1-19. La unuaj kvin monaĥoj: Malsamoj inter versioj
Miaohui (Diskuto | kontribuoj) (Nova paĝo kun ' 19. La unuaj kvin monaĥoj Nun la budho volis sciigi al aliuloj, kiel fariĝi saĝa, konduti bone kaj servi al aliaj. Li pensis: “Nun jam mortis Asita, Aklara kaj Uda...') |
Miaohui (Diskuto | kontribuoj) |
||
| Linio 1: | Linio 1: | ||
19. La unuaj kvin monaĥoj | 19. La unuaj kvin monaĥoj | ||
| − | Nun la budho volis sciigi al aliuloj, kiel fariĝi saĝa, konduti bone kaj servi al aliaj. Li pensis: “Nun jam mortis Asita, Aklara kaj Udaka, sed miaj amikoj Kondana, Badija, Vapa, Mahanama kaj Asaĝi estas en Benareso. Mi devas iri tien por diri al ili.” | + | Nun la budho volis sciigi al aliuloj, kiel fariĝi saĝa, konduti bone kaj servi al aliaj. Li pensis: “Nun jam mortis Asita, Aklara kaj Udaka, sed miaj amikoj Kondana, Badija, Vapa, Mahanama kaj Asaĝi ankoraŭ estas en Benareso. Mi devas iri tien por diri al ili.” |
| − | Do li foriris al Benareso | + | Do li foriris al Benareso ĝis fine li atingis la arbaron, kie praktikis liaj kvin amikoj. La arbaro ĉe Sarnaso estis nomata Cervo Parko. Ili vidis lin aliranta kaj unu diris al alia: “Rigardu tien! Jen estas la luksama Gotamo, kiu rezignis fastadon kaj dronas en vivo facila kaj komforta. Nek parolu nek montru respekton al li. Neniu iru preni lian bovlon aŭ robon. Ni nur lasu maton tie por li sidi se li volas, kaj se li ne volas, li do staru. Kiu prizorgos sentaŭgan asketon kiel lin!” |
| − | Sed kiam la Budhgo iris pli kaj pli proksime, ili ekrimarkis, ke li ŝanĝiĝis. Ĉirkaŭ li estis io nobla kaj majesta, kian ili neniam vidis antaŭe. Antaŭ ol ili eksciis | + | Sed kiam la Budhgo iris pli kaj pli proksime, ili ekrimarkis, ke li ŝanĝiĝis. Ĉirkaŭ li estis io nobla kaj majesta, kian ili neniam vidis antaŭe. Antaŭ ol ili eksciis kion fari, ili pretervole forgesis sian decidon. Iu hastis antaŭen por bonvenigi lin kaj respekte transpreni liajn bovlon kaj robon, alia okupiĝis pretigi sidejon por li, dum la tria eliris preni akvon por li lavi siajn piedojn. |
| − | Sidiĝinte, la Budho ekparolis al ili kaj diris: “Aŭskultu, asketoj. Mi havas vojon al senmortiĝo. Lasu min diri al vi. Lasu min instrui al vi. Se vi aŭskultos, lernos kaj praktikos laŭ mia instruo, anstataŭ en la estonta vivo, | + | Sidiĝinte, la Budho ekparolis al ili kaj diris: “Aŭskultu, asketoj. Mi havas vojon al senmortiĝo. Lasu min diri al vi. Lasu min instrui al vi. Se vi aŭskultos, lernos kaj praktikos laŭ mia instruo, anstataŭ en la estonta vivo, nur ĉi tie en la nuna tempo vi scios per vi mem, ke mia diro estas ĝusta. Vi spertos per vi mem la staton super ĉiuj vivo kaj morto.” |
| − | Kompreneble la kvin asketoj ege miris aŭdinte sian malnovan kamaradon tiel paroli. Ili kredis, ke li jam rezignis ĉiujn klopodojn | + | Kompreneble la kvin asketoj ege miris aŭdinte sian malnovan kamaradon tiel paroli. Ili kredis, ke li jam rezignis ĉiujn klopodojn al la Vero ĉar ili propraokule vidis lin rezigninta malfacilan asketan vivon. Do en la komenco ili tute ne povis kredi lin, kaj ili diris tion al li. |
| − | Sed la Budho respondis: “Vi eraras, Asketoj. Mi | + | Sed la Budho respondis: “Vi eraras, Asketoj. Mi nek rezignis ĉiujn klopodojn, nek prenis vivon senbridan komfortan kaj facilan. Aŭskultu min. Mi vere atingis la plej superajn saĝon kaj vidon, pri kio mi povas instrui al vi, tiel ke vi povos atingi ĝin per vi mem. |
