La vera nomo de Majstro Jongming estis Janshou. La reĝo titolis lin Ĝiĝjŭe post lia morto. Oni ĉiuj nomis lin Majstro Jongming, ĉar li vivis en Templo Jongming de Hangĝou-urbo.
　　 Lia familia nomo estis Ǔang antaŭ ol li forlasis la laikan vivon kaj fariĝis bonzo. En liaj dudekaj jaroj li estis financa oficisto de Juhang-gubernio proksima al Hangĝou. Li sentis grandan bedaŭron por la fiŝoj kaj salikokoj, ke ili estas kaptataj kaj formanĝataj. Li do ofte aĉetis ilin per mono de la registaro, portis ilin al la bordo kaj liberigis ilin en la akvon.
　　 Malfeliĉe, la elspezita mono ne apartenis al li mem. Poste, oni eltrovis lian aferon kaj kondamnis lin al malliberejo.
　　 La juĝisto neniel povis kredi, ke li elspezis la monon por liberigi la vivon de bestoj. Li konviktis Ŭang pri ŝtelado de ŝtata mono. Tio estis vere grava krimo. Tiam la puno por tia krimo estis senkapigo ― Oni tiris la krimulon al la publika placo, kie ĉiuj povas rigardi, kaj dehakis lian kapon per granda glavo. Ĉiuj, kiuj vidis la teruran punon, estis ĉiam timigitaj.
　　 La reĝo de Ŝtato Ujŭe (907-978 p. K.) sciis, ke Ŭang estis bonkora kaj liberigis multajn bestojn. Ĉu eble li aĉetis la bestojn per mono de la registaro? Li do ordonis al siaj oficistoj ĉe la ekzekutejo, ke ili atenteme observu la vortojn kaj konduton de Ŭang.
　　 Kiam oni tiris Ŭang eksteren por haki lian kapon, li aspektis nek timigita nek maltrankvila. Fakte, li aspektis plezura kaj aplomba. La ekzekutisto neniam vidis tian bildon kaj demandis al li kun respekto: "Ĉiuj aliaj krimuloj dekapigotaj de mi tremas kaj ploras. Antaŭe mi neniam vidis tian, kia vi aspektas nun. Kiel vi povas teni vin en tiel granda aplombo? Vi ja scias, ke oni mortigos vin pro fiuzo de la ŝtata mono."
　　 Ŭang respondis: "Jes. Mi vere uzis monon de la registaro, sed mi elspezis neniom por mi mem. Mi elspezis tion por aĉeti la bestojn kaj forliberigi ilin. Do pro kio mi ektimu? Tuj kiam vi dehakos mian kapon, mi povos iri en la Puran Landon de Amitabo. Ĉu tio ne estas bona afero? Do mi neniel povas atendi plu."
　　 Kiam la oficistoj respondecaj pri la ekzekutado aŭdis tion, ili ekkomprenis, ke Ŭang estas honesta. Ili admiris liajn honestecon, aplombon kaj kuraĝon. Ili senkulpigis kaj liberigis lin.
　　 Kelkajn jarojn poste, li fariĝis bonzo je la aĝo de tridek jaroj. Li estis vere bona bonzo, ke li forigis ĉiajn ĉagrenojn grandajn kaj malgrandajn, akiris iluminiĝon kaj verkis plurajn gravajn librojn. Kiam li mortis en 975 p. K. je la aĝo de 72, Amitabo mem alvenis kaj bonvenigis lin al la Pura Lando.