Juna monaĥo vendas ŝtonon: Malsamoj inter versioj
| Linio 1: | Linio 1: | ||
Juna monaĥo vendas ŝtonon | Juna monaĥo vendas ŝtonon | ||
| − | Iutage, por klarigi sian disĉiplon, maljuna monaĥo donis al li tre belan ŝtonon kaj petis de li, ke li iru al legoma bazaro por vendi. Kvankam la juna monaĥo sentis strangecon, tamen li ankoraŭ ĝoje akceptis tion. Antaŭ foriro de la juna monaĥo, la maljuna monaĥo diris al li kun rido: “Atentu, ke vi ne | + | Iutage, por klarigi sian disĉiplon, maljuna monaĥo donis al li tre belan ŝtonon kaj petis de li, ke li iru al legoma bazaro por vendi. Kvankam la juna monaĥo sentis strangecon, tamen li ankoraŭ ĝoje akceptis tion. Antaŭ foriro de la juna monaĥo, la maljuna monaĥo diris al li kun rido: “Atentu, ke vi ne vendu tiun ŝtonon, nur eksponu ĝin kaj deklamu pro ĝi en la bazaro , kaj observu, post kiom da tempo venos homo por pridemandi la prezon, poste vi diros al mi nur la prezon de la ŝtono en legoma bazaro.” |
| − | La disĉiplo konfuziĝis, tamen li ankoraŭ prenis la ŝtonon | + | La disĉiplo konfuziĝis, tamen li ankoraŭ prenis la ŝtonon kaj iris al la legoma bazaro. Tie multaj homoj rigardis la junan monaĥon per stranga rigardo. Ili pensis: “Kial ĉi tiu monaĥo vendis tiel normalan ŝtonon? Kelkaj maljunuloj el ili fervore demandis la prezon, kaj volis aĉeti la ŝtonon. Sed la juna monaĥo malesperis, ke tiuj homoj volis aĉeti ĝin nur per kelkaj kupreroj. Fine la juna monaĥo povis fari nenion alian ol malespere preni la ŝtonon kaj reiri al la monaĥejo. Li diris la tutan okazaĵon al la maljuna monaĥo. |
| − | La maljuna monaĥo diris: “Do, morgaŭ vi prenos la ŝtonon kaj iros al ora bazaro, kaj demandos tieajn homojn. Same pridemandu nur la prezon de la ŝtono, sed ne elvendu ĝin.” En la sekva tago la juna monaĥo ronde vizitis la oran bazaron kun la ŝtono, rapide venis multaj homoj pridemandi la prezon. Iu volis aĉeti la ŝtonon eĉ per 1000 | + | La maljuna monaĥo diris: “Do, morgaŭ vi prenos la ŝtonon kaj iros al ora bazaro, kaj demandos tieajn homojn. Same pridemandu nur la prezon de la ŝtono, sed ne elvendu ĝin.” En la sekva tago la juna monaĥo ronde vizitis la oran bazaron kun la ŝtono, rapide venis multaj homoj por pridemandi la prezon. Iu volis aĉeti la ŝtonon eĉ per 1000 pecoj da arĝento. La juna monaĥo ĝoje raportis al la majstro tiun bonan novaĵon kaj demandis, ĉu li povas elvendi tiun ŝtonon per tia prezo. |
| − | La maljuna monaĥo malpeze balancis sian kapon, kaj diris al la juna monaĥo kun rido: “Morgaŭ vi refoje | + | La maljuna monaĥo malpeze balancis sian kapon, kaj diris al la juna monaĥo kun rido: “Morgaŭ vi refoje iros al juvela bazaro, kaj demandos tieajn homojn pri la valoro de ĉi tiu ŝtono. Sed vi ankoraŭ ne elvendu ĝin.” |
| − | La juna monaĥo ĝisfunde perpleksiĝis, sed li ankoraŭ iris al la juvela bazaro kun la ŝtono. Li tute | + | La juna monaĥo ĝisfunde perpleksiĝis, sed li ankoraŭ iris al la juvela bazaro kun la ŝtono. Li tute ne volis kredi, ke tieaj homoj eĉ konkure fiksrigardis tiun “magian ŝtonon”. La aĉetpropono leviĝis unu post la alia, iu volis aĉeti ĝin eĉ per 50 miloj da pecoj de arĝento. Sed la juna monaĥo ankoraŭ obeis la ordonon de sia majstro. Vidinte, ke li ankoraŭ ne volas elvendi ĝin antaŭ tiel alta prezo, oni pli freneziĝis. Ili daŭre levis la prezon: 100 miloj da pecoj de arĝentoj, 200 miloj, 300 miloj aŭ ili donus al la juna monaĥo tiom da mono, kiom li volus, nur se li vendus la ŝtonon! |
| − | La juna monaĥo malfacile ŝiris sin el obsedanta popolamaso. Li | + | La juna monaĥo malfacile ŝiris sin el tiu obsedanta popolamaso. Li revenais al la monaĥejon kun la ŝtono. Rigardante la junan monaĥon plenan de ŝvito sur la vizaĝo, la majstro diris: “Morgaŭ vi kunportos ĝin al aŭkciejo, kaj demandos tieajn homojn pri ĝia prezo. Sed ankoraŭ ne elvendu ĝin.” |
