75. Fiŝo farita Miraklon: Malsamoj inter versioj
Miaohui (Diskuto | kontribuoj) |
Miaohui (Diskuto | kontribuoj) |
||
| Linio 1: | Linio 1: | ||
| − | 75. Fiŝo | + | 75. Fiŝo Farinta Miraklon |
[Povo de Vero] | [Povo de Vero] | ||
| − | Iam antaŭe la Iluminiĝinto naskiĝis kiel fiŝo en lageto de norda Hindio. Estis multspecaj fiŝoj grandaj kaj malgrandaj, vivantaj kune kun la | + | Iam antaŭe la Iluminiĝinto naskiĝis kiel fiŝo en lageto de norda Hindio. Estis multspecaj fiŝoj grandaj kaj malgrandaj, vivantaj kune kun la Bodisatvo en la lageto. |
Okazis severa sekeco. La pluva sezono ne venis kiel kutime. Mortis la plantaĵoj de homoj, kaj sekiĝis multaj lagetoj, lagoj kaj riveroj. | Okazis severa sekeco. La pluva sezono ne venis kiel kutime. Mortis la plantaĵoj de homoj, kaj sekiĝis multaj lagetoj, lagoj kaj riveroj. | ||
| − | La fiŝoj kaj testudoj | + | La fiŝoj kaj testudoj sin ŝovis suben kaj penis sin kaŝis en koton, freneze klopodante teni sin malsekaj por saviĝi. La korvoj plezuriĝis de ĉio ĉi. Ili penetrigis siajn bekojn en la koton, eltrenis la timigitajn fiŝetojn kaj englutis ilin. |
La iluminiĝinto malĝojis pri la doloro kaj morto de aliaj fiŝoj kaj pleniĝis de bedaŭro kaj kompatemo al ili. Li ekkonsciis, ke li estas la ununura, kiu povis savi ilin. Sed tio estis miraklo. | La iluminiĝinto malĝojis pri la doloro kaj morto de aliaj fiŝoj kaj pleniĝis de bedaŭro kaj kompatemo al ili. Li ekkonsciis, ke li estas la ununura, kiu povis savi ilin. Sed tio estis miraklo. | ||
| − | La vero estis, ke li sin tenis senkulpa neniam damaĝinte vivon de la aliaj. Li decidis | + | La vero estis, ke li sin tenis senkulpa neniam damaĝinte vivon de la aliaj. Li decidis faligi pluvon el la ĉielo por savi siajn parencojn el iliaj mizero kaj morto per la povo de sia bonkonduta vero. |
| − | Li sin tiris el sub la nigra koto. Li estis granda fiŝo, kaj la koto faris lin tiel nigra kiel polurita ebono. Li malfermis siajn okulojn, kiuj brilis kiel rubenoj, rigardis supren en la ĉielon kaj vokis la pluvan dion Pajuna. Li kriis laŭte: "Ho, mia amiko Pajuna, dio de pluvo, mi suferas pro miaj parencoj. Kial vi detenas pluvon de mi, perfekte bonkonduta, kaj faras min suferi | + | Li sin tiris el sub la nigra koto. Li estis granda fiŝo, kaj la koto faris lin tiel nigra kiel polurita ebono. Li malfermis siajn okulojn, kiuj brilis kiel rubenoj, rigardis supren en la ĉielon kaj vokis la pluvan dion Pajuna. Li kriis laŭte: "Ho, mia amiko Pajuna, dio de pluvo, mi suferas pro miaj parencoj. Kial vi detenas pluvon de mi, perfekte bonkonduta, kaj faras min suferi pro mia kompatemo al ĉiuj aliaj fiŝoj?" |
| − | "Mi naskiĝis inter fiŝoj. Estas kutimo por ili manĝi aliajn fiŝojn, eĉ el nia propra speco! Sed ekde mia naskiĝo mi neniam manĝis fiŝon eĉ tiel malgrandan kiel rizgrajnon. Fakte, mi neniam damaĝis vivon de la aliaj. La vero de mia bona konduto donas al mi rajton ordoni vin: 'Faligu | + | "Mi naskiĝis inter fiŝoj. Estas kutimo por ili manĝi aliajn fiŝojn, eĉ el nia propra speco! Sed ekde mia naskiĝo mi neniam manĝis fiŝon eĉ tiel malgrandan kiel rizgrajnon. Fakte, mi neniam damaĝis vivon de la aliaj. La vero de mia bona konduto donas al mi rajton ordoni vin: 'Faligu pluvon! Savu miajn parencojn el la sufero!'" |
| − | Li parolis en la maniero | + | Li parolis en la maniero kiel iu ordonis sian servanton. |
