57. Flati la prestiĝulon
57. Flati la prestiĝulon
Iam estis riĉa prestiĝulo. Ĉiuj liaj subuloj esprimis sian estimon al li por gajni favoron.
Post kiam li kraĉis, ili konkure forviŝis la malpuraĵon per piedoj.
Malsaĝa subulo neniam trovis ŝancon por tio. Li do pensis: "Se la kraĉaĵo de prestiĝulo falos sur la teron, ĉiuj forviŝis ĝin per piedo. Do mi devas fari tion la unua tuj kiam li ĝin elbuŝigos."
Apenaŭ la prestiĝulo pretis kraĉi, la malsaĝulo levis sian piedon kaj tretis lian buŝon. Pro tio li vundis la prestiĝulon je la lipoj kaj dentoj.
La prestiĝulo demandis la malsaĝulon: "Pro kio vi intence piedbatis min je la buŝo?"
La malsaĝulo respondis: "Se via kraĉaĵo falus sur la teron, la flatemuloj forviŝus ĝin per piedo. Kvankam ankaŭ mi volis tiel agi, tamen mi neniam trovis bonan ŝancon. Do por gajni vian favoron mi volis piede forviŝi la kraĉaĵon apenaŭ vi pretis elkraĉi."
Ĉio okazas laŭ kaŭzo kaj kondiĉo. Se oni klopodas antaŭ la okazo, ili akiros nur ĉagreniĝon. Do oni kompreni la diferencon de ĝusta tempo kaj malĝusta tempo por sia ago
