Reciproka Venĝado: Malsamoj inter versioj
Miaohui (Diskuto | kontribuoj) |
|||
| Linio 1: | Linio 1: | ||
| − | + | Reciproka Venĝado | |
| − | Paro da maljunaj geedzoj tre | + | Paro da maljunaj geedzoj tre amis sian solfilinon ekde ŝia naskiĝo. La knabino estis sagaca kaj aminda, kaj la tuta familio ankaŭ vivis tre feliĉe kaj kviete. |
| − | Kiam la filino estis 17-jara, iufoje ŝi malvarmumiĝis neatendite. | + | Kiam la filino estis 17-jara, iufoje ŝi malvarmumiĝis neatendite. Ekde sia infaneco, la filino ĉiam nature resaniĝis sen medicinaĵoj post la malvarmumiĝo, do la gepatroj kutime ne tre zorgis pri tio. Tial ĉifoje dum malsaniĝo de la filino, ili ankaŭ ne faris specialan zorgon pri tio. |
| − | Sed la filino | + | Sed ĉifoje, anstataŭ resaniĝi, la filino ankaŭ malsaniĝis des pli grave. La geedzoj devis peti kuraciston por kuraci ŝin. La filino prenis multe da medikamentoj, sed la malsano pli graviĝis tagon post tago. Fine ŝi nur havis maldikan haŭton sur la ostaro, kaj eĉ ne havis forton por malfermi la okulojn. |
| − | La koroj de la maljunaj geedzoj brulis pro | + | La koroj de la maljunaj geedzoj ege brulis pro maltrankvilo. Pri la malsano de la filino la maljunaj geedzoj povis fari nenion alian ol suspiradon kaj ploradon. Je la alveno de aŭtuno ili timis, ke la vivo de la filino ankaŭ forvelkos kiel la flaviĝantaj folioj. |
| − | Ĝuste dum | + | Ĝuste dum la tuta familio dronis en trista atmosfero, de malproksima loko venis sorĉisto, kiu pretendis, ke li kapablas solvi malfacilaĵojn kaj fatalaĵojn per sorĉarto. |
| − | + | “Vanas diversaj klopodoj de kuracisto, kaj ni alvenigu la sorĉiston por ke li trovu fortunon al la sorto de la filino!” Do la geedzoj alvenigis la sorĉiston kaj petis lin savi la filinon. | |
| − | + | Post regalo de la geedzoj, la sorĉisto postulis, ke ili gvidu lin antaŭ la liton de la filino. La sorĉisto silente meditis momenton kun fermitaj okuloj ĉe la lito. Ĵus kiam la geedzoj volis levi la kurtenon de la filino, la sorĉisto haltigis ilin levinte sian manon: “Ne faru tion. Via filino jam alkroĉiĝis de demono, kaj nun ŝi ne povos daŭre vivi!” | |
| − | “Mia dio! Bonvole savu ŝin！” aŭdinte tion, la geedzoj | + | “Mia dio! Bonvole savu ŝin！” aŭdinte tion, la geedzoj eksuferis de forta bategon. Ili refoje petegis la sorĉiston por savi la kompatindan filinon. |
| − | La sorĉisto diris: “Do mi konsiliĝu kun la demono.” li denove fermis siajn okulojn recitante mantron | + | La sorĉisto diris: “Do mi konsiliĝu kun la demono.” li denove fermis siajn okulojn recitante mantron dum momento. Baldaŭ li revidis la demonon alkroĉintan al la filino. |
| − | “Ĉi tiu junulino havas nek malamon nek | + | “Ĉi tiu junulino havas nek malamon nek rankoron kontraŭ vi, kial vi ne forlasis ŝin?” la sorĉisto demandis. |
| − | “Nek malamon nek | + | “Nek malamon nek rankoron?”la demono kolere respondis: “Hm! Ĉi tiu junulino ofte detruis miajn vivojn antaŭe dum 500 jaroj, kaj mi ankaŭ ofte detruis ŝiajn vivojn antaŭe 500 jarojn. Ni ambaŭ ĉiam venĝadis unu kontraŭ la alia, kaj ĝis nun, la konflikto inter ni ankoraŭ ne kvitiĝas. Do ĉifoje mi refoje venis por detrui ŝian vivon!” |
| − | La sorĉisto | + | La sorĉisto kapskuis kaj suspiris: “Kiam finiĝos via reciproka venĝado? Vi senĉese kontraŭvenĝadas kaj detruadas la vivon de la alia... ĉu vi ne sentas vin lacaj?” |
| − | La demono diris: “Ankaŭ mi volas fini ĉi tiun abomenan | + | La demono diris: “Ankaŭ mi volas fini ĉi tiun abomenan konflikton, sed tio ne dependas nur de mi. Se ŝi povas garantii, ke ekde nun ŝi ne plu malamos kaj sin venĝos kontraŭ mi, ekde hodiaŭ mi ne plu mortigos ŝin. Bonvolu transdoni al ŝi mian diron. |
