30. Rakonto de ŝafisto: Malsamoj inter versioj
Miaohui (Diskuto | kontribuoj) (Nova paĝo kun ' 30. Rakonto de ŝafisto Iam iu lertis en paŝtado, kaj liaj ŝafoj multiĝis ĝis dek milionoj. Sed li estis tre avara kaj neniam volis elspezi monon. Tiam vivis...') |
|||
| (6 intermediate revisions by 2 users not shown) | |||
| Linio 1: | Linio 1: | ||
30. Rakonto de ŝafisto | 30. Rakonto de ŝafisto | ||
| − | Iam iu lertis en paŝtado, kaj | + | Iam iu lertis en paŝtado, kaj li havis miloj da ŝafoj. Sed li estis tre avara kaj neniam volis elspezi monon. |
| − | Tiam vivis homo lerta je trompado. Li | + | Tiam vivis homo lerta je trompado. Li klopodis amikiĝi kun la ŝafisto kaj diris al li: "Nun ni jam amikiĝis kiel kunulo, kaj ne plu estas diferenco inter ni. Mi scias, ke iu havas belan filinon. Mi svatos ŝin por vi." |
| − | Aŭdinte tion, la | + | Aŭdinte tion, la ŝafisto ĝojegis, kaj donacis multe da ŝafoj kaj havaĵoj al la trompisto. |
| − | La trompisto denove diris: | + | La trompisto denove diris: "Via edzino naskis filon al vi hodiaŭ." |
| − | La | + | La ŝafisto ankoraŭ ne vidis la knabinon, tamen li ĝojegis, kaj prezentis grandan donacon al la trompisto, aŭdinte pri ŝia nasko. |
| − | Poste, la trompisto revenis al la | + | Poste, la trompisto revenis al la ŝafisto kaj diris al li: "Via filo mortis post sia naskiĝo." |
| − | Aŭdinte tion, la | + | Aŭdinte tion, la ŝafisto tuj lamentis pro malĝojo. |
| − | La mondanoj ankaŭ | + | La mondanoj ankaŭ kondutas same. Ili lernas multe da scio, sed ne volas instrui al aliaj pro avido al famo kaj profito. Mistifikite de la efemera korpo, ili avidas al la monda feliĉo kiaj la edzino kaj filo. Pro la trompiĝo ili perdas bonan konduton, vivon kaj havaĵon, kaj ploras pro la granda sufero simile al la ŝafisto. |
Nuna versio ekde 18:13, 6 Apr. 2014
30. Rakonto de ŝafisto
Iam iu lertis en paŝtado, kaj li havis miloj da ŝafoj. Sed li estis tre avara kaj neniam volis elspezi monon.
Tiam vivis homo lerta je trompado. Li klopodis amikiĝi kun la ŝafisto kaj diris al li: "Nun ni jam amikiĝis kiel kunulo, kaj ne plu estas diferenco inter ni. Mi scias, ke iu havas belan filinon. Mi svatos ŝin por vi."
Aŭdinte tion, la ŝafisto ĝojegis, kaj donacis multe da ŝafoj kaj havaĵoj al la trompisto.
La trompisto denove diris: "Via edzino naskis filon al vi hodiaŭ."
La ŝafisto ankoraŭ ne vidis la knabinon, tamen li ĝojegis, kaj prezentis grandan donacon al la trompisto, aŭdinte pri ŝia nasko.
Poste, la trompisto revenis al la ŝafisto kaj diris al li: "Via filo mortis post sia naskiĝo."
Aŭdinte tion, la ŝafisto tuj lamentis pro malĝojo.
La mondanoj ankaŭ kondutas same. Ili lernas multe da scio, sed ne volas instrui al aliaj pro avido al famo kaj profito. Mistifikite de la efemera korpo, ili avidas al la monda feliĉo kiaj la edzino kaj filo. Pro la trompiĝo ili perdas bonan konduton, vivon kaj havaĵon, kaj ploras pro la granda sufero simile al la ŝafisto.
