Avino Ŝju estis patrino de Imperia-akademiano Ŝju en la kortego. Ili vivis en Kunŝan-gubernio dum Ming-dinastio.
　　 Avino Ŝju estis vegetaranino dum sia tuta vivo. Ŝi emis fari bonajn aferojn. Ŝi helpadis la malriĉulojn per sia tuta kapablo. Ŝi praktikis budhistan kultadon matene kaj vespere, kaj ne forgesis eĉ en unu tago.
　　 Ŝi estis afabla al la infanoj, kaj ĉiuj infanoj estis fidelaj al ŝi, tiel ili ĝuis feliĉan familion.
　　 En 1637, Avino Ŝju celebris sian sesdekan naskiĝtagon. La sesdeka naskiĝtago estis grava por la ĉinoj, sed ŝi ne celebris la feston per kukoj kaj kandeloj. Tri tagojn antaŭ sia naskiĝtago, ŝi ordonis siajn infanojn pretigi manĝaĵojn kaj monon por ĉiuj malriĉuloj en la regiono.
　　 La malriĉuloj kolektiĝis en ŝian domon je la naskiĝtago, kaj ĉiu el ili estis feliĉa. La festeno estis preparita per vegetaraj manĝaĵoj, kaj estis sufiĉe bongusta. Ĉiuj manĝis ĝissate.
　　 La amikoj kaj parencoj de Avino Ŝju ankaŭ alvenis celebri la feston, sed ĉinoj kutime donis nur monon anstataŭ donacon je la naskiĝtago. Avino Ŝju ricevis multe da mono por sia naskiĝtago. Ŝi alvenigis sian nepon kaj diris al li: "Elspezu la monon presi La Lotusan Sutron por ĉiuj amikoj kaj parencoj."
　　 En tiuj tagoj, la libropresado estas tre malfacila, kaj la libroj estas rare haveblaj. Oni devis gravuri la vortojn sur lignatabulo, vorton post vorto kaj paĝon post paĝo, por presi libron. La Lotusan Sutron oni finpresis por tri jaroj.
　　 La sutro estis preta ĵus antaŭ ŝia 63-a naskiĝtago. Ŝi invitis ĉiujn siajn amikojn kaj parencojn al ŝia naskiĝtaga festeno, kaj ĉi-foje, ŝi donacis La Lotusan Sutron po unu al ili.
　　 Avino Ŝju ĝuis longan vivon. Ŝi restis sana kaj vigloplena je la aĝo de okdek jaroj, kaj ŝi ĉiam havis bonan apetiton. Ĉiuj diris, ke ŝi aspektas ne pli ol sesdek jaroj. Ŝiaj gefiloj kaj genepoj diris, ke ili estas tiel feliĉaj kaj prosperaj, ĉar ĉiuj el ili estas vegetaranoj, kaj krome, Avino Ŝju faris tiel multajn bonajn aferojn. Ŝi vivis ĝis pli ol naŭdek jaroj kaj forpasis plezure sen ajna malsano.