| − | Aŭdinte tion, la juna monaĥo neniel povis endormiĝi en la tuta nokto, kaj nur plendis, ke mateniĝis tro malrapide. Finfine tagiĝis, li tuj urĝe portis la ŝtonon al la aŭkciejo. Fine, la plej fama aŭkciisto en la tuta lando diris al li, ke ĝi estas tre rara gemo, kiun oni malfacile | + | Aŭdinte tion, la juna monaĥo neniel povis endormiĝi en la tuta nokto, kaj nur plendis, ke mateniĝis tro malrapide. Finfine tagiĝis, li tuj urĝe portis la ŝtonon al la aŭkciejo. Fine, la plej fama aŭkciisto en la tuta lando diris al li, ke ĝi estas tre rara gemo, kiun oni malfacile agiras dum miljarojn. Tio ja estas maloftaĵo! Do la ŝtono estis elmontrita kiel lasta trezoro. Fine eĉ iu reĝo volis interŝanĝi ĝin per tri regionoj. La juna monaĥo subite svenis ĉeloke. Poste oni resendis lin kun la ŝtono al la monaĥejo per portseĝo. Vekiĝinte, la juna monaĥo plorege diris al la majstro: “Majstro, ĉifoje ni riĉegos! |
Montrante la ŝtonon, la maljuna monaĥo interrompis lian parolon kaj diris: “Fakte, ni neniam volas elvendi ĝin, sed nun vi devas kompreni, kial la formo kaj figuro de la ŝtono ne ŝanĝis de komenco ĝis nun, sed via penso kaj faro kaprice ŝanĝiĝis? Mi ordonis vin tiel fari, nur por kulturi kaj fortigi vin, kaj por ke vi tute konu sinvaloran povon kaj kapablon pri kompreno al aferoj. Se vi vivas en legoma bazaro, vi havas komprenpovon nur al tiu, kaj neniam povas koni pli altan valoron.” | Montrante la ŝtonon, la maljuna monaĥo interrompis lian parolon kaj diris: “Fakte, ni neniam volas elvendi ĝin, sed nun vi devas kompreni, kial la formo kaj figuro de la ŝtono ne ŝanĝis de komenco ĝis nun, sed via penso kaj faro kaprice ŝanĝiĝis? Mi ordonis vin tiel fari, nur por kulturi kaj fortigi vin, kaj por ke vi tute konu sinvaloran povon kaj kapablon pri kompreno al aferoj. Se vi vivas en legoma bazaro, vi havas komprenpovon nur al tiu, kaj neniam povas koni pli altan valoron.” | ||
| Linio 19: | Linio 19: | ||
En legoma bazaro, ora vendejo, juvelejo kaj aŭkciejo estas sama homo, iuj rigardas vin valora, iuj prenis vin tre malvalora. Vera trezoro ja estas valora nur por tiuj homoj, kiuj konas la valoron. Ne zorgu, kiel oni taksas vin; la ĉefo estas, kiel vi rigardas vin mem. En granda grado, vi tute povas posedi vian sorton kaj decidi propran valoron! | En legoma bazaro, ora vendejo, juvelejo kaj aŭkciejo estas sama homo, iuj rigardas vin valora, iuj prenis vin tre malvalora. Vera trezoro ja estas valora nur por tiuj homoj, kiuj konas la valoron. Ne zorgu, kiel oni taksas vin; la ĉefo estas, kiel vi rigardas vin mem. En granda grado, vi tute povas posedi vian sorton kaj decidi propran valoron! | ||
| − | Efektive, tio estas simila filozofio. Eble vi estas gemo, sed vi erare elektis lokon. Influita de medio, vi opinias, ke vi mem nur | + | Efektive, tio estas simila filozofio. Eble vi estas gemo, sed vi erare elektis lokon. Influita de medio, vi opinias, ke vi mem nur taŭgas fari ŝtonon premitan de aliulo. |
| − | Memoru unu frazon: “Homo estas kreaĵo de medio. Se vi volas, nenion vi | + | Memoru unu frazon: “Homo estas kreaĵo de medio. Se vi volas, nenion vi povos elfari.” |
小和尚卖石头带给我们的启示 | 小和尚卖石头带给我们的启示 | ||
Kiel registrite je 23:29, 27 Mar. 2014
Juna monaĥo vendas ŝtonon
Iutage, por klarigi sian disĉiplon, maljuna monaĥo donis al li tre belan ŝtonon kaj petis de li, ke li iru al legoma bazaro por vendi. Kvankam la juna monaĥo sentis strangecon, tamen li ankoraŭ ĝoje akceptis tion. Antaŭ foriro de la juna monaĥo, la maljuna monaĥo diris al li kun rido: “Atentu, ke vi ne vendu tiun ŝtonon, nur eksponu ĝin kaj deklamu pro ĝi en la bazaro , kaj observu, post kiom da tempo venos homo por pridemandi la prezon, poste vi diros al mi nur la prezon de la ŝtono en legoma bazaro.”
