1. 20-26: Malsamoj inter versioj

Kiel registrite je 08:30, 20 Mar. 2014

　　20. D: Kio estas rifuĝo?

　　R: Rifuĝo signifas konvertiĝi kaj rifuĝi en la Tri Juveloj kun la tutaj koro kaj animo. La rifuĝintoj en la Tri Juveloj estas budhanoj.

　　21. D: Ĉu multaj homoj venis kaj sekvis la Budhon en lia vivperiodo?

　　R: Jes, multaj homoj konvertiĝis laŭ la instruo de la Budho sur la vojo de Sarnato al Magadho post lia unua predikado. Inter ili estis tri bramanaj fratoj nomataj Kasapo. Ili jam estis Zoroastrianoj, sed konvertiĝis kaj kondukis pli ol mil sekvantojn al la Budho por konvertiĝi. Post kiam la Budho atingis Raĝagahon, la ĉefurbon de Magadho, konvertiĝis pli multaj homoj, inkluzive de iuj, kiuj fariĝis elstaraj disĉiploj de la Budho, kiel Sariputo, Mahamogalano kaj Mahakasapo. Poste, kiam la Budho revenis al sia hejmlando, multaj el siaj parencoj fariĝis liaj monaĥaj disĉiploj: Kiel ekzemple, lia plijuna duonfrato Nando, liaj kuzoj Anando kaj Devadato, kaj lia filo Rahulo. Inter ili estis razisto nomata Upalio, kiu servis en la reĝa familio kaj poste fariĝis fama majstro de budhismaj disciplinoj (Vinaya Bhanaka). Lia onklino Praĝapati ankaŭ sekvis lin kaj fariĝis lia unua monaĥina disĉiplino. Krome, pli multaj kredantoj rifuĝis en la religio sen rezigni sian homan vivon. Do la budhaj disĉiploj konsistis el bikŝuoj (monaĥoj) kaj bikŝuinoj (monaĥinoj), kiuj formis la monaĥan komunumon; kaj upasakoj kaj upasakinoj, kiuj estis viraj kaj inaj laikaj sekvantoj. Ili kune estis konataj kiel la kvar grupoj de la budhaj disĉiploj.

　　22. D: Kie Ŝakjamunio vojaĝis kaj predikis dum sia vivperiodo?

　　R: Laŭ historiaj notoj kaj eltrovaĵoj, la piedsignoj de la Budho ĉefe kovris Centran Hindion. Liaj disĉiploj disiris pli malproksimen en ĉiujn partojn. Estis legendoj en Srilanko kaj Birmo, ke la Budho faris vizitojn kaj piedsignojn tie. Dum sia vivperiodo la Budho loĝis plej parte en Raĝagaho de Ŝtato Magadho kaj Sravastio de Ŝtato Kosalo. Ekster Raĝagaho troviĝis bambua bosko donacita de Reĝo Bimbisaro al la Budho kaj liaj disĉiploj. La bambua bosko poste famiĝis kiel la Bambuara Monaĥejo (Veluvanaramaya). En Sravastio estis ĝardeno donaita de riĉa komercisto Sudato kaj kosala Reĝido Ĝeto al la Budho. Poste, tiu ĝardeno estis konata kiel la Ĝetavana Monaĥejo (Jetavanaramaya aŭ Jetavana Anathapindikassa-arama). Ĉar la Budho kutime vojaĝis inter ambaŭ lokoj, ili fariĝis gravaj sanktejoj por organizi budhismajn disciplinojn. Giĝakuta Monto situanta sude de Raĝagaho estis alia loko frekventita de la Budho kaj liaj disĉiploj por predikado. Antaŭ sia forpaso, la Budho iris norden de Raĝahago al Vesalio (Bihara Pradeŝo en moderna Hindio). Poste li sin turnis nordokcidenten, kaj fine atingis Kusinaron (nun Kasio en Utara Pradeŝo, Hindio), kie li forpasis nirvane (Parinibbana). Per fosado en la nuna tempo oni jam eltrovis la lokon de lia kremaciejo, kaj el ŝtono gravuritan bildon de lia nirvano kaj aliajn relikvojn. Por la celebrado de la 2500-a datreveno de la budha nirvano (S. Nirvana), la registaro de Hindio faris iom da bazaj riparado kaj konstruado en la sankta loko.

　　23. D: Kio estas "Nirvano"?

　　R: Ni eksplikos tion poste. Ĉi tie ni povas simple interpreti ĝin kiel morton.

　　24. D: Kio estis la okazo tuj antaŭ kaj post la budha nirvano?

　　R: La Budho suferis de grava malsano en Vesalio. Post la pluvsezona retiriĝo (Vessa) en Vesalio li iris kun siaj disĉiploj al la nordoriento. Sur la vojo li prenis la manĝaĵon oferitan de forĝisto Cundo kaj lia malsano des pli graviĝis. Fine li atingis la bordon de rivero en Kusinaro. Sin baninte, li kuŝiĝis dekstraflanke kun la kapo sur la dekstra mano sur pendlito inter kvar paroj da Sala-arboj. Sekve de tio, la statuoj de la kuŝanta budho aŭ la budha nirvano fariĝis en tiu ĉi pozo. La Budho informis siajn disĉiplojn pri la proksimiĝo de sia nirvano kaj ĉiuj disĉiploj venis vidi lin. En la nokto bramana klerulo nomata Subado venis vidi la Budhon. Kiam Anando provis haltigi lin, la Budho venigis Subadon al sia lito kaj instruis la lastan lecionon al li. Do Subado fariĝis la lasta disĉiplo de la Budho. Sur la vojo ekde kiam la Budho forlasis Vesalion, li predikis al siaj disĉiploj multfoje kaj en la noktmezo kiam li estis mortanta, li diris al ili lastafoje, "Ne opiniu, ke vi ne plu havos instruiston. Sed vi devas rigardi la instruojn (Dhamm) kiel vian instruiston. Estu diligentaj en strebado por liberiĝo. Neniam estu maldiligentaj."

　　Post la forpaso de la Budho, lia korpo kremaciiĝis. La restaĵoj estis dividitaj en ok porciojn per Magadho, Sakjao kaj aliaj ŝtatoj kaj konserviĝis en ŝtupoj konstruitaj en la ok ŝtatoj. En la tria jarcento a. K., Reĝo Aŝoko elpenis porcion el la budhaj relikvoj konservitaj en Bodgajo de Magadho kaj dividis ilin en multajn porciojn por konservi en malsamaj lokoj. En 1898 arkeologoj trovis relikvan ŝtupon sur la norda bordo de Nepalo kiam ili fosis antikvan lokon de Kapilavasto. En la ŝtupo ili trovis ŝtonajn vazojn, urnojn kaj aliajn objektojn. Unu el la vazoj konserviĝis en urno farita el fero kaj kristalo. En la vazo estis ora floro kun budhaj ostoj sur ĝi. La skulptaĵo sur la urno montris, ke tio estas la budhaj relikvoj konservitaj de la Sakja ŝtato.

　　25. D: Kio estas "relikvo" (sariro)?

　　R: "Relikvo" signifas restaĵon de mortinto, sed tiu ĉi termino ĝenerale nur signifas la restaĵon de la Budho kaj aliaj eminentaj monaĥoj.

　　26. D: Kio estas la funkcio de ŝtupo?

　　R: Ŝtupo estas interpretita en la ĉina lingvo kiel "Ta", "Tabo" aŭ "Sudubo", signifanta "pagodon" aŭ "tombon". Oni kutime konstruis ŝtupon por konservi relikvojn kvankam iuj ŝtupoj konstruiĝis nur por celo de memorado.