| − | La sorĉisto transdiris la | + | La sorĉisto transdiris la vortojn al la mortanta junulino. Ŝi anĥelis dum iom da tempo, kaj malforte diris al la sorĉisto: “Mi promesas, ke ekde nun mi ne plu malamos tiun.” |
| − | “Ŝi ne plu | + | “Ŝi ne plu sin venĝos kontraŭ vi! Bonvole lasu ŝin vivi!” la sorĉisto petis al la demono. |
| − | + | La demono ne sufiĉe konvinkiĝis de tio. Poste, ĝi perceptis la penson de la junulino, kaj trovis, ke ŝi ankoraŭ havis rankoron pro sia turmentiĝo. | |
| − | “Nu! Ŝi promesis ne plu malami nur pro tio, ke ŝi timas perdi sian vivon. Ŝi | + | “Nu! Ŝi promesis ne plu malami min nur pro tio, ke ŝi timas perdi sian vivon. Ŝi nur mensogis! Mi jam donis al ŝi ŝancon, sed ŝajne vane. En tiu situacio estas ŝi, kiu ne volas kvitigi la nian konflikton.” Tial, la demono senhezite detruis la vivon de la junulino kaj ne plu aperis. |
冤冤相报 | 冤冤相报 | ||
Kiel registrite je 22:09, 7 Jan. 2014
Reciproka Venĝado
Paro da maljunaj geedzoj tre amis sian solfilinon ekde ŝia naskiĝo. La knabino estis sagaca kaj aminda, kaj la tuta familio ankaŭ vivis tre feliĉe kaj kviete.
Kiam la filino estis 17-jara, iufoje ŝi malvarmumiĝis neatendite. Ekde sia infaneco, la filino ĉiam nature resaniĝis sen medicinaĵoj post la malvarmumiĝo, do la gepatroj kutime ne tre zorgis pri tio. Tial ĉifoje dum malsaniĝo de la filino, ili ankaŭ ne faris specialan zorgon pri tio.
Sed ĉifoje, anstataŭ resaniĝi, la filino ankaŭ malsaniĝis des pli grave. La geedzoj devis peti kuraciston por kuraci ŝin. La filino prenis multe da medikamentoj, sed la malsano pli graviĝis tagon post tago. Fine ŝi nur havis maldikan haŭton sur la ostaro, kaj eĉ ne havis forton por malfermi la okulojn.
La koroj de la maljunaj geedzoj ege brulis pro maltrankvilo. Pri la malsano de la filino la maljunaj geedzoj povis fari nenion alian ol suspiradon kaj ploradon. Je la alveno de aŭtuno ili timis, ke la vivo de la filino ankaŭ forvelkos kiel la flaviĝantaj folioj.
Ĝuste dum la tuta familio dronis en trista atmosfero, de malproksima loko venis sorĉisto, kiu pretendis, ke li kapablas solvi malfacilaĵojn kaj fatalaĵojn per sorĉarto.
“Vanas diversaj klopodoj de kuracisto, kaj ni alvenigu la sorĉiston por ke li trovu fortunon al la sorto de la filino!” Do la geedzoj alvenigis la sorĉiston kaj petis lin savi la filinon.
Post regalo de la geedzoj, la sorĉisto postulis, ke ili gvidu lin antaŭ la liton de la filino. La sorĉisto silente meditis momenton kun fermitaj okuloj ĉe la lito. Ĵus kiam la geedzoj volis levi la kurtenon de la filino, la sorĉisto haltigis ilin levinte sian manon: “Ne faru tion. Via filino jam alkroĉiĝis de demono, kaj nun ŝi ne povos daŭre vivi!”
“Mia dio! Bonvole savu ŝin！” aŭdinte tion, la geedzoj eksuferis de forta bategon. Ili refoje petegis la sorĉiston por savi la kompatindan filinon.
La sorĉisto diris: “Do mi konsiliĝu kun la demono.” li denove fermis siajn okulojn recitante mantron dum momento. Baldaŭ li revidis la demonon alkroĉintan al la filino.
“Ĉi tiu junulino havas nek malamon nek rankoron kontraŭ vi, kial vi ne forlasis ŝin?” la sorĉisto demandis.
“Nek malamon nek rankoron?”la demono kolere respondis: “Hm! Ĉi tiu junulino ofte detruis miajn vivojn antaŭe dum 500 jaroj, kaj mi ankaŭ ofte detruis ŝiajn vivojn antaŭe 500 jarojn. Ni ambaŭ ĉiam venĝadis unu kontraŭ la alia, kaj ĝis nun, la konflikto inter ni ankoraŭ ne kvitiĝas. Do ĉifoje mi refoje venis por detrui ŝian vivon!”