La disĉiplo konfuziĝis, tamen li ankoraŭ prenis la ŝtonon kaj iris al la legoma bazaro. Tie multaj homoj rigardis la junan monaĥon per stranga rigardo. Ili pensis: “Kial ĉi tiu monaĥo vendis tiel normalan ŝtonon? Kelkaj maljunuloj el ili fervore demandis la prezon, kaj volis aĉeti la ŝtonon. Sed la juna monaĥo malesperis, ke tiuj homoj volis aĉeti ĝin nur per kelkaj kupreroj. Fine la juna monaĥo povis fari nenion alian ol malespere preni la ŝtonon kaj reiri al la monaĥejo. Li diris la tutan okazaĵon al la maljuna monaĥo.
La maljuna monaĥo diris: “Do, morgaŭ vi prenos la ŝtonon kaj iros al ora bazaro, kaj demandos tieajn homojn. Same pridemandu nur la prezon de la ŝtono, sed ne elvendu ĝin.” En la sekva tago la juna monaĥo ronde vizitis la oran bazaron kun la ŝtono, rapide venis multaj homoj por pridemandi la prezon. Iu volis aĉeti la ŝtonon eĉ per 1000 pecoj da arĝento. La juna monaĥo ĝoje raportis al la majstro tiun bonan novaĵon kaj demandis, ĉu li povas elvendi tiun ŝtonon per tia prezo.
La maljuna monaĥo malpeze balancis sian kapon, kaj diris al la juna monaĥo kun rido: “Morgaŭ vi refoje iros al juvela bazaro, kaj demandos tieajn homojn pri la valoro de ĉi tiu ŝtono. Sed vi ankoraŭ ne elvendu ĝin.”
La juna monaĥo ĝisfunde perpleksiĝis, sed li ankoraŭ iris al la juvela bazaro kun la ŝtono. Li tute ne volis kredi, ke tieaj homoj eĉ konkure fiksrigardis tiun “magian ŝtonon”. La aĉetpropono leviĝis unu post la alia, iu volis aĉeti ĝin eĉ per 50 miloj da pecoj de arĝento. Sed la juna monaĥo ankoraŭ obeis la ordonon de sia majstro. Vidinte, ke li ankoraŭ ne volas elvendi ĝin antaŭ tiel alta prezo, oni pli freneziĝis. Ili daŭre levis la prezon: 100 miloj da pecoj de arĝentoj, 200 miloj, 300 miloj aŭ ili donus al la juna monaĥo tiom da mono, kiom li volus, nur se li vendus la ŝtonon!
La juna monaĥo malfacile ŝiris sin el tiu obsedanta popolamaso. Li revenais al la monaĥejon kun la ŝtono. Rigardante la junan monaĥon plenan de ŝvito sur la vizaĝo, la majstro diris: “Morgaŭ vi kunportos ĝin al aŭkciejo, kaj demandos tieajn homojn pri ĝia prezo. Sed ankoraŭ ne elvendu ĝin.”
Aŭdinte tion, la juna monaĥo neniel povis endormiĝi en la tuta nokto, kaj nur plendis, ke mateniĝis tro malrapide. Finfine tagiĝis, li tuj urĝe portis la ŝtonon al la aŭkciejo. Fine, la plej fama aŭkciisto en la tuta lando diris al li, ke ĝi estas tre rara gemo, kiun oni malfacile agiras dum miljarojn. Tio ja estas maloftaĵo! Do la ŝtono estis elmontrita kiel lasta trezoro. Fine eĉ iu reĝo volis interŝanĝi ĝin per tri regionoj. La juna monaĥo subite svenis ĉeloke. Poste oni resendis lin kun la ŝtono al la monaĥejo per portseĝo. Vekiĝinte, la juna monaĥo plorege diris al la majstro: “Majstro, ĉifoje ni riĉegos!
Montrante la ŝtonon, la maljuna monaĥo interrompis lian parolon kaj diris: “Fakte, ni neniam volas elvendi ĝin, sed nun vi devas kompreni, kial la formo kaj figuro de la ŝtono ne ŝanĝis de komenco ĝis nun, sed via penso kaj faro kaprice ŝanĝiĝis? Mi ordonis vin tiel fari, nur por kulturi kaj fortigi vin, kaj por ke vi tute konu sinvaloran povon kaj kapablon pri kompreno al aferoj. Se vi vivas en legoma bazaro, vi havas komprenpovon nur al tiu, kaj neniam povas koni pli altan valoron.”
