兔子的尾巴
兔子的尾巴
从前有一只兔子和一只狼。一天兔子对狼说：
“现在我们一起来做奶酪吧！”
狼点头答应道：“好啊，那就一起做吧。”
于是两人先向奶牛要了很多牛奶，然后把牛奶装到罐子里。骨碌骨碌地搅拌均匀后，等到凝固了，奶酪就做好了。
来，咱们赶快尝尝吧。”
兔子建议说，可是狼却摇摇头，说：
“不行，不行，咱们要把它保存到缺少食物的冬天吃。”
然后，两人决定先把装好奶酪的桶埋进森林里。
“先把它放在这里，我们说好了，在冬天来临之前我们俩谁也不准到森林里来。”
“好吧。
兔子和狼两个约好了。
但是，馋嘴的兔子想吃奶酪馋的不得了，
“啊，等不到冬天了，太想吃了。对了，我不告诉狼，就尝一点点。
于是，兔子就偷偷地独自跑到森林里，挖出奶酪桶，偷吃了一点。奶酪实在是太好吃了。
第二天，兔子忍不住又想偷吃了
“不要紧，只吃一点点。”
兔子这样想着，又来到了森林里。
可是，当它匆匆忙忙从森林里跑出来的时候，被狼发现了。
“小兔子，我们不是说好了谁也不准到森林来吗？”
“啊，是这样的，我姐姐住在森林的对面，我听说它生了一个可爱的小男孩，很想早一点儿看望一下，不知不觉就抄了这条近路。”
“奥，要是这样的话我就不说什么了。”
可是，第二天狼有发现了从森林里出来的兔子。
“小兔子，你今天又不守约了？”
“啊，不好意思，我姐姐这次又生了一个可爱的小女孩，我又去看望了。”
“奥，那就算了。”
可是过了两天，狼又发现兔子从森林里出来。
“喂，喂，你怎么又不遵守约定了呢？”
“啊，实在不好意思，姐姐生了第三个可爱的孩子，我去看望了。”
“怎么可能每天都生小孩呢？你一定是去偷吃奶酪了吧？”
“真的，我没骗你，真是生了孩子。”
“那好，我们这就到森林里去检查一下。”
说着，狼就把兔子拽进了森林里。
然后挖出了奶酪桶，狼刚要打开盖子，兔子就慌张地说：
“啊，疼，我肚子好疼啊。”
说着匆匆忙忙溜走了。
狼打开桶一看，奶酪桶已经空空如也了。
“果然是被它偷吃了，这只撒谎的兔子。”
狼非常生气，跑去追赶兔子。
就在这时，传来了凄惨的求救声：
“救命啊，救命啊。”
狼顺着声音跑过去一看，兔子正在草丛里挣扎呢。
原来兔子匆忙中不小心踩上了人下好的夹子，被夹住了腿，正在拼命呼喊。
“狼老兄，你快救救我吧。”
“我才不呢，我不想和撒谎的人做朋友。”
“请你原谅我吧，我再不那么做了。”
“你说话算数？”
“真的。”
兔子哭着向狼赔礼道歉，狼就把兔子从夹子救了下来。
可是，兔子的尾巴却被夹断了。
从那以后，兔子尾巴就变得像现在这样短。
Vosto de leporo
Iam antaŭe vivis leporo kaj lupo. Iutage la leporo diris al la lupo:
"Nun ni kune faru fromaĝon!"
La lupo kapjese respondis: "Bone, ni kune faru!"
Do ili petis de laktbovino multan lakton, poste ili metis la lakton en poton kaj brue kirlis la lakton. Kiam la lakto estis solidiĝinta, la fromaĝo estis preta.
"Venu, ni kune gustumu"
La leporo proponis, sed la lupo kapneis kaj diris:
"Ne , ne, tio ne eblas, ĉar ni devas konservi la fromaĝon ĝis la tuj venonta vintro por manĝi."
