30. Rakonto de ŝafisto: Malsamoj inter versioj
Miaohui (Diskuto | kontribuoj) |
Miaohui (Diskuto | kontribuoj) |
||
| Linio 3: | Linio 3: | ||
Iam iu lertis en paŝtado, kaj li havis miloj da ŝafoj. Sed li estis tre avara kaj neniam volis elspezi monon. | Iam iu lertis en paŝtado, kaj li havis miloj da ŝafoj. Sed li estis tre avara kaj neniam volis elspezi monon. | ||
| − | Tiam vivis homo lerta je trompado. Li klopodis amikiĝi kun la | + | Tiam vivis homo lerta je trompado. Li klopodis amikiĝi kun la ŝafisto kaj diris al li: "Nun ni jam amikiĝis kiel kunulo, kaj ne plu estas diferenco inter ni. Mi scias, ke iu havas belan filinon. Mi svatos ŝin por vi." |
| − | Aŭdinte tion, la | + | Aŭdinte tion, la ŝafisto ĝojegis, kaj donacis multe da ŝafoj kaj havaĵoj al la trompisto. |
La trompisto denove diris: "Via edzino naskis filon al vi hodiaŭ." | La trompisto denove diris: "Via edzino naskis filon al vi hodiaŭ." | ||
| − | La | + | La ŝafisto ankoraŭ ne vidis la knabinon, tamen li ĝojegis, kaj prezentis grandan donacon al la trompisto, aŭdinte pri ŝia nasko. |
| − | Poste, la trompisto revenis al la | + | Poste, la trompisto revenis al la ŝafisto kaj diris al li: "Via filo mortis post sia naskiĝo." |
| − | Aŭdinte tion, la | + | Aŭdinte tion, la ŝafisto tuj lamentis pro malĝojo. |
| − | La mondanoj ankaŭ kondutas samej. Ili lernas multe da scio, sed ne volas instrui al aliaj pro avido al famo kaj profito. Mistifikite de la efemera korpo, ili avidas al la monda feliĉo kiaj la edzino kaj filo. Pro la trompiĝo ili perdas bonan konduton, vivon kaj havaĵon, kaj ploras pro granda sufero simile al la | + | La mondanoj ankaŭ kondutas samej. Ili lernas multe da scio, sed ne volas instrui al aliaj pro avido al famo kaj profito. Mistifikite de la efemera korpo, ili avidas al la monda feliĉo kiaj la edzino kaj filo. Pro la trompiĝo ili perdas bonan konduton, vivon kaj havaĵon, kaj ploras pro la granda sufero simile al la ŝafisto. |
Kiel registrite je 15:05, 6 Apr. 2014
30. Rakonto de ŝafisto
Iam iu lertis en paŝtado, kaj li havis miloj da ŝafoj. Sed li estis tre avara kaj neniam volis elspezi monon.
Tiam vivis homo lerta je trompado. Li klopodis amikiĝi kun la ŝafisto kaj diris al li: "Nun ni jam amikiĝis kiel kunulo, kaj ne plu estas diferenco inter ni. Mi scias, ke iu havas belan filinon. Mi svatos ŝin por vi."
Aŭdinte tion, la ŝafisto ĝojegis, kaj donacis multe da ŝafoj kaj havaĵoj al la trompisto.
La trompisto denove diris: "Via edzino naskis filon al vi hodiaŭ."
La ŝafisto ankoraŭ ne vidis la knabinon, tamen li ĝojegis, kaj prezentis grandan donacon al la trompisto, aŭdinte pri ŝia nasko.
Poste, la trompisto revenis al la ŝafisto kaj diris al li: "Via filo mortis post sia naskiĝo."
Aŭdinte tion, la ŝafisto tuj lamentis pro malĝojo.
La mondanoj ankaŭ kondutas samej. Ili lernas multe da scio, sed ne volas instrui al aliaj pro avido al famo kaj profito. Mistifikite de la efemera korpo, ili avidas al la monda feliĉo kiaj la edzino kaj filo. Pro la trompiĝo ili perdas bonan konduton, vivon kaj havaĵon, kaj ploras pro la granda sufero simile al la ŝafisto.
