La montpinto de Tiantai-montaro en Ĝeĝjang-provinco estis nigre verda, staranta kiel bele ornamita ekrano. Oni frekventas de malproksime por spekti la ĉarman pejzaĝon.
　　 En la belaj montoj estas multaj budhismaj monaĥejoj kaj temploj dum centoj da jaroj. La estro de iu granda templo estis nomata Ĝi Ji. Li vivis de 539 ĝis 597 p.K. Pro lia nekomparebla inteligenteco, la reĝo Jang de Suj-dinastio nomunis lin "Saĝulo", kiu famas eĉ en la nuna tempo.
　　 Tiam Majstro Saĝulo opiniis, ke tiamaj homoj estas tro kruelaj, precipe kiam ili volis ion manĝi. Ili povis mortigi ĉion ajn vivantan por manĝi.
　　 Li decidis fari ion kontraŭ tio. Sed kion fari? Bonzoj ne posedis monon. Do Majstro Saĝulo almozpetis dum pluraj jaroj, ĝis finfine li posedis sufiĉan monon por aĉeti pecon da tero kaj dungi laboristojn fosi lageton tie.
　　 Tion vidinte, oni mokridis, ke Majstro Saĝulo estas vere malsaĝa!
　　 La majstro estas tiel prudenta, ke li neniel zorgis pri onia moko. Li daŭrigis la laboron.
　　 Li instruis al la laborantoj pri budhismo dum ilia ripoza tempo. Li diris: "La sutroj (la sanktaj libroj de Budho) diris, 'ĉiuj vivestaĵoj havas budhan naturon.' Eble neniu el vi regardas fiŝojn aŭ kankrojn gravaj, tamen ili ankaŭ povos fariĝi budhoj iutage estonte."
　　 "Ankaŭ sovaĝaj bestoj havas budhan naturon. Se oni estis mortigita de sovaĝa besto, ni opinias tion tragedio kaj bedaŭras pro li. Ĉu vi iam opiniis, ke kiam vi mortigis fiŝon, ankaŭ la aliaj fiŝoj opinias tion tragedio kaj bedaŭras pro la mortinta fiŝo?"
　　 Majstro Saĝulo eksplikis, ke li konstruigas lageton por ke iu ajn, kiu havas fiŝon aŭ kankron, havas ŝancon por liberigi kaj lasi ĝin vivi trankvile kaj sendanĝere ĝis la vivfino. Li nomis la lageton "Vivliberiga Lageto".
　　 La laboristoj ege emociiĝis de tio. Eĉ la homoj, kiuj iam mokis lin, sin opiniis malicaj. Ili fariĝis budhanoj kaj neniam plu mortigis bestojn por manĝi.
　　 Aliaj temploj ankaŭ imitis la konduton de la majstro. Se vi havas bonŝancon por viziti ĉinajn templojn kaj monaĥejojn budhismajn, vi eble vidos la vivliberigajn lagetojn, kie libere vivas fiŝoj, kankroj kaj testudoj. La bestoj neniam maltrankviliĝas pro tio, ke ili estos formanĝitaj de homoj.