Pri aferoj de mia kunlernanto
Hieraŭ iu kunlernanto sendis mesaĝon al mi kaj mi sentis tre hazarde. Ĉar ni ne kontaktiĝis jam tre longe, kaj ni ankaŭ ne renkontiĝis ĉirkaŭ ses jarojn. Antaŭe kelkfoje mi sendis mesaĝojn al li por saluti kaj provi babili kun li. Sed bedaŭrinde, li neniam respondis eĉ unu vorton al mi. Mi ne sciis la kaŭzo, tial mi malĝojis iomete. Verŝajne li ne estis libera aŭ ne volis paroli kun oni. Poste do mi ne plu kontaktis kun li, kaj ni daŭrigis ĉiun mem vivon.
Post kelkaj jaroj, la unuan fojon li unue sendis la mesaĝon kaj telefonis al mi. Mi ne pensis, ke li, kiu perdiĝis, reaperis kaj kontaktis kun mi. Mi sciis de liaj vortoj, ke li jam edziĝis kaj havis amindan filinon, kaj li suferis aferojn antaŭe. Nun mi ankaŭ komprenas, kial li ĉiam ne respondis min. Malĝoje mi aŭdis pri tio, ke lia patro falis en malsanon pro sangelfluo de kapo kaj lia patro preskaŭ mortis. Lia familio tute subite falis malĝojon kaj elspezis multe da mono pro malsano de lia patro. Kuracante malsanon de lia patro, li ne povis ne heredi laboron de lia patro. Ĉar li devis vivteni lian familion. Feliĉe, tiam lia karulino ĉiam akompanis kaj subtenis lin. Ŝi ofte donis al li kredon kaj esperon. tio kortuŝis lin, kaj ankaŭ klarigis lin, ke li povas vidi virajn sentojn suferante. Ekde tiam, li vere ekamis ŝin kaj baldaŭ ili geedziĝis. Mi vidis fotojn de lia edzino, kiu estas tre bela kaj afabla. Mi deziras kun verkoro, ke ili certe ĉiam feliĉu!Nun lia patro foris danĝeron de vivo, kaj saniĝas iom post iom, tamen li eble estos ĉiam kriplulo.
En nia konversacio, mi trovis, ke li fariĝas pli mature kaj pli havas devon ol antaŭe. Nun ni ne povus reiri pasintece, ĉar ni jam estas plenkreskuloj, la infaneco estas pasinta. Sed niaj komunaj pasintecoj kun ĝojoj kaj feliĉoj tenos en niaj memoroj por ĉiam.
Fakte li estas bona junulo, kaj li estas tre inteligenta. Li faris aferojn tre bone ekde hererinde laboron de lia patro. li sukcesis per ŝvito kaj peno, nun li reiris en lian hejmlokon, kaj mem administras gastejon. li vivas feliĉe kun liaj familianoj.
Mi ankoraŭ memoras, ke mi ŝatis rigardi lian mienon ludante trankvile pianon. Tiam li estis absorbita en bonsono de piano. Li tre varme amis muzikon, kaj li plej ludis pianon kaj gitaron. Mi ne scias, ĉu li ankoraŭ daŭre ludas muzikajn instrumentojn aŭ ne. Verŝajne li jam forlasis ludi ilin, ĉar li havas multe da aferoj por fari kaj vivteni familion, kaj li ne plu havos multe da tempo por amuzi. Eble iutage li povos denove ludi pianon, gitaron aŭ kanti bonsone pro sopiri pri pasinteco.
