Iam antaŭe vivis leporo kaj lupo. Iutage la leporo diris al la lupo:

Iam antaŭe vivis leporo kaj lupo. Iutage la leporo diris al la lupo:

"Nun ni kune faru formanĝon!"

"Nun ni kune faru fromaxon!"

La lupo kapjese respondis: "Bone, ni kune faru!"  

La lupo kapjese respondis: "Bone, ni kune faru!"  

Do ili petis de laktbovino multan lakton, poste ili metis la lakton en poton kaj brue kirlis la lakton. Kiam la lakto estis solidiĝinta, la formanĝo estis preta.  

Do ili petis de laktbovino multan lakton, poste ili metis la lakton en poton kaj brue kirlis la lakton. Kiam la lakto estis solidiĝinta, la fromaĝo estis preta.  

"Venu, ni kune gustumu"

"Venu, ni kune gustumu"

La leporo proponis, sed la lupo kaponeis kaj diris:

La leporo proponis, sed la lupo kapneis kaj diris:

"Ne , ne, tio ne eblas, ĉar ni devas konservi la lakton ĝis tuj venonta vintro por manĝi."

"Ne , ne, tio ne eblas, ĉar ni devas konservi la fromaĝon ĝis la tuj venonta vintro por manĝi."

oste, ambaŭ decidis unue meti la pretan formanĝon en sitelon kaj enterigi ĝin en la arbaro.

Poste, ambaŭ decidis unue meti la pretan fromaĝon en sitelon kaj enterigi ĝin en la arbaro.

"Unue ni metos ĝin en ĉi tie , kaj ni konsiliĝis, ke antaŭ la vintro neniu el ni ambaŭ devas veni en la arbaron.

"Unue ni metu ĝin en ĉi tie, kaj ni interkonsentu, ke antaŭ la vintro neniu el ni ambaŭ devas veni en la arbaron."

"Bone."

"Bone."

La leporo kaj la lupo jam interkonsiliĝis.

La leporo kaj la lupo jam interkonsentis.

Sed la frandema(manĝema) leporo trege deziris manĝi la formanĝon.

Sed la frandema leporo trege deziris manĝi la fromaĝon.

"Ha, mi ne povas atendi ĝis la vintro. Mi deziregas manĝi ĝin. Oh jes mi ne diru al la lupo , kaj mi nur manĝos iomete."

"Ha, mi ne povas atendi ĝis la vintro. Mi deziregas manĝi ĝin. Oh jes, mi ne diru al la lupo, kaj mi nur manĝos iomete."

Tial la leporo ŝtele kuris sole en la arbaron, elfosis la formanĝan sitelon el la tero, kaj manĝis iomete. Oh la formanĝo vere estas tre bongusta.

Tial la leporo ŝtele kuris sole en la arbaron, elfosis la fromaĝan sitelon el la tero, kaj manĝis iomete. Oh la fromaĝo vere estis tre bongusta.

En la sekva tago, la leporo ne povis toleri(elteni)  kaj stele manĝis ĝin

En la sekva tago, la leporo ne povis elteni kaj stele manĝis ĝin.

"Ne granvas, mi nur manĝos iomete."

"Ne granvas, mi nur manĝos iomete."

Kiam la leporo tiel pensis , ĝi denove venis en la arbron.

Kiam la leporo tiel pensis, ĝi denove iris en la arbron.

Sed ĉifoje kiam ĝi haste kuris el la arbaro, ĝi estas trovita de la lupo.  

Sed ĉifoje kiam ĝi haste kuris el la arbaro, ĝi estas trovita de la lupo.  

"Leporeto , ĉu ni ne diris, ke neniu povos veni en la arbaron?"

"Leporeto, ĉu mi ne diris, ke neniu rajtas iri en la arbaron?"