ĝiaj okuloj brilis kvazaŭ la steloj en la ĉielo. Maljuna Ĉju sentis domaĝon lasi tiel belan fiŝon manĝita de homoj, li do aĉetis ĝin per alta prezo kaj metis ĝin en lagon. Li sentis grandan feliĉon pro tio.
　　 Ĉju estis maljunulo. Neniu el la homoj povas vivi porĉiam. Nelonge poste, li sentis malfortecon, kapturniĝon kaj deprimitecon. Li pensis, ke li ne plu vivos longe.
　　 Iutage, kiam li kuŝis malsana en la hejmo, alvenis servoknabo kaj diris al li: "Mia mastro ordonis bonvenigi vin al festeno, Sinjoro Ĉju."
　　 Maljuna Ĉju tute ne konis la knabon, sed li opiniis, ke ellitiĝo estas bona por li, kaj manĝi ekstere povas pliigi lian energion. Li do sekvis la knabon. "Mi vere malsaniĝis", li pensis dum la promenado, ĉar ĉio vidiĝis al li malklare kaj brile kiel en ora lumo.
　　 Post nelonge, li sin trovis staranta antaŭ grandioza palaco kun gravuritaj kolonoj kaj pentritaj traboj. Tabulo kun vortoj "La Kristala Palaco" pendis super la fronta pordo. "Strange, ĉu tio ne estas la nomo de la draka palaco?" ekmiregis Maljuna Ĉju.
　　 Momenton poste, elvenis la mastro. Li estis viro kun dikaj brovoj, longa hararo kaj kvin strioj da barbo. Li estis forta, vigla kaj afabla. Maljuna Ĉju ekkonsciis post iom da babilado, ke la mastro estas neniu alia ol Draka Reĝo mem.
　　 Ili ĝuis kune la frandaĵojn el altaj montoj kaj profundaj maroj. La draka reĝo diris al Maljuna Ĉju, "Foje iu el miaj filoj sin amuzis ekstere kaj estis kaptita kaj mortigota de banditoj. Feliĉe, vi vidis tion kaj savis lin. Pro tio ni elkore dankas al vi!"
　　 "Efektive, vi ne plu povas resti longe en la mondo, sed ĉar vi savis la drakon aliformiĝintan en fiŝon, vi gajnis plilongan vivon. Mi invitis vin al la simpla festeno nur por esprimi nian dankon kaj ekspliki la aferon al vi."
　　 "Mi ne aŭdacas akcepti vian favoron senrekompence," diris Maljuna Ĉju humile. "Ekde nun, mi faros pli multe da bonfaroj por esprimi mian profundan dankon al vi!"
　　 Post la festeno, Maljuna Ĉju vekiĝis kun plena stomako. "Eble mi sonĝis," li diris al si mem, "Sed pro kio mi estas tiel sata?"
　　 Li faris des pli multe da bonaj aferoj, kaj mortis trankvile je la aĝo de 120 jaroj, post longaj jaroj sen ajna malsano.