2-7. La Budho kaj milionulo: Malsamoj inter versioj
Miaohui (Diskuto | kontribuoj) (Nova paĝo kun '2-7. La Budho kaj milionulo Milionulo Anatapindika nomiĝis Sadaria, sed pro sia granda malavareco oni nomis lin Anatapindika, kiu signifas “helpanton al bezonuloj”. ...') |
Miaohui (Diskuto | kontribuoj) |
||
| Linio 1: | Linio 1: | ||
2-7. La Budho kaj milionulo | 2-7. La Budho kaj milionulo | ||
| − | Milionulo Anatapindika nomiĝis Sadaria, sed pro | + | Milionulo Anatapindika nomiĝis Sadaria, sed pro lia granda malavareco oni nomis lin Anatapindika, kiu signifas “helpanton al bezonantoj”. |
| − | Anatapindika volis aĉeti ĝardenon grandan kaj belan por la Budho, sed ĝi apartenis al Reĝido Ĝeta, kiu ne volis vendi ĝin. Anatapindika finfine | + | Anatapindika volis aĉeti ĝardenon grandan kaj belan por la Budho, sed ĝi apartenis al Reĝido Ĝeta, kiu ne volis vendi ĝin. Anatapindika finfine sukcesis elaĉeti ĝin de la reĝido per tiom da mono, ke li kovris la tutan spacon de la parko per ormoneroj. Li konstruigis la faman Ĝetavanan monaĥejon, en kiu la Budho pasigis multajn pluvajn sezonojn. La Budho pasigis plej parton de sia vivo en tiuj kvietaj cirkonstancoj kaj faris plej multajn predikadojn tie. Finfine, la Budho pasigis dudek kvar pluvajn sezonojn en la Ĝetavana Monaĥejo. |
| − | La Budho faris kelkajn predikadojn al li por laikaj homoj. Du el la predikadoj estis pri malavareco kaj kvar feliĉoj. En la predikado pri malavareco, la Budho diris, ke la unua ŝtupo de la | + | La Budho faris kelkajn predikadojn al li por laikaj homoj. Du el la predikadoj estis pri malavareco kaj kvar feliĉoj. En la predikado pri malavareco, la Budho diris, ke la unua ŝtupo de la budhiĝo estas praktikado de malavareco kiaj almozdono al monaĥoj kaj kostruado de monaĥejoj. La pli grava afero ol malavareco estas rifuĝo en la tri gemoj (Budho, Darmo kaj Samgo), kaj observado al kvin maksimoj, kiuj estas la kvin reguloj helpantaj al homoj kaj disciplinantaj proprajn parolojn kaj kondutojn. La pli grava afero ol observado de kvin maksimoj estas konstanta praktikado de meditado pri bonkoreco. Sed la plej meritoplena konduto, diris la Budho, estas disvolviĝo en enrigardo pri la eferera naturo de ĉiuj aferoj. |
En la predikado pri kvar feliĉoj haveblaj por laikaj homoj, la Budho menciis la feliĉojn pri posedo, riĉaĵo, senŝuldo kaj senkulpo. | En la predikado pri kvar feliĉoj haveblaj por laikaj homoj, la Budho menciis la feliĉojn pri posedo, riĉaĵo, senŝuldo kaj senkulpo. | ||
| − | La feliĉo pri posedo signifas homan kontentecon pri gajno de riĉaĵo per honestaj metodoj kaj diligenta laborado. La feliĉo pri riĉaĵo estas homa kontenteco en elspezo de la propra riĉaĵo dum | + | La feliĉo pri posedo signifas homan kontentecon pri gajno de riĉaĵo per honestaj metodoj kaj diligenta laborado. La feliĉo pri riĉaĵo estas homa kontenteco en elspezo de la propra riĉaĵo dum la devoplenumado. |
| − | La feliĉo pri senŝuldo estas homa kontenteco, kiun laika homo ĝuas kiam li scias, ke li havas nenian ŝuldon grandan aŭ malgrandan al aliaj. | + | La feliĉo pri senŝuldo estas homa kontenteco, kiun laika homo ĝuas kiam li scias bone, ke li havas nenian ŝuldon grandan aŭ malgrandan al aliaj. |
