34. Porti dolĉan akvon: Malsamoj inter versioj
Miaohui (Diskuto | kontribuoj) |
Miaohui (Diskuto | kontribuoj) |
||
| Linio 1: | Linio 1: | ||
| − | + | 34. Transporti dolĉan akvon | |
| − | Iam estis vilaĝo distanca | + | Iam estis vilaĝo distanca de la ĉefurbo je kvin joĝanoj. En la vilaĝo troviĝis dolĉa akvo, do la reĝo ordonis al la vilaĝanoj sendi dolĉan akvon al li ĉiutage. La vilaĝanoj elĉerpiĝis de tio, kaj ĉiuj volis forlasi la vilaĝon por fuĝi en aliajn lokojn. |
Tiam la vilaĝestro diris al la vilaĝanoj: “Ne forlasu! Mi petos la reĝon, ke li ŝanĝu la distancon de kvin joĝanoj al tri por proksimigi vin, tiel vi ne plu laciĝos de la vojirado.” | Tiam la vilaĝestro diris al la vilaĝanoj: “Ne forlasu! Mi petos la reĝon, ke li ŝanĝu la distancon de kvin joĝanoj al tri por proksimigi vin, tiel vi ne plu laciĝos de la vojirado.” | ||
| Linio 13: | Linio 13: | ||
Tamen aŭdinte tion, neniu volis forlasi la vilaĝon pro sia kredo al la reĝo. | Tamen aŭdinte tion, neniu volis forlasi la vilaĝon pro sia kredo al la reĝo. | ||
| − | La mondanoj ankaŭ kondutas same. Ili praktikas ĝustan darmon de Budhismo por atingi la urbon de nirvano pasinte | + | La mondanoj ankaŭ kondutas same. Ili praktikas ĝustan darmon de Budhismo por atingi la urbon de nirvano pasinte la Kvin Ŝtupojn de preparado, oportunaj metodoj, vido, sinkulturado kaj kulmino. Sed ili enuiĝas kaj deziras forlasi la praktikadon kaj resti en la vivcirklo de naskiĝoj kaj mortoj, kaj ne plu volas paŝi antaŭen. Poste la Darma Reĝo interpretis metodon por fariĝi budho per tri ŝtupoj de ŝravako (sravaka), pratjekabudho ((pratyekabuddha) kaj bodisatvo. La praktikantoj plaĉaj al hinajano ĝojis pro tio, opiniante, ke ĝi estas facila vojo por atingi liberiĝon el vivcirklo de renaskiĝo kaj morto per bonaj konduto kaj merito. Poste ili aŭdas, ke la celo de budhismo estas fariĝi budho anstataŭ la aliaj, sed ili ne plu volas rezigni la antaŭan celon por selekti la novan pro sia kredo je la Budho, simile al la vilaĝanoj. |
Kiel registrite je 21:27, 17 Apr. 2014
34. Transporti dolĉan akvon
Iam estis vilaĝo distanca de la ĉefurbo je kvin joĝanoj. En la vilaĝo troviĝis dolĉa akvo, do la reĝo ordonis al la vilaĝanoj sendi dolĉan akvon al li ĉiutage. La vilaĝanoj elĉerpiĝis de tio, kaj ĉiuj volis forlasi la vilaĝon por fuĝi en aliajn lokojn.
Tiam la vilaĝestro diris al la vilaĝanoj: “Ne forlasu! Mi petos la reĝon, ke li ŝanĝu la distancon de kvin joĝanoj al tri por proksimigi vin, tiel vi ne plu laciĝos de la vojirado.”
Li do faris peton al la reĝo, kaj la reĝo ŝanĝis la distancon al tri joĝanoj.
Ĉiuj ĝojegis pri tio.
Iu diris: “La vojo longas ankoraŭ je kvin joĝanoj, kaj la distanco tute ne ŝanĝiĝis.”
Tamen aŭdinte tion, neniu volis forlasi la vilaĝon pro sia kredo al la reĝo.
La mondanoj ankaŭ kondutas same. Ili praktikas ĝustan darmon de Budhismo por atingi la urbon de nirvano pasinte la Kvin Ŝtupojn de preparado, oportunaj metodoj, vido, sinkulturado kaj kulmino. Sed ili enuiĝas kaj deziras forlasi la praktikadon kaj resti en la vivcirklo de naskiĝoj kaj mortoj, kaj ne plu volas paŝi antaŭen. Poste la Darma Reĝo interpretis metodon por fariĝi budho per tri ŝtupoj de ŝravako (sravaka), pratjekabudho ((pratyekabuddha) kaj bodisatvo. La praktikantoj plaĉaj al hinajano ĝojis pro tio, opiniante, ke ĝi estas facila vojo por atingi liberiĝon el vivcirklo de renaskiĝo kaj morto per bonaj konduto kaj merito. Poste ili aŭdas, ke la celo de budhismo estas fariĝi budho anstataŭ la aliaj, sed ili ne plu volas rezigni la antaŭan celon por selekti la novan pro sia kredo je la Budho, simile al la vilaĝanoj.
