Ekskurseto
Ekskurseto
Hieraŭan posttagmezon majstro Miaohui gvidis nin ĉiujn kursanojn al monto Qingliangshan. Monto Qingliangshan vere estas bela loko: vasta kampo, sovaĝaj jujubarboj, multaj sovaĝaj floroj kaj herboj kaj diversaj plantoj, pri kiuj mi ne scias iliajn nomojn. Sur la monto vi povas ĝui la pejzaĝon proksime kaj malproksime. Kaj laŭ la onidiro, la montaro tre similas al lotusfloro. La monto Qingliangshan estas centro de la lotusfloro. Dirante ni iras sur la kampvojeto. Estis tre interse, ke iu lokana kanbo gvidis sian nigran hundeton iri kun ni. Do li kaj lia hundeto ankaŭ fariĝis du anoj de nia grupo. Sur la vojeto mi kaj Chenleng precipe ŝatas la hundeton. Se ni havas ŝancon, ni ambaŭ ĉiam volas karesi ĝin. Estis bedaŭinde, ke ĝi ne volis tiel ŝati la karesadon kiel ni supozis. Ŝajne ĝi nur ŝatas ĝian propran mastreto. Ankaŭ estis tre strange, ke la hundeto ne povas iri tiel longa vojo kiel ni homoj. Kiam ĝi ne volis daŭre iri, do ĝi kuŝis sur mezo de la vojo kaj antendis ĝian mastreton ĉirkaŭpreni ĝin anstataŭ ĝi men iri. Tio estis tre oportune, ke ni ludis kun ĝi. Mi brakumis la hundetino je la antaŭaj kruroj. Sed ŝajne al ĝi, ĝi ne tre ŝatas, ke framdulo ĉirkaŭprenis ĝin. Ankaŭ ĝi estis tiel peza, ke mi ne povas preni ĝin en longa distanco. Fifine ni atingis la monton Qingliangshan.
Nun ĉiuj kampoj jam vestis kun verdaj vestoj. Freŝverdaj tritikplantidoj kaj florantaj kolzoj kreskas en la kamparo. Kiam brizeto preterpasis, ili ĉiam klinis siajn kapojn kvazaŭ bonvenigi nian venon. Poste la kampoj estas arbaro de persimonoj, kiuj nur preksaŭ burĝonas. "Oh, Manĝeblaj sovaĝaj plantoj, la kanbo kriis:" jen tie kaj ĉi tie. Estas multaj tiaj plantoj en la kampoj." Mi nemiam vidis tiajn plantojn, do mi kolektis multajn el ili. Sed post iom da distanco, ni trovis, ke estas paksaketo de agrokultura kemiaĵo ĉe la kampoj. "Ŝajnas al mi, ke oni jam ŝprucigis insekticidon sur la kampoj." Majstro humure diris al mi, "kaj la sovaĝaj planoj estas nemanĝeblaj. Estas pli bone, ke vi forlasis la sovaĝajn planojn ol vi mem veneniĝi pro tio. Do mia tuta penado estas vana, mi vole ne vole forĵetis la plantojn, kiujn mi ĵus pene kolektis. Kiam ni atingis la pinton de tiu ĉi monto, la belega pejzaĝo malproksime jam ŝaltis en niaj okuloj. Oh vere belega pajzaĝo: longaj ekspresaj aŭtovojoj, belaj montaroj, freŝverdaj tritikokampoj. Ni fotis multajn fotojn tie.
Post la vojaĝado ni ĝojplene revenis. La monto vere estas bela loko, kie oni ne volas forlasis.