| − | La feliĉo pri senkulpo estas kontenteco de homo, kies kondutoj de korpo, parolo kaj penso ne | + | La feliĉo pri senkulpo estas kontenteco de homo, kies kondutoj de korpo, parolo kaj penso ne kaŭzis malutilon al aliaj, kaj kiu estas libera de ĉiuj kulpoj. |
| − | Kiam Anatapindika unuafoje renkontis la Budhon ĉe Sitavana arbaro proksima al Raĝagaha, lia | + | Kiam Anatapindika unuafoje renkontis la Budhon ĉe Sitavana arbaro proksima al Raĝagaha, lia fido al la Budho estis tiel forta, ke aŭroris lia korpo. Aŭdinte la Darmon unuafoje Anatapindika fariĝis sotapana, kiu estas la unua ŝtupo de sankteco. |
Kiel registrite je 10:19, 25 Jul. 2013
2-7. La Budho kaj milionulo
Milionulo Anatapindika nomiĝis Sadaria, sed pro lia granda malavareco oni nomis lin Anatapindika, kiu signifas “helpanton al bezonantoj”.
Anatapindika volis aĉeti ĝardenon grandan kaj belan por la Budho, sed ĝi apartenis al Reĝido Ĝeta, kiu ne volis vendi ĝin. Anatapindika finfine sukcesis elaĉeti ĝin de la reĝido per tiom da mono, ke li kovris la tutan spacon de la parko per ormoneroj. Li konstruigis la faman Ĝetavanan monaĥejon, en kiu la Budho pasigis multajn pluvajn sezonojn. La Budho pasigis plej parton de sia vivo en tiuj kvietaj cirkonstancoj kaj faris plej multajn predikadojn tie. Finfine, la Budho pasigis dudek kvar pluvajn sezonojn en la Ĝetavana Monaĥejo.
La Budho faris kelkajn predikadojn al li por laikaj homoj. Du el la predikadoj estis pri malavareco kaj kvar feliĉoj. En la predikado pri malavareco, la Budho diris, ke la unua ŝtupo de la budhiĝo estas praktikado de malavareco kiaj almozdono al monaĥoj kaj kostruado de monaĥejoj. La pli grava afero ol malavareco estas rifuĝo en la tri gemoj (Budho, Darmo kaj Samgo), kaj observado al kvin maksimoj, kiuj estas la kvin reguloj helpantaj al homoj kaj disciplinantaj proprajn parolojn kaj kondutojn. La pli grava afero ol observado de kvin maksimoj estas konstanta praktikado de meditado pri bonkoreco. Sed la plej meritoplena konduto, diris la Budho, estas disvolviĝo en enrigardo pri la eferera naturo de ĉiuj aferoj.
En la predikado pri kvar feliĉoj haveblaj por laikaj homoj, la Budho menciis la feliĉojn pri posedo, riĉaĵo, senŝuldo kaj senkulpo.
La feliĉo pri posedo signifas homan kontentecon pri gajno de riĉaĵo per honestaj metodoj kaj diligenta laborado. La feliĉo pri riĉaĵo estas homa kontenteco en elspezo de la propra riĉaĵo dum la devoplenumado.
La feliĉo pri senŝuldo estas homa kontenteco, kiun laika homo ĝuas kiam li scias bone, ke li havas nenian ŝuldon grandan aŭ malgrandan al aliaj.
La feliĉo pri senkulpo estas kontenteco de homo, kies kondutoj de korpo, parolo kaj penso ne kaŭzis malutilon al aliaj, kaj kiu estas libera de ĉiuj kulpoj.
Kiam Anatapindika unuafoje renkontis la Budhon ĉe Sitavana arbaro proksima al Raĝagaha, lia fido al la Budho estis tiel forta, ke aŭroris lia korpo. Aŭdinte la Darmon unuafoje Anatapindika fariĝis sotapana, kiu estas la unua ŝtupo de sankteco.