| − | Fine la kvin volonte aŭskultis lin, kaj li faris sian unuan instruadon. Li konsilis al | + | Fine la kvin asketoj volonte aŭskultis lin, kaj li faris sian unuan instruadon. Li konsilis al siaj sekvantoj, ke ili sekvu la mezan vojon, evitu du ekstremojn de senbrido kaj sinturmento. Unuafoje li instruis pri la Kvar Noblaj Veroj kaj la metodo kiel praktiki la Noblan Okoblan Vojon, kiu estas la vojo al iluminiĝo, kaj kondukas al liberiĝo de sufero. La rondo de monaĥoj establiĝis per la konversacio de la kvin asketoj en Cerva Parko ĉe Sarnaso. |
Kiel registrite je 15:11, 2 Jun. 2013
19. La unuaj kvin monaĥoj
Nun la budho volis sciigi al aliuloj, kiel fariĝi saĝa, konduti bone kaj servi al aliaj. Li pensis: “Nun jam mortis Asita, Aklara kaj Udaka, sed miaj amikoj Kondana, Badija, Vapa, Mahanama kaj Asaĝi ankoraŭ estas en Benareso. Mi devas iri tien por diri al ili.”
Do li foriris al Benareso ĝis fine li atingis la arbaron, kie praktikis liaj kvin amikoj. La arbaro ĉe Sarnaso estis nomata Cervo Parko. Ili vidis lin aliranta kaj unu diris al alia: “Rigardu tien! Jen estas la luksama Gotamo, kiu rezignis fastadon kaj dronas en vivo facila kaj komforta. Nek parolu nek montru respekton al li. Neniu iru preni lian bovlon aŭ robon. Ni nur lasu maton tie por li sidi se li volas, kaj se li ne volas, li do staru. Kiu prizorgos sentaŭgan asketon kiel lin!”
Sed kiam la Budhgo iris pli kaj pli proksime, ili ekrimarkis, ke li ŝanĝiĝis. Ĉirkaŭ li estis io nobla kaj majesta, kian ili neniam vidis antaŭe. Antaŭ ol ili eksciis kion fari, ili pretervole forgesis sian decidon. Iu hastis antaŭen por bonvenigi lin kaj respekte transpreni liajn bovlon kaj robon, alia okupiĝis pretigi sidejon por li, dum la tria eliris preni akvon por li lavi siajn piedojn.
Sidiĝinte, la Budho ekparolis al ili kaj diris: “Aŭskultu, asketoj. Mi havas vojon al senmortiĝo. Lasu min diri al vi. Lasu min instrui al vi. Se vi aŭskultos, lernos kaj praktikos laŭ mia instruo, anstataŭ en la estonta vivo, nur ĉi tie en la nuna tempo vi scios per vi mem, ke mia diro estas ĝusta. Vi spertos per vi mem la staton super ĉiuj vivo kaj morto.”
Kompreneble la kvin asketoj ege miris aŭdinte sian malnovan kamaradon tiel paroli. Ili kredis, ke li jam rezignis ĉiujn klopodojn al la Vero ĉar ili propraokule vidis lin rezigninta malfacilan asketan vivon. Do en la komenco ili tute ne povis kredi lin, kaj ili diris tion al li.
Sed la Budho respondis: “Vi eraras, Asketoj. Mi nek rezignis ĉiujn klopodojn, nek prenis vivon senbridan komfortan kaj facilan. Aŭskultu min. Mi vere atingis la plej superajn saĝon kaj vidon, pri kio mi povas instrui al vi, tiel ke vi povos atingi ĝin per vi mem.
Fine la kvin asketoj volonte aŭskultis lin, kaj li faris sian unuan instruadon. Li konsilis al siaj sekvantoj, ke ili sekvu la mezan vojon, evitu du ekstremojn de senbrido kaj sinturmento. Unuafoje li instruis pri la Kvar Noblaj Veroj kaj la metodo kiel praktiki la Noblan Okoblan Vojon, kiu estas la vojo al iluminiĝo, kaj kondukas al liberiĝo de sufero. La rondo de monaĥoj establiĝis per la konversacio de la kvin asketoj en Cerva Parko ĉe Sarnaso.
