69. Rapida Manĝado: Malsamoj inter versioj

El Vikio BRE
Iri al: navigado, serĉi
 
Linio 1: Linio 1:
 
69. Rapida Manĝado
 
69. Rapida Manĝado
  
  Iam antaŭe, iu vojaĝis de la Norda Hindio al la suda. Li longe loĝis tie kaj prenis lokan knabinon kiel sian edzinon.  
+
  Iam antaŭe, iu vojaĝis de la Norda Hindio al la suda. Li longe loĝis tie kaj prenis lokan junulinon kiel sian edzinon.  
  
 
  Foje, apenaŭ la edzino pretigis manĝaĵon por li, li tuj englutegis haste spite al varmego.
 
  Foje, apenaŭ la edzino pretigis manĝaĵon por li, li tuj englutegis haste spite al varmego.
  
  La edzino surpriziĝis kaj demandis: "Ĉi tie estas neniu rabisto por prirabi vin. Pro kio vi manĝas tiel rapide anstataŭ malrapide kaj dece?"
+
  La edzino surpriziĝis kaj demandis: "Ĉi tie estas neniu rabisto por prirabi vin. Pro kio vi manĝas tiel rapide anstataŭ dece kaj malrapide?"
  
  Li respondis: "Jen sekreto. Mi ne rajtas diri al vi." Aŭdinde tion, la edzino des pli miris, kaj insistis pri la demando.
+
  Li respondis: "Jen sekreto. Mi ne rajtas malkaŝi al vi." Aŭdinde tion, la edzino des pli miris, kaj insistis pri la demando.
  
 
  La edzo respondis post longa hezito. Li diris: "Ekde mia avo ni havas metodon por manĝi rapide. Nun mi imitas tion kaj manĝas haste."
 
  La edzo respondis post longa hezito. Li diris: "Ekde mia avo ni havas metodon por manĝi rapide. Nun mi imitas tion kaj manĝas haste."
  
  La mondanoj ankaŭ kondutas same. Ili ne povas distingi bonon kaj malbonon, sed senhonte faras diversajn malbonojn, dirante, ke ili tiel kondutas ekde ilia avo kaj ne rezignos tion ĝis la morto, simile al la malsaĝulo, kiu imitis rapidan manĝadon opiniante, ke tio estas bona metodo.
+
  La mondanoj ankaŭ kondutas same. Ili ne povas distingi bonon kaj malbonon, sed senhonte faras diversajn malbonojn, dirante, ke ili tiel kondutas ekde sia avo kaj ne rezignos tion ĝismorte, simile al la malsaĝulo, kiu imitis rapidan manĝadon, opiniante, ke tio estas bona metodo.

Nuna versio ekde 05:09, 3 Jun. 2014

69. Rapida Manĝado

  Iam antaŭe, iu vojaĝis de la Norda Hindio al la suda. Li longe loĝis tie kaj prenis lokan junulinon kiel sian edzinon.

  Foje, apenaŭ la edzino pretigis manĝaĵon por li, li tuj englutegis haste spite al varmego.

  La edzino surpriziĝis kaj demandis: "Ĉi tie estas neniu rabisto por prirabi vin. Pro kio vi manĝas tiel rapide anstataŭ dece kaj malrapide?"

  Li respondis: "Jen sekreto. Mi ne rajtas malkaŝi al vi." Aŭdinde tion, la edzino des pli miris, kaj insistis pri la demando.

  La edzo respondis post longa hezito. Li diris: "Ekde mia avo ni havas metodon por manĝi rapide. Nun mi imitas tion kaj manĝas haste."

  La mondanoj ankaŭ kondutas same. Ili ne povas distingi bonon kaj malbonon, sed senhonte faras diversajn malbonojn, dirante, ke ili tiel kondutas ekde sia avo kaj ne rezignos tion ĝismorte, simile al la malsaĝulo, kiu imitis rapidan manĝadon, opiniante, ke tio estas bona metodo.