Saĝo de zenmajstro
Saĝo de zenmajstro
Iu disĉiplo promenis en ĝardeno kultinte al budhoj en la halo. Li hazarde vidis, ke monaĥo ĵus sarkis ĝardenon kun sia mallevita kapo.
Li prenis tranĉilon en sia mano kaj balancigis ĝin sence kaj lerte. Li jen tondis branĉojn, jen eltiris florojn kaj herbojn kun radiko en disigitajn ujojn, aŭ akvumis kaj sterkis kelkajn velkintajn plantojn por doni specialan prizorgon.
La disĉiplo konfuziĝite demandis: “ Zenmajstro, kial tiujn bonajn branĉojn vi tondis, sed velkintajn plantojn vi akvumis kaj sterkis, dum la zorgado al floroj kaj herboj ? Krome vi ankoraŭ translokigis ilin de unu al alia ujo. Kial vi sarkis kaj sarkadis en senplanta tero? Ĉu tio vere estas tiel kompleksa?”
La zenmajstro respondis: “Prizorgi al floroj kaj herboj, estas egale kiel eduki viajn disĉiplojn. Kiel vi edukas homojn, tiel vi kulturas florojn kaj herbojn.”
Aŭdinde tion, la disĉiplo malkonsente kontraŭpledis: “Kiel la floroj kaj herboj povas kompariĝi kun homoj?!”
La zenmajstro daŭre diris kun sia mallevita kapon: “La difino de floroj kaj herboj pri zorgado estas: unue, vi devas tondi superfluajn branĉojn kaj forigi aĉajn foliojn al tiuj floroj, kiuj ŝajnas prosperaj, sed fakte kreskas kruce kaj malorde, por ke ili ne disŝparigu nutran substancon de la grundo, tiel ili povos kreski pli bone. Tio estas simila al adstringado orgojlon de la junulo, kaj forigi liajn malbonajn kutimojn por ordigi ilin al ĝusta vojo; due, pri eltirado de floroj kun radiko de unu al alia ujo, la ĉefcelo estas, por ke la plantoj kontaktu grasan grundon foririnte de malriĉa grundo. Tio estas simila al forigi junulojn de malbona medio al bona loko por kontakti mentoron kaj ĉasi profunde vastan klerecon. Trie, mi precipe akvumis velkintajn plantojn nur pro tio, ke ili ŝajnas mortintaj kun velkaj branĉoj, sed fakte en la eterno troviĝas senlima viveco. Ne opiniu, ke malbonaj disĉiploj estas neplibonigeblaj, kaj malespere forlasu ilin. Vi devas scii, ke la homeco origine estas bonkora, se ni pacience prizorgas kaj ĝuste gvidas ilin, en la fino ili certe povos revivi. Kvare, ni devas malstreĉigi grundon ĝuste pro tio, ke la semoj en la grundo atendas ĝermi kiel tiuj malriĉaj lernantoj, kiuj havas aktivan sintenon, se oni helpas ilin, ili havos novajn bonŝancojn bone kreski.”
Aŭdinte la klarigon de la zenmajstro, la disĉiplo ĝoje diris: “Zenmajstro, mi elkore dankas, ke vi donis al mi signifan kurson.”
园头禅师的智慧
有一位信徒在佛殿拜过佛后，信步走到花园散步，碰巧看到园头(负责园艺的僧人)正埋头整理花草。
只见他一把剪刀在手，此起彼落，将枝叶剪去，或将花草连根拔起，移植到另一盆中，或对一些枯枝浇水施肥，给予特别照顾。
信徒不解地问道：“园头禅师，照顾花草，您为什么将好的枝叶剪去，枯的枝干反而浇水施肥?而且还要从这一盆移到另一盆中?没有植物的土地，何必锄来锄去?有必要这么麻烦吗?”
园头禅师道：“照顾花草，等于教育你的子弟一样，怎么教育人，就该怎么培育花草。”
信徒听后，不以为然道：“花草树木，怎能和人相比呢?”
园头禅师头也不抬地说道：“照顾花草的要义，
第一，对于那些看似繁茂却生长错乱、不合规矩的花，一定要去其枝蔓，摘其杂叶，免得它们浪费养分，将来才能发育良好，就如收敛年轻人的气焰，去其恶习，使其纳入正轨一样。
第二，将花连根拔起植入另一盆中，目的是使植物离开贫瘠，接触沃壤，就如使年轻人离开不良环境，到另外的地方接触良师益友，求取更高的学问一般。
第三，特别浇以枯枝，实在是因为那些植物的枯枝，表面看来已死，内中却蕴有无限生机。不要以为不良子弟都不可救药，对他们灰心放弃，要知道人性本善，只要悉心爱护，照顾得法，终能使其重生。
第四，松动旷土，实因泥土中更有种子等待发芽，就如那些贫苦而有心向上的学生，助其一臂之力，使他们有新机会茁壮成长!”
信徒听后欣喜地说道：“园头禅师，谢谢您给我上了一堂育才之课!”
