Rakonto de religiulo pri iluminiĝo

　　Rakonto de pri iluminiĝo de religiulo

　　Iam pia religiulo tenis tufon da floroj en la manoj por oferi al la Budho.

　　Je la ekrigardo al li, la Budho komprenis lian celon de vizito kaj demandis: “Ĉu vi faras oferon al mi hodiaŭ por ion peti de mi?”

　　——Budho, mi estas nur religiulo. Nenion mi petas krom iluminiĝon.

　　——Bone! Vi venas por peti iluminiĝon, do demetu ĝin!

　　La religiulo demetis la florojn kaj respekte kunigis paron da manoj.

　　La Budho refoje diris al li: “Daŭre demetu ĝin!”

　　La religiulo miris kaj plu delasis siajn manojn.

　　La Budho daŭre diris: “Daŭre demetu ĝin!

　　Tiumomente la religiulo konfuzite demandis: “Sinjoro, ĉiujn la florojn kaj manojn mi jam demetis, kion mi ankoraŭ devas demeti?”

　　La Budho respondis: “La deziron por peti iluminiĝon vi ankaŭ devas demeti.”

　　La religiulo tuj iluminiĝis.

　　　修行人悟道的故事

　　以前，有一个修行人，

　　双手捧着一束鮮花，以最虔诚的心供养佛。

　　佛陀一眼即看出他的来意，便问：

　　「你今天来此供佛，是否心有所求？」

　　修行人就讲：

　　「世尊，我只是个修道人，我什么都不求，我只是求道。」

　　佛陀就告诉他：

　　「好！你既然是来求道，那就放下吧！」

　　于是，

　　修行人就把花放下，双手合十。

　　佛陀又告诉他：「再放下！」

　　修行人觉得奇怪，

　　於是，把两手也放下，

　　佛陀又说：「还要放下！」

　　此时修行人不解地說：

　　「世尊！花和手我都已放下，还有什么要放下的呢？」

　　佛陀说：

　　「你有求的这念心也要『放下』。」

　　修行人，当下大彻大悟。