La steloj kaj luno ne forpreneblaj: Malsamoj inter versioj
(Nova paĝo kun ' La steloj kaj luno ne forpreneblaj Verkinto Monaĥo Foguang Iu budhisma monaĥo hastis al malproksima loko eĉ en la nokto por disvastigi la religion. Sur la vo...') |
Miaohui (Diskuto | kontribuoj) |
||
| Linio 3: | Linio 3: | ||
Verkinto Monaĥo Foguang | Verkinto Monaĥo Foguang | ||
| − | Iu budhisma monaĥo hastis al malproksima loko eĉ en la nokto por disvastigi la religion. Sur la vojo li renkontis viron, kiu “bonkore” diris al li:“Majstro, jam estas profunda nokto. Bonvolu iri al mia domo por dormi, kaj daŭrigu la vojon morgaŭ!” La monaĥo pensis: “Jam noktiĝis. Nun li favore invitas min, | + | Iu budhisma monaĥo hastis al malproksima loko eĉ en la nokto por disvastigi la religion. Sur la vojo li renkontis viron, kiu “bonkore” diris al li:“Majstro, jam estas profunda nokto. Bonvolu iri al mia domo por dormi, kaj daŭrigu la vojon morgaŭ!” La monaĥo pensis: “Jam noktiĝis. Nun li favore invitas min, do mi tiel agu!” Do li sekvis la viron al lia domo. |
| − | Neatentite, apenaŭ la monaĥo endormiĝis, kiam la viro subite elprenis tranĉilon, metis ĝin sur | + | Neatentite, apenaŭ la monaĥo endormiĝis, kiam la viro subite elprenis tranĉilon, metis ĝin sur lian kolon kaj minacis: “Elprenu ĉiujn valoraĵojn kaj monon de vi!” Aŭdinte tion, la monaĥo tuj elprenis tutan monon de si, kaj donis al li. La viro opiniis, ke la mono estas tro malmulta, do li ankoraŭ ne volis rezigni. Li refoje metis la tranĉilon sur la kolon de la monaĥo kaj ordonis: “Demetu vian veston!” La monaĥo demetis sian veston kaj donis al li. |
| − | + | La monaĥo pensis post la konsterniĝo:“Evidente estas maloportune por mi daŭre loĝi ĉi tie ĉinokte. Pro manko de mono, mi devas iri nude, sed estas maldece por mi tion fari en la tago, do mi tuj daŭrigu mian vojon!” Antaŭ la ekiro, la monaĥo nur en maldika subvesto staris ekster la pordo kaj kriis:“ Jen! Ankoraŭ tiom da bonaĵoj!” Aŭdinte tion, la viro tuj alkuris el la domo, lerte metis la tranĉilon sur la kolon de la monaĥo kaj kriis:“ Konfesu, kian valoraĵon vi ankoraŭ havas. Donu al mi!” | |
| − | La monaĥo intence malaltigis sian voĉon: “Eĉ se vi scios tion, vi | + | La monaĥo intence malaltigis sian voĉon: “Eĉ se vi scios tion, vi ne povos forpreni ĝin.” |
| − | “Elprenu, elprenu, donu al mi!” postulis la viro. La monaĥo aplombe montris | + | “Elprenu, elprenu, donu al mi!” postulis la viro. La monaĥo aplombe montris al la luno kaj steloj en la ĉielo per sia fingro, kaj diris:“ Rigardu, la steloj palpebrumas al ni kaj la brila kaj klara luno ridetas kontraŭ ni. Ĉu vi povas forpreni ilin? ” |
(El la gazeto “Pluvarbaro”, en la kvina numero de la jaro du mil dek unu ) | (El la gazeto “Pluvarbaro”, en la kvina numero de la jaro du mil dek unu ) | ||
Nuna versio ekde 21:04, 22 Nov. 2013
La steloj kaj luno ne forpreneblaj
Verkinto Monaĥo Foguang
Iu budhisma monaĥo hastis al malproksima loko eĉ en la nokto por disvastigi la religion. Sur la vojo li renkontis viron, kiu “bonkore” diris al li:“Majstro, jam estas profunda nokto. Bonvolu iri al mia domo por dormi, kaj daŭrigu la vojon morgaŭ!” La monaĥo pensis: “Jam noktiĝis. Nun li favore invitas min, do mi tiel agu!” Do li sekvis la viron al lia domo.
Neatentite, apenaŭ la monaĥo endormiĝis, kiam la viro subite elprenis tranĉilon, metis ĝin sur lian kolon kaj minacis: “Elprenu ĉiujn valoraĵojn kaj monon de vi!” Aŭdinte tion, la monaĥo tuj elprenis tutan monon de si, kaj donis al li. La viro opiniis, ke la mono estas tro malmulta, do li ankoraŭ ne volis rezigni. Li refoje metis la tranĉilon sur la kolon de la monaĥo kaj ordonis: “Demetu vian veston!” La monaĥo demetis sian veston kaj donis al li.
La monaĥo pensis post la konsterniĝo:“Evidente estas maloportune por mi daŭre loĝi ĉi tie ĉinokte. Pro manko de mono, mi devas iri nude, sed estas maldece por mi tion fari en la tago, do mi tuj daŭrigu mian vojon!” Antaŭ la ekiro, la monaĥo nur en maldika subvesto staris ekster la pordo kaj kriis:“ Jen! Ankoraŭ tiom da bonaĵoj!” Aŭdinte tion, la viro tuj alkuris el la domo, lerte metis la tranĉilon sur la kolon de la monaĥo kaj kriis:“ Konfesu, kian valoraĵon vi ankoraŭ havas. Donu al mi!”
La monaĥo intence malaltigis sian voĉon: “Eĉ se vi scios tion, vi ne povos forpreni ĝin.”
“Elprenu, elprenu, donu al mi!” postulis la viro. La monaĥo aplombe montris al la luno kaj steloj en la ĉielo per sia fingro, kaj diris:“ Rigardu, la steloj palpebrumas al ni kaj la brila kaj klara luno ridetas kontraŭ ni. Ĉu vi povas forpreni ilin? ”
(El la gazeto “Pluvarbaro”, en la kvina numero de la jaro du mil dek unu )
《如是雨林2011.5 第6页》
星星月亮抢不去
——佛光禅师
有一位禅师连夜赶路到远处去传教。这天晚上，在路上遇到一个人，“好意”地说：师父，这么晚了，到我家里住一宿，明天再走吧！”禅师心想：天也黑了，既然这个人好心邀请，就答应他吧！于是跟随这位人士到他家里去。
没想到，禅师才入睡不入，这个人竟拿了一把刀，架在禅师的脖子上，逼迫着说：“把你身上的钱和有价值的东西，全部交出来！”禅师听后，随即把身上所有的钱掏出，扔给他。这个人嫌钱太少，于心不甘，又再一次把刀架在禅师的脖子上：“把你的衣服剥下来！”禅师又把衣服剥下来扔给他。
一阵慌乱后，禅师心想：看来今晚不便住在这里，但没了钱，光着身白天走路有伤大雅，还是连夜走路吧。临行前，只穿着单薄内衣的禅师，站在门外大喊：“啊！还有这么多的好东西！”话音一落，屋内的人火速赶出来，身手矫健地把刀架在禅师的脖子上，说道：“你说，你还藏有什么宝贵的东西，给我拿出来！”
禅师压低了声音：“你看，星星在向我们眨眼，明亮皎洁的月亮正对着我们微笑。这么宝贵的东西你抢得去吗？”
（摘自上海人民出版社《爱语的力量》一书）
