37. Naskiĝo de banjana arbo: Malsamoj inter versioj
Miaohui (Diskuto | kontribuoj) (Nova paĝo kun ' 37. Naskiĝo de banjana arbo [Respekto al Maljunuloj] Iam sub la altega Himalajo kreskis granda banjanarbo. Ĉe la banjanarbo vivis tri bonegaj amikoj. Ili estis...') |
Miaohui (Diskuto | kontribuoj) |
||
| Linio 1: | Linio 1: | ||
| − | 37. Naskiĝo de | + | 37. Naskiĝo de banjano |
[Respekto al Maljunuloj] | [Respekto al Maljunuloj] | ||
| − | Iam sub la altega Himalajo kreskis granda | + | Iam sub la altega Himalajo kreskis granda banjano. Ĉe la banjano vivis tri bonegaj amikoj. Ili estis koturno, simio kaj elefanto. Ili ĉiuj estis tre saĝaj. |
| − | Ili ekhavis malsamajn opiniojn de tempo al tempo. Kiam tio okazis, neniu el ili konsideris la opinion de aliaj pli valora. Malgraŭ kiom da sperto | + | Ili ekhavis malsamajn opiniojn de tempo al tempo. Kiam tio okazis, neniu el ili konsideris la opinion de aliaj pli valora. Malgraŭ kiom da sperto iu havis, lia opinio estis sama kiel laŭ vidpunkto de aliaj. Do ili devis elspezi longan tempon por atingi komunan konsenton. |
| − | Iom poste, ili ekkonsciis, ke ili ŝparos tempon kaj | + | Iom poste, ili ekkonsciis, ke ili ŝparos tempon kaj pliigos amikecon se ili mallongigos konflikton. Do ili konkludis, ke pli helpos, se ili konsideros la plej valoran opinion unue. Tiel, ili ne plu perdos tempon kaj malutilos al amikeco pro disputado. |
| − | Feliĉe, ili ĉiuj opiniis, ke | + | Feliĉe, ili ĉiuj opiniis, ke multeco de la sperto decidas la plej valoran opinion. Do ili povos vivi eĉ pli harmonie se ili respektos al la plejaĝa el ili. Ili konsiderus la la opiniojn de aliaj nur se tiu de la plejaĝulo estus vere evidente malvera. |
| − | Malfeliĉe, la elefanto, simio kaj koturno tute ne sciis, kiu estas la plej aĝa | + | Malfeliĉe, la elefanto, simio kaj koturno tute ne sciis, kiu estas la plej aĝa, ĉar antaŭ ol ili ekrespektis la pliaĝulon, ili neniam memoris siajn naskiĝtagon aŭ aĝon. |
| − | Iutage, kiam ili ripozis en la ombro de la granda | + | Iutage, kiam ili ripozis en la ombro de la granda banjano, la koturno kaj simio demandis la elefanton: "Laŭ la plej frua memoro, kiom granda estis tiu ĉi arbo?" |
| − | La elefanto respondis: "Mi memoris tiun ĉi arbon dum tre longa tempo. Kiam mi estis malgranda bebo, mi kutime senjukigis mian ventron frotante ĝin kontraŭ la molaj ŝosoj | + | La elefanto respondis: "Mi memoris tiun ĉi arbon dum tre longa tempo. Kiam mi estis malgranda bebo, mi kutime senjukigis mian ventron frotante ĝin kontraŭ la molaj ŝosoj de la arbo pinto." |
La simio diris: "Kiam mi estis scivolema bebo, mi kutime sidis kaj fiksrigardis la malgrandan plantidon de la arbo. Iam mi eĉ klinis min por mordi la molajn foliojn." | La simio diris: "Kiam mi estis scivolema bebo, mi kutime sidis kaj fiksrigardis la malgrandan plantidon de la arbo. Iam mi eĉ klinis min por mordi la molajn foliojn." | ||
| Linio 23: | Linio 23: | ||
La koturno diris:" Kiam mi estis juna, mi serĉis manĝaĵon en proksima arbaro. En la arbaro estis banjanarbo granda kaj maljuna, plena de maturaj beroj. Foje mi manĝis iom da beroj kaj en la sekva tago mi fekis ĉi tie. Semoj en la fekaĵo elĝermis kaj fariĝis tiu ĉi arbo." | La koturno diris:" Kiam mi estis juna, mi serĉis manĝaĵon en proksima arbaro. En la arbaro estis banjanarbo granda kaj maljuna, plena de maturaj beroj. Foje mi manĝis iom da beroj kaj en la sekva tago mi fekis ĉi tie. Semoj en la fekaĵo elĝermis kaj fariĝis tiu ĉi arbo." | ||
