74. Novaj Hejmoj de la Arbaj Feoj: Malsamoj inter versioj
Miaohui (Diskuto | kontribuoj) |
Miaohui (Diskuto | kontribuoj) |
||
| Linio 3: | Linio 3: | ||
[Saĝa Konsilo] | [Saĝa Konsilo] | ||
| − | Iam | + | Iam la Reĝo de Arbaj Feoj mortis kiel ĉiuj aliaj vivestaĵoj. Reĝo Sakao, reganto de Ĉielo 33, nomumis novan reĝon de Arbaj Feoj. Kiel sia unua oficiala ago, la nova reĝo publikigis ordonon, ke ĉiu arba feo elektu arbon por enloĝi. Same, oni diris, ke ĉiu arbo plezuriĝis pro sia enloĝinta feo. |
| − | + | Vivis saĝa arba feo, kiu estis estro de granda klano. Li proponis al siaj regnanoj ne loĝi en la sole starantaj arboj. Anstataŭe estis pli sekure vivi en la arbaraj arboj ĉe li. La saĝaj arbaj feoj ekloĝis en la arbaro kun sia estro. | |
| − | Sed | + | Sed iuj arbaj feoj estis malsaĝaj kaj arogantaj. Ili diris inter si mem: "Kial ni devas loĝi en la amaso? Ni iru al la vilaĝoj, urbetoj kaj urboj loĝataj de homoj. Arbaj feoj loĝantaj tie ricevas la plej bonajn oferaĵojn. Kaj ili eĉ ricevas adoradon de superstiĉaj lokanoj. Kian vivon ni ĝuos tie!" |
| − | Do ili iris al vilaĝoj, urbetoj kaj urboj, kaj transloĝiĝis en grandaj sole starantaj arboj prizorgataj de homoj. Poste granda ŝtormo okazis iutage. La vento blovegis forte kaj furioze. La grandaj kaj pezaj arboj kun maljunaj | + | Do ili iris al vilaĝoj, urbetoj kaj urboj, kaj transloĝiĝis en grandaj sole starantaj arboj prizorgataj de homoj. Poste granda ŝtormo okazis iutage. La vento blovegis forte kaj furioze. La grandaj kaj pezaj arboj kun maljunaj branĉoj malmolaj ne plu povis stari firme en la ŝtormo. La dikaj branĉoj disfalis, arbotrunkoj rompiĝis en du partojn, kaj iuj arboj eĉ elradikiĝis. Sed la arboj en la arbaro interapogis unuj al aliaj, kaj povis kliniĝi kaj subteni reciploke en la forta vento. Do ili nek rompiĝis nek falis. |
Detruiĝis la hejmoj de la arbaj feoj en la vilaĝoj, urbetoj kaj urboj. Ili kolektis siajn infanojn kaj revenis al la arbaro. Ili plendis al la saĝa klanestro pri siaj malfortunoj sur la grandaj solaj arboj en la homa regiono. Li diris: "Tio estas okazaĵo al la arogantuloj, kiuj ignoris la saĝan admonon kaj foriradis per si mem." | Detruiĝis la hejmoj de la arbaj feoj en la vilaĝoj, urbetoj kaj urboj. Ili kolektis siajn infanojn kaj revenis al la arbaro. Ili plendis al la saĝa klanestro pri siaj malfortunoj sur la grandaj solaj arboj en la homa regiono. Li diris: "Tio estas okazaĵo al la arogantuloj, kiuj ignoris la saĝan admonon kaj foriradis per si mem." | ||
La moralinstruo estas: Malsaĝuloj surdas al saĝaj vortoj. | La moralinstruo estas: Malsaĝuloj surdas al saĝaj vortoj. | ||
Kiel registrite je 20:20, 16 Jun. 2012
74. Novaj Hejmoj de la Arbaj Feoj
[Saĝa Konsilo]
Iam la Reĝo de Arbaj Feoj mortis kiel ĉiuj aliaj vivestaĵoj. Reĝo Sakao, reganto de Ĉielo 33, nomumis novan reĝon de Arbaj Feoj. Kiel sia unua oficiala ago, la nova reĝo publikigis ordonon, ke ĉiu arba feo elektu arbon por enloĝi. Same, oni diris, ke ĉiu arbo plezuriĝis pro sia enloĝinta feo.
Vivis saĝa arba feo, kiu estis estro de granda klano. Li proponis al siaj regnanoj ne loĝi en la sole starantaj arboj. Anstataŭe estis pli sekure vivi en la arbaraj arboj ĉe li. La saĝaj arbaj feoj ekloĝis en la arbaro kun sia estro.
Sed iuj arbaj feoj estis malsaĝaj kaj arogantaj. Ili diris inter si mem: "Kial ni devas loĝi en la amaso? Ni iru al la vilaĝoj, urbetoj kaj urboj loĝataj de homoj. Arbaj feoj loĝantaj tie ricevas la plej bonajn oferaĵojn. Kaj ili eĉ ricevas adoradon de superstiĉaj lokanoj. Kian vivon ni ĝuos tie!"
Do ili iris al vilaĝoj, urbetoj kaj urboj, kaj transloĝiĝis en grandaj sole starantaj arboj prizorgataj de homoj. Poste granda ŝtormo okazis iutage. La vento blovegis forte kaj furioze. La grandaj kaj pezaj arboj kun maljunaj branĉoj malmolaj ne plu povis stari firme en la ŝtormo. La dikaj branĉoj disfalis, arbotrunkoj rompiĝis en du partojn, kaj iuj arboj eĉ elradikiĝis. Sed la arboj en la arbaro interapogis unuj al aliaj, kaj povis kliniĝi kaj subteni reciploke en la forta vento. Do ili nek rompiĝis nek falis.
Detruiĝis la hejmoj de la arbaj feoj en la vilaĝoj, urbetoj kaj urboj. Ili kolektis siajn infanojn kaj revenis al la arbaro. Ili plendis al la saĝa klanestro pri siaj malfortunoj sur la grandaj solaj arboj en la homa regiono. Li diris: "Tio estas okazaĵo al la arogantuloj, kiuj ignoris la saĝan admonon kaj foriradis per si mem."
La moralinstruo estas: Malsaĝuloj surdas al saĝaj vortoj.
