91. Venenaj Kuboj: Malsamoj inter versioj

El Vikio BRE
Iri al: navigado, serĉi
Linio 1: Linio 1:
  91. Venenaj Kuboj
+
  91. Venenaj Ĵetkuboj
  
 
  [Trompo]
 
  [Trompo]
  
  Iam antaŭe en Benareso vivis riĉulo, kiu tre ŝatis vetludon. Li ludis kubojn kun alia ludemulo, kies menso laboris ruze.
+
  Iam antaŭe en Benareso vivis riĉulo, kiu tre ŝatis vetludon. Li ludis ĵetkubojn kun alia ludemulo, kies cerbo laboris ruze.
  
  La riĉulo estis honesta kaj malkaŝema, sed la ruzulo estis malhonesta. La ruzulo daŭrigis la ludadon kiam li konstante venkis, sed tuj kiam li ekperdis, li kutime metis kubon en sian buŝon kaj englutis ĝin ŝtele. Poste li pretekstis, ke kubo perdiĝis, kaj ĉesigis la ludadon pro tio.
+
  La riĉulo estis honesta kaj malkaŝema, sed la ruzulo estis malhonesta. Kiam la lasta gajnis sinsekve, li daŭrigis la ludadon, sed tuj kiam li ekperdis, li kutime metis ĵetkubon en sian buŝon kaj englutis ĝin ŝtele. Poste li pretekstis, ke ĵetkubo perdiĝis, kaj ĉesigis la ludadon pro tio.
  
  Fine la riĉa ludisto rimarkis lian trompon. Iutage li decidis doni al li lecionon. Li ŝmiris venenon sur kubojn kaj sekigis ilin, por ke la veneno estu nevidebla. Li portis la kubojn al la kutima loko kaj proponis: "Ni ludu kubojn!"
+
  Fine la riĉa ludanto rimarkis lian trompon. Iutage li decidis doni al li lecionon. Li ŝmiris venenon sur ĵetkubojn kaj sekigis ilin, por ke la veneno estu nevidebla. Li portis la ĵetkubojn al la kutima loko kaj proponis: "Ni ludu ĵetkubojn!"
  
  Lia amiko konsentis. Ili starigis la kubludan tablon kaj ekludis. Kiel kutime, la ruzulo komencis venki je ĉiu kubĵeto. Sed tuj kiam li ekperdis la ludon, li ŝtele metis kubon en sian buŝon.
+
  Lia amiko konsentis. Ili starigis la vetludan tablon kaj ekludis. Kiel kutime, la ruzulo komencis gajni ĉiun kubĵeton. Sed tuj kiam li ekperdis la ludon, li ŝtele metis ĵetkubon en sian buŝon.
  
  Vidinte tion, la riĉulo diris: "Englutu ĝin, kaj poste al vi okazos io eksteratendita. Via propra malhonesteco ege suferigos vin mem."
+
  Vidinte tion, la riĉulo diris: "Englutu ĝin, kaj poste io okazos al vi. Via propra malhonesteco ege suferigos vin mem."
  
  Englutinte la venenan kubon, la ruzulo falis teren kaj svenis pro sufero. La bonintenca riĉulo pensis: "Jam sufiĉe, nun mi devas savi lin."  
+
  Englutinte la venenan kubon, la ruzulo falis teren kaj svenis. La bonintenca riĉulo pensis: "Jam sufiĉe, nun mi devas savi lin."  
  
    Li faris medicinan miksaĵon por kaŭzi vomadon. Devignte la ruzulon engluti la miksaĵon kaj elvomi la venenan kubon, li donis al li trinkaĵon el klara butero, densa fruktsuko, mielo kaj kansukero por sanigi lin.
+
    Li preparis medicinan miksaĵon por kaŭzi vomadon. Trinkiginte al la ruzulo la miksaĵon kaj elvomiginte la venenan ĵetkubon, li donis al li trinkaĵon el klara butero, densa fruktsuko, mielo kaj kansukero por sanigi lin.
 
    
 
    
  Post tio li admonis la ruzulon ne plu trompi fidelan amikon. Ambaŭ vetludantoj mortis kaj renaskiĝis laŭ siaj kondutoj poste.
+
  Post tio li admonis la ruzulon ne plu trompi fidelan amikon. Poste ambaŭ vetludantoj mortis kaj renaskiĝis laŭ siaj kondutoj.
  
 
  La moralinstruo estas: Trompi amikon eble kaŭzos danĝeron al via bonfarto.
 
  La moralinstruo estas: Trompi amikon eble kaŭzos danĝeron al via bonfarto.

Kiel registrite je 17:18, 30 Jun. 2012

  91. Venenaj Ĵetkuboj

  [Trompo]

  Iam antaŭe en Benareso vivis riĉulo, kiu tre ŝatis vetludon. Li ludis ĵetkubojn kun alia ludemulo, kies cerbo laboris ruze.

  La riĉulo estis honesta kaj malkaŝema, sed la ruzulo estis malhonesta. Kiam la lasta gajnis sinsekve, li daŭrigis la ludadon, sed tuj kiam li ekperdis, li kutime metis ĵetkubon en sian buŝon kaj englutis ĝin ŝtele. Poste li pretekstis, ke ĵetkubo perdiĝis, kaj ĉesigis la ludadon pro tio.

  Fine la riĉa ludanto rimarkis lian trompon. Iutage li decidis doni al li lecionon. Li ŝmiris venenon sur ĵetkubojn kaj sekigis ilin, por ke la veneno estu nevidebla. Li portis la ĵetkubojn al la kutima loko kaj proponis: "Ni ludu ĵetkubojn!"

  Lia amiko konsentis. Ili starigis la vetludan tablon kaj ekludis. Kiel kutime, la ruzulo komencis gajni ĉiun kubĵeton. Sed tuj kiam li ekperdis la ludon, li ŝtele metis ĵetkubon en sian buŝon.

  Vidinte tion, la riĉulo diris: "Englutu ĝin, kaj poste io okazos al vi. Via propra malhonesteco ege suferigos vin mem."

  Englutinte la venenan kubon, la ruzulo falis teren kaj svenis. La bonintenca riĉulo pensis: "Jam sufiĉe, nun mi devas savi lin."

    Li preparis medicinan miksaĵon por kaŭzi vomadon. Trinkiginte al la ruzulo la miksaĵon kaj elvomiginte la venenan ĵetkubon, li donis al li trinkaĵon el klara butero, densa fruktsuko, mielo kaj kansukero por sanigi lin.        Post tio li admonis la ruzulon ne plu trompi fidelan amikon. Poste ambaŭ vetludantoj mortis kaj renaskiĝis laŭ siaj kondutoj.

  La moralinstruo estas: Trompi amikon eble kaŭzos danĝeron al via bonfarto.