Antaŭ pli ol 2500 jaroj, Zi Ĉan estis ĉefkortegano en Regno Ĉen dum la periodo de Printempo kaj Aŭtuno (770-475 A.K.). Konfuceo iam laŭdis lin pri lia brila saĝo. Nuntempe la ĉina popolo ankoraŭ honoras lin pro liaj saĝo kaj bonkoreco. Li emis helpi la malriĉajn kaj savi la suferantajn el danĝero. Li emis fari bonajn aferojn kaj neniam mortigis bestojn.
　　 Iutage amiko donacis al li plurajn vivajn fiŝojn. Ili povus fariĝi bongusta manĝaĵo. Zi Ĉan akceptis la donacon ĝojplene kun granda dankemo. Poste li alvenigis sian servistinon.
　　 "Portu la fiŝojn kaj liberigu ilin en la fiŝ-lageton en la korto."
　　 Lia servistino diris: "Honora Mastro, la fiŝoj estas vere raraj. Se vi metus ilin en la fiŝ-lageton, ĉar la akvo de la lageto estas ne tiel klara kiel de la rojo, do la fiŝkarno fariĝos malmola kaj ankaŭ malpli bongusta. Ni devus kuiri ilin senprokraste!"
　　 Zi Ĉan ridetis kaj respondis: "Mi estas la mastro, do obeu min. Kiel mi povus mortigi fiŝojn tiel kompatindajn kaj senkulpajn pro ilia bongusteco? Mi ne povas toleri tion."
　　 La servistino do obeis la ordonon. Kiam ŝi metis la fiŝojn en la lageton, ŝi diris al ili, "Vi estas fiŝoj bonsortaj. Se vi estus donacitaj al aliulo anstataŭ al mia mastro, nun vi jam estus kuirataj en la poto."