Poste, ambaŭ decidis unue meti la pretan fromaĝon en sitelon kaj enterigi ĝin en la arbaro.
"Unue ni metu ĝin en ĉi tie, kaj ni interkonsentu, ke antaŭ la vintro neniu el ni ambaŭ devas veni en la arbaron."
"Bone."
La leporo kaj la lupo jam interkonsentis.
Sed la frandema leporo trege deziris manĝi la fromaĝon.
"Ha, mi ne povas atendi ĝis la vintro. Mi deziregas manĝi ĝin. Oh jes, mi ne diru al la lupo, kaj mi nur manĝos iomete."
Tial la leporo ŝtele kuris sole en la arbaron, elfosis la fromaĝan sitelon el la tero, kaj manĝis iomete. Oh la fromaĝo vere estis tre bongusta.
En la sekva tago, la leporo ne povis elteni kaj stele manĝis ĝin.
"Ne granvas, mi nur manĝos iomete."
Kiam la leporo tiel pensis, ĝi denove iris en la arbron.
Sed ĉifoje kiam ĝi haste kuris el la arbaro, ĝi estas trovita de la lupo.
"Leporeto, ĉu mi ne diris, ke neniu rajtas iri en la arbaron?"
"A, jen la kialo: mia fratino loĝas kontraŭ la arbaro, kaj mi aŭdis, ke ĝi naksis amindan knabon. Mi do volas rapide viziti mian fratinon, do mi senkonscie prenis tiun ĉi vojon."
"Oho, tiel, mi do diros nenion."
Sed , la sekvan tagon la lupo retrovis, ke la leporo rekuris el la arbaro.
"Leporeto, kial hodiaŭ vi denove kontraŭis la interkonsenton?"
"A, pardonu, ĉifoje mia fratino renaskis amindan knabinon, mi revizitis ĝin."
"Oho, mi do lasu tion."
Sed post du tagoj, la lupo denove trovis, ke la leporo rekuris el la arbaro.
"He, he, kial vi denove kontraŭis la interkonsenton?"
"Ho, mi petas vian pardonon, mia fratino naskis la trian bebon, mi denove vizitis ĝin."
"Kiel ĝi povas naski bebon ĉiutage? Ĉu vi ŝtele manĝis la fromaĝon?
" Vere, mi ne trompis vin, ĝi vere naskis bebojn."
"Bone, ni kune iru al la arbaro por konfirmi tion."
Dirante, la lupo tiris la leporon en la arbaron.
Poste la lupo elfosis la fromaĝan sitelon. Antaŭ la lupo malfermis la kovrilon, la leporo tre konsternite diris:
"Ha, Doloras, doloras al mi la ventro."
Dirante, la leporo haste forkuris.
Malferminte, la lupo vidis, ke la fromaĝa sitelo estas tuta malplena.
"Estas vere, ke ĝi stele manĝis ĉion, la mensogema leporo!"
La lupo tre koleriĝis, kaj tuj postkuris la leporon."
Ĝuste tiam, la lupo aŭdis korŝiran krion por peti helpon:"Helpon, helpon!"
La lupo kuris laŭ la voĉo kaj vidis, ke la leporo baraktas en la herbaro.
Oho! Pro hasteco la leporo neatente surpaŝis sur la pinĉilon metita de homo. Kaj ĝia kruro estas pinĉita de la pinĉilo. La lepro pengorĝe kriis.
"Frato lupo, Bonvolu rapide savi min."
"Ne, mi ne helpos vin, mi ne volas amikiĝi kun mensogulo."
"Bonvolu pardoni min, mi ne plu tiel faros."
"Ĉu vi tenas vian promeson?"
"Jes, vere."
La leporo plore petis pardonon de la lupo. Do la lupo savis la leporo el la pinĉilo.
Sed la vosto de leporo jam estis rompita de la pinĉilo.
Ekde tiam la lepora vosto fariĝis tiel mallonga kiel la nuna.
