97. Homo Nomata Malbono
97. Homo Nomata Malbono
[Memakcepto]
Iam vivis mondfama instruisto en Takasilo de nordokcidenta Hindio. Li donis sanktajn instruojn al 500 altklasaj lernantoj.
Hazade iu el tiuj altklasaj lernantoj nomiĝis "Malbono" de siaj gepatroj. Iutage li pensis: "Kiam oni diras al mi, 'Venu, Malbono', 'Iru, Malbono': "Faru ĉi tion, Malbono', kaj 'Ffaru tion, Malbono', estas malbone por mi aŭ aliaj. Ĝi eĉ sonas malhonore kaj misfortune."
Do li iris al la instruisto kaj petis, ke tiu donu al li pli plaĉan nomon, kiu povos alporti bonan sorton anstataŭ la malbonan. La instruisto diris: "Iru tien, kien vi ŝatas, mia filo, kaj trovu pli bonan nomon. Kiam vi revenos, mi oficiale donos al vi vian novan nomon."
La junulo nomata Malbono forlasis la urbon, kaj vojaĝis de vilaĝo al vilaĝo ĝis li venis al granda urbo. Iu ĵus mortis, kaj Malbono demandis, kio estis lia nomo. Oni responis: "Lia nomo estis Viva." "Ĉu Viva ankaŭ mortis?" demandis Malbono. Oni respondis: "Ĉu lia nomo estis Viva aŭ Morta, li devis morti. Nomo nur estas vorto uzata por distingi homojn. Nur malsaĝulo ne scias pri tio!" Aŭdinte tion, Malbono ne plu sentis bedaŭron pri sia propra nomo, sed li ankoraŭ ne sentis la bonon pri en ĝi.
Post kiam li daŭrigis sian vojon en la urbo, ŝuldsklavino estis batita de siaj mastroj sur la strato. Li demandis: "Kial oni batas ŝin?" Oni respondis: "Ĉar ŝi estas sklavino ĝis ŝi pagos la ŝuldon al siaj mastroj. Ŝi venis hejmen de sensalajra laborado por pagi la interezon de sia ŝuldo." "Kio estas ŝia nomo?" li demandis. "Ŝia nomo estas Riĉa." ili diris. "Nomate Riĉa, ŝi eĉ ne havas monon por pagi la interezon?" demandis Malbono. Ili respondis: "Ĉu ŝia nomo estas Riĉa aŭ PovraMalriĉa, ŝi havas neniom da momo. Nomo nur estas vorto uzata por distingi homojn. Nur malsaĝulo ne scias pri tio!" Aŭdinte tion, Malbono malpli interesiĝis pri la ŝanĝigo de sia nomo.
Laŭ la vojo li renkontis viron, kiu perdis sian vojon. Li demandis lin: "Kio estas via nomo?" Li respondis: "Mia nomo estas Vojgvidisto." "Ĉu vi volas diri, ke eĉ Vojgvidisto ankaŭ perdiĝas?" demandis Malbono. La viro respondis: "Ĉu mia nomo estas Vojgvidisto aŭ Vojaĝanto, mi perdis mian vojon. Nomo nur estas vorto uzata por distingi homojn. Nur malsaĝulo ne scias pri tio!" Tiam tute kontentiĝinte pri sia propra nomo, Malbono revenis al sia instruisto.
La mondfama instruisto de Takasilo demandis lin: "Kiel vi fartas, mia filo? Ĉu vi trovis bonan nomon?" Li respondis: "Sinjoro, tiuj, kiu nomiĝas Viva aŭ Morta same mortas; Riĉa aŭ Povra Malriĉa same havas neniom da mono; Vojgvidisto aŭ Vojaĝanto povas same perdas la vojon. Nun mi scias, ke nomo estas nur vorto por distingi homojn. Malsame de niaj kondutoj, la nomo kaŭzas nenion. Do mi estas kontenta pri mia nomo. Ne plu necesas ŝanĝi ĝin." La instruisto resumis la lecionon, kiun lia lernanto lernis tiamaniere,"Vidinte, ke Vivo mortis, Riĉa malriĉas, Vojgvidisto perdiĝas, Malbono jam akceptis sin mem."
La moralinstruo estas: "Rozo en alia nomo ankaŭ parfumas same dolĉe."