La sorĉisto kapskuis kaj suspiris: “Kiam finiĝos via reciproka venĝado? Vi senĉese kontraŭvenĝadas kaj detruadas la vivon de la alia... ĉu vi ne sentas vin lacaj?”
La demono diris: “Ankaŭ mi volas fini ĉi tiun abomenan konflikton, sed tio ne dependas nur de mi. Se ŝi povas garantii, ke ekde nun ŝi ne plu malamos kaj sin venĝos kontraŭ mi, ekde hodiaŭ mi ne plu mortigos ŝin. Bonvolu transdoni al ŝi mian diron.
La sorĉisto transdiris la vortojn al la mortanta junulino. Ŝi anĥelis dum iom da tempo, kaj malforte diris al la sorĉisto: “Mi promesas, ke ekde nun mi ne plu malamos tiun.”
“Ŝi ne plu sin venĝos kontraŭ vi! Bonvole lasu ŝin vivi!” la sorĉisto petis al la demono.
La demono ne sufiĉe konvinkiĝis de tio. Poste, ĝi perceptis la penson de la junulino, kaj trovis, ke ŝi ankoraŭ havis rankoron pro sia turmentiĝo.
“Nu! Ŝi promesis ne plu malami min nur pro tio, ke ŝi timas perdi sian vivon. Ŝi nur mensogis! Mi jam donis al ŝi ŝancon, sed ŝajne vane. En tiu situacio estas ŝi, kiu ne volas kvitigi la nian konflikton.” Tial, la demono senhezite detruis la vivon de la junulino kaj ne plu aperis.
冤冤相报
海涛法师编著
有一对老年得子的老夫妇，从小便对独生女十分疼爱，这小女孩也长的伶俐乖巧，一家人也生活的幸福安宁。
在女儿十七岁那年，有一回不小心受了点风寒，因为他们的女儿从小若是伤风感冒从来都是不治而愈，用不著老夫妻俩操心，因此这回他们也没有特别在意。
可是，这次女儿不但没有恢复，病情反而越来越严重。老夫妻只好请来当地的医生给女儿看病，药是吃了不少，女儿的病却一天比一天严重，最后竟病得骨瘦如柴，连睁眼的力气都没有。
老夫妻俩心急如焚，说到女儿的病，老俩口只有相对叹息流泪，束手无策。秋天到了，他们害怕女儿的性命也像那纷纷枯黄的叶子一样凋零。
正当这家人陷入悲凉的气氛中，远方来了一位咒文师，自称能用咒语消灾解难。
‘大夫怎么看都没有用，不如请咒文师来碰碰运气吧！’两夫妻请来这位法师，恳求救女儿一命。
款待过咒文师之后，咒文师要求引他到女儿的床前。咒文师在床边闭目静默了一会儿，老夫妻俩正要替咒文师掀起女儿的幔帐时，咒文师举手制止：‘不用了，你们的女儿被鬼缠住，现在快要不行了！’
‘天啊！请您一定要救救她啊！’听了这话，夫妻俩顿时感到五雷轰顶，老夫妇流著泪再次恳求咒文师设法救他们可怜的女儿。
咒文师说：‘我跟鬼交涉看看。’他再次闭目诵念咒语片刻，不久他就见到了纠缠著少女的鬼。
‘这女子和你无冤无仇，你为什么要和她过不去呢？’咒文师问道。
‘无冤无仇？’鬼愤愤不平地答道：‘哼！这个女子在前五百世中常谋害我的性命，我也在过去五百世中常谋害她的命。我们俩冤冤相报，到今天还没有了结，这次又换我来索命了！’
咒文师摇摇头、叹了口气说：‘冤冤相报何时了？不停的报复、向彼此索命，难道你不觉得累吗？’
鬼说：‘我也很想了结这段恶缘，但光靠我一个是不够的。如果她能保证从今以后不再怨恨我、谋害我，今天我就饶她一命，请您把我的话转达给她。’
咒文师把鬼的这番话告诉了奄奄一息的女子。她喘息了一会儿，虚弱地对咒文师说：‘我答应它，从此不再记恨了。’
‘她不会再报复你了！你今天就饶了她一命吧！’咒文师对鬼说。
鬼听了并不十分相信，它仔细地感应女子的心思，发现她对鬼近日来的折磨仍有怨恨之心。
‘算了！她答应不再记恨，只是因为怕丧命而说的谎话。我已经给过她机会了，看来无药可救、不肯了结的是她不是我。’于是，鬼毫不犹豫断送了女子的命，就此消失。
