Mi kaj kuniklidino "malgranda blanko"

Hieraŭ iuj upasakoj venis al la monaĥejo Tiefosi por viziti la abaton kaj statuon de ferbudho. Ili ankaŭ liberigis sian blankan kuniklidinon en la monaĥejo. Ili volas, ke la kuniklido povas praktiki budhismon en la monaĥejo por ke ĝi renaskiĝu en bonan lokon en sekva vivo.

Do tiel ni komencis nutri ĝin. Antaŭhieraŭ mi ne vidis ĝin pro okupiteco de la birdido"tintilo, kiun mi nutris. Post la tagmanĝo mi iris al nia legomoĝardeno por iom rigardi niajn plantojn de legomoj. Sed tiam Xiao Chen kuris tre rapide kaj urĝe por postkuri ion. Kion ŝi volis fari? Mi miris. Oh poste ŝi brakumis blankan kuniklidon tre amindan. Mi tuj ekŝatis la kuniklidon. Mi do serĉis la foliojn de brasiko ĉie por ĝi. Ŝajne al mi ĝi estas tre malsata, ĝi nur manĝis eĉ sen rigardi, kia kaj kiu mi estas.

Ĝi manĝis kun granda apetito, kaj ŝajne la folioj ne sufece povis satigi ĝin. Do mi denove serĉis por ĝi. Ĝuste tiam majstro Miaohui venis. Mi diris al li, ke estas kuniklido ĉe mi, kaj petis, ke majstro donis refuĝon al ĝi .Majstro Miaohui konsentas. Karesante,li afable donis al la kuniklido refuĝon.

Poste mi do brakumis ĝin en mia ĉambron. A he,la kuniklido logis ĉiujn knabinojn al ĝi por rigardi la kuniklidon. Sed en mia ĉambro ŝajne ĝi ne konis la medion, tial ĝi flari tie kaj ĉi tie. Eĉ miajn ŝuojn ĝi ankaŭ ne volis forlasi. Ĝi ŝaltis anstataŭ kuris kaj iris. Kiam ĝi ŝaltis , ni tre ĝojas. Ĉar ĝi ŝaltis tre aminde. Ni ĉiuj diskutis, kiel nutri la kuniklon, iuj diris,ke ni lasu ĝin ekstere, iuj diris, ke ni zorgu pri ĝi. Tiam la kuniklo eble estis tre lace, ĝi do rekte kusiĝis sur la teron ĉe mia pordo, malgraŭ nia diskutado. Post kiam ni vidis ĝian pozon，ni ne povis nin deteni de ridado. Poste ni eksiestis, ĝi do ŝtele agis. Mi aŭdis, ke ion falis. Mi sidiĝis por rigardi. Oh, ĝi faligis nia rubujo sur la teron por manĝi rubon。Mi koleraiĝis, ĝin prenis kaj avertis. Se ĝi plu tiel faris, mi do forpelis ĝin el mia ĉambro. Ĝi do mallevis ĝian kapon kaj milde kuŝiĝis...

  Oh blanka kuniklido vi estas tre aminda. Mi esperas, ke vi vivas longa kaj sana en la monĥejo.