Vidi fonton por 63. Teruriĝo pro la kostumo de rakŝaso

63. Terurigxo pro la kostumo de raksxaso

　　Iam vivis pluraj aktoroj en Regno Gandaro. Ili kune vojagxis al alia loko por sin savi de la serioza malsatego kaj preteriris la Palasan Montaron, en kiu onidire estis demonoj kaj raksxasoj ferocaj kaj sangavidaj.

　　Cxiuj aktoroj tranoktis en la montaro. Blovis malvarma vento, do ili bruligis fajron, kaj kusxigxis cxirkaux gxi. 

　　Tiam iu el ili sentis malvarmon, sin vestis per teatra kostumo de raksxaso kaj sidigxis cxe la fajro por sin varmigi.

　　Iu alia vekigxis kaj tuj terurigxis kiam li vidis iun en raksxasa kostumo sidanta cxe la fajro. Anstataux atente pririgardi, li tuj forkuris pro timo. Tio vekis la aliajn, kaj ili cxiuj diskuris terurigite. 

　　La aktoro en la teatra kostumo ankaux ektimis pro tio, kaj tuj kuris post siaj kamaradoj. 

　　Vidinte lin, liaj kamaradoj opiniis, ke la raksxaso postkuras por kapti ilin, do ili des pli terurigxis. Ili kuregis sencxese preter montoj, tra riveroj, kaj trans kanalojn. Ilia korpo vundigxis, kaj ili elcxerpigxis gxismorte. Nur je la tagigxo ili komprenis, ke ne raksxaso postkuris ilin.

　　Cxiuj mondanoj estas samaj. Restante en la suferaj statoj de afliktigxo kaj malsato, ili strebas al la supera stato de eternaj felicxo kaj pureco, sed ili prenas la kvin sensobjektojn kiel sian egoon, pro kiu ili vagas en la vivcirklo pelate de klesxoj, falas en la abismon de tri suferaj vivformoj kaj ne povis sin liberigi. La tagxigxo signifas finigxon de la nokto de naskigxo kaj morto kiam ili scias per sia sagxo, ke la kvin sensstatoj ne estas la vera egoo.