| − | Kaj li daŭrigis, ordonante la | + | Kaj li daŭrigis, ordonante la potencan pluvan dion Pajuna: "Faligu pluvon el ĉiuj tondronuboj! Ne lasu la korvojn havi siajn kaŝitajn trezorojn. Faru la korvojn bedaŭri por siaj malbonaj kondutoj. Samtempe el mia malĝojo liberigu min, kiu vivas en perfekta bonkonduto." |
Post nur mallonga paŭzo, la ĉielo malfermiĝis kun elverŝo de pluvo. Multaj fiŝoj, testudoj kaj eĉ homoj saviĝis de timo al morto. Post kiam la granda fiŝo faris tiun miraklon, li pace mortis kaj renaskiĝis laŭ sia merito. | Post nur mallonga paŭzo, la ĉielo malfermiĝis kun elverŝo de pluvo. Multaj fiŝoj, testudoj kaj eĉ homoj saviĝis de timo al morto. Post kiam la granda fiŝo faris tiun miraklon, li pace mortis kaj renaskiĝis laŭ sia merito. | ||
| − | La moralinstruo estas: Vera senkulpeco | + | La moralinstruo estas: Vera senkulpeco moderigas la suferojn de multaj vivestaĵoj. |
Kiel registrite je 18:25, 18 Jun. 2012
75. Fiŝo Farinta Miraklon
[Povo de Vero]
Iam antaŭe la Iluminiĝinto naskiĝis kiel fiŝo en lageto de norda Hindio. Estis multspecaj fiŝoj grandaj kaj malgrandaj, vivantaj kune kun la Bodisatvo en la lageto.
Okazis severa sekeco. La pluva sezono ne venis kiel kutime. Mortis la plantaĵoj de homoj, kaj sekiĝis multaj lagetoj, lagoj kaj riveroj.
La fiŝoj kaj testudoj sin ŝovis suben kaj penis sin kaŝis en koton, freneze klopodante teni sin malsekaj por saviĝi. La korvoj plezuriĝis de ĉio ĉi. Ili penetrigis siajn bekojn en la koton, eltrenis la timigitajn fiŝetojn kaj englutis ilin.
La iluminiĝinto malĝojis pri la doloro kaj morto de aliaj fiŝoj kaj pleniĝis de bedaŭro kaj kompatemo al ili. Li ekkonsciis, ke li estas la ununura, kiu povis savi ilin. Sed tio estis miraklo.
La vero estis, ke li sin tenis senkulpa neniam damaĝinte vivon de la aliaj. Li decidis faligi pluvon el la ĉielo por savi siajn parencojn el iliaj mizero kaj morto per la povo de sia bonkonduta vero.
Li sin tiris el sub la nigra koto. Li estis granda fiŝo, kaj la koto faris lin tiel nigra kiel polurita ebono. Li malfermis siajn okulojn, kiuj brilis kiel rubenoj, rigardis supren en la ĉielon kaj vokis la pluvan dion Pajuna. Li kriis laŭte: "Ho, mia amiko Pajuna, dio de pluvo, mi suferas pro miaj parencoj. Kial vi detenas pluvon de mi, perfekte bonkonduta, kaj faras min suferi pro mia kompatemo al ĉiuj aliaj fiŝoj?"
"Mi naskiĝis inter fiŝoj. Estas kutimo por ili manĝi aliajn fiŝojn, eĉ el nia propra speco! Sed ekde mia naskiĝo mi neniam manĝis fiŝon eĉ tiel malgrandan kiel rizgrajnon. Fakte, mi neniam damaĝis vivon de la aliaj. La vero de mia bona konduto donas al mi rajton ordoni vin: 'Faligu pluvon! Savu miajn parencojn el la sufero!'"
Li parolis en la maniero kiel iu ordonis sian servanton.
Kaj li daŭrigis, ordonante la potencan pluvan dion Pajuna: "Faligu pluvon el ĉiuj tondronuboj! Ne lasu la korvojn havi siajn kaŝitajn trezorojn. Faru la korvojn bedaŭri por siaj malbonaj kondutoj. Samtempe el mia malĝojo liberigu min, kiu vivas en perfekta bonkonduto."
Post nur mallonga paŭzo, la ĉielo malfermiĝis kun elverŝo de pluvo. Multaj fiŝoj, testudoj kaj eĉ homoj saviĝis de timo al morto. Post kiam la granda fiŝo faris tiun miraklon, li pace mortis kaj renaskiĝis laŭ sia merito.
La moralinstruo estas: Vera senkulpeco moderigas la suferojn de multaj vivestaĵoj.