En legoma bazaro, ora vendejo, juvelejo kaj aŭkciejo estas sama homo, iuj rigardas vin valora, iuj prenis vin tre malvalora. Vera trezoro ja estas valora nur por tiuj homoj, kiuj konas la valoron. Ne zorgu, kiel oni taksas vin; la ĉefo estas, kiel vi rigardas vin mem. En granda grado, vi tute povas posedi vian sorton kaj decidi propran valoron!
Efektive, tio estas simila filozofio. Eble vi estas gemo, sed vi erare elektis lokon. Influita de medio, vi opinias, ke vi mem nur taŭgas fari ŝtonon premitan de aliulo.
Memoru unu frazon: “Homo estas kreaĵo de medio. Se vi volas, nenion vi povos elfari.”
小和尚卖石头带给我们的启示
一日，老和尚为了启发他的徒弟，便给了他一块非常美丽的石头叫他去蔬菜市场叫卖。小和尚心里虽然感觉很奇怪，但仍欣然接受了。临行前，老和尚笑呵呵地对他的徒弟说：“注意，你不要卖掉这块石头，只要在菜市场上叫卖一下，看需要多长时间才会有人前来询问价格，然后你只要告诉我这块石头在蔬菜市场上能卖多少钱便可以了。”
徒弟虽然疑惑不解，但还是抱着那块石头去了菜市场。菜市场上，很多人都用奇怪的眼光看着那个小和尚，他们心想：这和尚为什么在这出售如此平凡的石头呢?其中有几个善良的老人还热心上前来询问价格，打算购买那块石头。但让小和尚失望的是，那些人最多的只愿意付几个铜板来购买那块石头。最后，小和尚不得不失望地抱着那块石头回到了寺庙里，把情况原原本本说给了老和尚听。
老和尚说：“那么，明天你抱着这块石头再去黄金市场，问问那儿的人。同样，只是问问价格，但不要卖掉它。”于是第2天小和尚抱着石头在黄金市场上转了一圈，很快就有很多人前来询问价格，甚至有人愿意出到1000两银子来购买那块石头。小和尚高兴地回报师父这令人兴奋的消息，并询问是不是应该以这样的价格出售那块石头。
老和尚还是轻轻地摇了摇头，乐呵呵地对小和尚说：“明天，你带这块石头再去珠宝商那儿，问问那儿的人这块石头的价值.但仍然不要卖掉它。”
小和尚感到彻底地迷茫了，但他还是抱着那块“神奇的石头”去了珠宝商那儿。他简直不相信，那儿的人竟然争先恐后地观赏那块“奇石”，报价声此起彼伏，有的竟然愿意出5万两银子。但小和尚还是遵从师父的命令。人们见他在如此高的价格面前仍，不愿意卖，更是愈发疯狂了。他们继续抬高价格：10万两银子、20万两银子、30万两银子，或者你要多少就多少，只要你卖!
小和尚费了很大的劲才挣脱开纠缠的人群，他带着石头回到寺庙里。师父望着满头大汗的小和尚说：“明天你再把它带到拍卖行问问那儿的人这块石头的价值.但仍然不要卖掉它。”小和尚听后彻夜难眠，只恨天亮的太慢，好不容易到了天亮，他急忙捧着石头跑到拍卖行，结果全国最出名的拍卖师告诉他这是千年不遇的宝石，太难得了，这个石头也被当天做为压轴的宝物最后亮相，结果有一国国王愿意出三个城池来和小和尚交换，小和尚当场晕倒，后来连人带石头被八台大轿送回了山上，小和尚醒来后哭着对师傅说：师傅，这回咱们发大发了!
老和尚指着石头打断他说：“其实，我们并不打算卖它，不过现在你应该明白，为什么石头的形状和外表都没有变而你的想法和做法却再三变化呢，我之所以让你这样做，主要是想培养和锻炼你充分认识自我价值的能力和对事物的理解能力。如果你是生活在蔬菜市场，那么你只有那个市场的理解力，你就永远不会认识更高的价值。”
在菜市场，在黄金市场，在珠宝市场，在拍卖行，同样一个人，有人将你抬得很高，有人把你贬得很低，有价值的东西，只有在懂价值的人面前，才有价值。不要管别人怎么看，关键是自己怎么看自己。在很大程度，你可以掌握自己的命运，决定自己的价值!
其实这和我们的人生是一个道理，也许你就是一个宝石，可是你却选择错了地方，而被环境影响的你认为自己只配去给人做个垫脚石，要记住一句话，人是环境的产物，只要你想，没有什么做不到的。
