1-3. La nomuma ceremonio

　　3. La nomdona ceremonio

　　Reĝo Sudodana havis maljunan instruiston tre faman pro lia saĝo. Li nomiĝis Asita la saĝulo, kaj vivis en ĝangalo. Iutage, kiam li sidis meditante, li aŭdis kanton kaj vidis dancon de la ĉielanoj. “Kial vi estas tiel ĝojaj?” li demandis. “Ĉar la plej eksterordinara vivestaĵo en la mondo jam naskiĝis al Reĝino Maha Maja en Parko Lumbino,” respondis la ĉielanoj. Informiĝinte pri tio, Asita tuj hastis al la reĝo, reĝino kaj novnaskita bebo.

　　La reĝo tre ĝojis vidinte sian saĝan maljunan instruiston denove. Post la sidiĝo de la saĝulo en la palaco, la reĝo portis la reĝidon antaŭ lin kaj diris, “Instruisto, mia filo naskiĝis nur hieraŭ. Jen li estas. Bonvolu vidi, ĉu li havos bonan estontecon.”

　　Dirinte, la reĝo mallevis la reĝidon antaŭ la saĝulo por ke li esploru lin zorgeme. Sed la bebo movis sian piedojn sur la kapon de la saĝulo. Surprizite, Asita prenis la piedojn de la bebo kaj ekzamenis ilin tre atente. Trovinte kelkajn makulojn sur la plandoj de la reĝido, li stariĝis kaj diris: “La reĝido fariĝos tre granda instruisto en tiu ĉi mondo.” La saĝulo tiel plezuriĝis, ke li kunmetis siajn manplatojn kaj esprimis sian respekton al la juna reĝido. Vidinte tion, la reĝo ankaŭ faris la samon. Tio estis la unua saluto de la reĝo.

　　En la kvina tago de la reĝido, la reĝo invitis kvin saĝulojn por atesti la nomdonan ceremonion kaj proponi bonan nomon por la reĝido. La saĝuloj esploris la denaskajn makulojn de la reĝido kaj konkludis, “La reĝido fariĝos Reĝo de Reĝoj se li volas regi la mondon. Se li elektos religian vivon, li fariĝos Budho, la plej granda saĝulo.”

　　“La reĝido fariĝos nenio alia krom la Budho.” diris Kondana, la plej juna el la kvin saĝuloj.

　　Tiam la saĝuloj nomis lin Sidarto kun senco “plenumita deziro” aŭ “tiu, kiu plenumis sian celon.”