| − | La simio kaj elefanto diris: "Ha! Sinjoro koturno, vi estas la plej aĝa el ni. Vi estas plej respektinda kaj honorinda por ni. Ekde nun ni atentegas pri viaj vortoj. Laŭ viaj saĝo kaj sperto, admonu nin kiam ni faras erarojn. Kiam | + | La simio kaj elefanto diris: "Ha! Sinjoro koturno, vi estas la plej aĝa el ni. Vi estas plej respektinda kaj honorinda por ni. Ekde nun ni atentegas pri viaj vortoj. Laŭ viaj saĝo kaj sperto, admonu nin kiam ni faras erarojn. Kiam okazos malkonkordo, ni rigardos vian opinion pli grava. Ni nur petas, ke vi estu honestas kaj justa." |
La koturno respondis: "Mi dankas por viaj respektoj, kaj mi promesas ĉiam esti taŭga por tio laŭeble." La saĝa malgranda koturno fakte estis bodhisatvoBodisatvo, la iluminiĝinto. | La koturno respondis: "Mi dankas por viaj respektoj, kaj mi promesas ĉiam esti taŭga por tio laŭeble." La saĝa malgranda koturno fakte estis bodhisatvoBodisatvo, la iluminiĝinto. | ||
La moralinstruo estas: Respekto al la saĝo de maljunuloj kondukas al harmonio. | La moralinstruo estas: Respekto al la saĝo de maljunuloj kondukas al harmonio. | ||
Kiel registrite je 09:06, 29 Maj. 2012
37. Naskiĝo de banjano
[Respekto al Maljunuloj]
Iam sub la altega Himalajo kreskis granda banjano. Ĉe la banjano vivis tri bonegaj amikoj. Ili estis koturno, simio kaj elefanto. Ili ĉiuj estis tre saĝaj.
Ili ekhavis malsamajn opiniojn de tempo al tempo. Kiam tio okazis, neniu el ili konsideris la opinion de aliaj pli valora. Malgraŭ kiom da sperto iu havis, lia opinio estis sama kiel laŭ vidpunkto de aliaj. Do ili devis elspezi longan tempon por atingi komunan konsenton.
Iom poste, ili ekkonsciis, ke ili ŝparos tempon kaj pliigos amikecon se ili mallongigos konflikton. Do ili konkludis, ke pli helpos, se ili konsideros la plej valoran opinion unue. Tiel, ili ne plu perdos tempon kaj malutilos al amikeco pro disputado.
Feliĉe, ili ĉiuj opiniis, ke multeco de la sperto decidas la plej valoran opinion. Do ili povos vivi eĉ pli harmonie se ili respektos al la plejaĝa el ili. Ili konsiderus la la opiniojn de aliaj nur se tiu de la plejaĝulo estus vere evidente malvera.
Malfeliĉe, la elefanto, simio kaj koturno tute ne sciis, kiu estas la plej aĝa, ĉar antaŭ ol ili ekrespektis la pliaĝulon, ili neniam memoris siajn naskiĝtagon aŭ aĝon.
Iutage, kiam ili ripozis en la ombro de la granda banjano, la koturno kaj simio demandis la elefanton: "Laŭ la plej frua memoro, kiom granda estis tiu ĉi arbo?"
La elefanto respondis: "Mi memoris tiun ĉi arbon dum tre longa tempo. Kiam mi estis malgranda bebo, mi kutime senjukigis mian ventron frotante ĝin kontraŭ la molaj ŝosoj de la arbo pinto."
La simio diris: "Kiam mi estis scivolema bebo, mi kutime sidis kaj fiksrigardis la malgrandan plantidon de la arbo. Iam mi eĉ klinis min por mordi la molajn foliojn."
La simio kaj elefanto demandis la koturnon: "Laŭ via plej frua memoro, kiom granda estis tiu ĉi banjanarbo?"
La koturno diris:" Kiam mi estis juna, mi serĉis manĝaĵon en proksima arbaro. En la arbaro estis banjanarbo granda kaj maljuna, plena de maturaj beroj. Foje mi manĝis iom da beroj kaj en la sekva tago mi fekis ĉi tie. Semoj en la fekaĵo elĝermis kaj fariĝis tiu ĉi arbo."
La simio kaj elefanto diris: "Ha! Sinjoro koturno, vi estas la plej aĝa el ni. Vi estas plej respektinda kaj honorinda por ni. Ekde nun ni atentegas pri viaj vortoj. Laŭ viaj saĝo kaj sperto, admonu nin kiam ni faras erarojn. Kiam okazos malkonkordo, ni rigardos vian opinion pli grava. Ni nur petas, ke vi estu honestas kaj justa."
La koturno respondis: "Mi dankas por viaj respektoj, kaj mi promesas ĉiam esti taŭga por tio laŭeble." La saĝa malgranda koturno fakte estis bodhisatvoBodisatvo, la iluminiĝinto.
La moralinstruo estas: Respekto al la saĝo de maljunuloj kondukas al harmonio.
