　　(1)Maljuniĝo kaj Morto: Tio estas la komenca punkto, de kiu ni observas la individuan vivon. Maljuniĝo, morto, afliktiĝo kaj malĝojo estas neeviteblaj en homa vivo. Kio estas la origino de maljuniĝo, morto, afliktiĝo kaj malĝojo? Ĝi estas (2) Naskiĝo (Jati). Se homo ne naskiĝas, okazas nek maljuniĝo kaj morto, nek doloro kaj afliktiĝo. Kvankam la kondiĉoj por naskiĝo estas multaj, la plej grava estas (3) Procezo de estiĝo (Bhava), kiu signifas ekzistecon. Se mi diras koncize, estiĝo estas speco de latenta forto kreita de la ~~malbona~~ kaj malbona karmoj de ies korpo, parolo kaj menso, kiuj decidis lian estontecon. La forto de karmo, ne eviteble rezultigas naskiĝon kaj morton. Kio estas la kondiĉo por la Estiĝo? Ĝi estas (4) Preno aŭ kroĉiĝo (Upadana). Preno signifas avidon kaj kroĉiĝon, al videblaj objektoj, sonoj, odoroj, gustoj, kaj tuŝeblaj objektoj, al posedo de amindaj aferoj. Tio estas Preno. Pro tiuj egocentraj preno kaj kroĉiĝo, estiĝas aktivadoj de korpo, parolo kaj menso. Preno estiĝis de (5) Deziro (Tanha). Ni povas simple ekspliki ĝin kiel deziron al ekzisteco aŭ daŭrigado de vivo. Ĝi estas la funkciiga forto de aktivadoj de vivo. La deziro por vivo kondukas al preno kaj kroĉiĝo, kiu kaŭzas la aktivadojn de korpo, parolo kaj menso, formantajn la forton de karmo, kiu rezultas al naskiĝo kaj morto. Do Deziro, Preno kaj Estiĝo kune nomiĝas la kaŭzo de naskiĝo kaj morto. La supra enhavo ~~eksplikis~~ la kaŭzan kaj efektan rilaton inter iluzio, karmo kaj sufero. Por plue esplori la originon de la deziro por vivo, estas ~~necesa~~ ekspliki la rilaton inter (6) Senso (Vedana), (7) Kontakto (Phassa) kaj (8) Ses sensorganoj (Salayatana). Senso signifas la sentojn rilatajn kun objektiva ekzisteco, kiu povas klasfikiĝi en tri grupojn: Plezuro (sukha vedana), malplezuro (dukkha vedana) kaj nek plezuro nek malplezuro (upekkha vedana). Kiam ni spertas plezuran kaj malplezuran sentojn, la deziro por ekzisteco stimuliĝas kaj impetas. Senso esatas la respondo al stimulado de la ekstera mondo. Do ĝi dependas de kontakto (phassa) inter la sensorganoj kaj sensobjektoj. Tiel Kontakto estas la komenca punkto de la mensa konkordo de sensorganoj, sensobjektoj kaj konscio. Ekzemple, la okulo (eye-indriya) kontaktas la ruĝan koloron (objekto). Kiam la ruĝa koloro stimulas la okulon, ekagas la okula senso, kiu respondecas pri la ~~vizo~~. Pro interago de organo, objekto kaj konscio, kontakto (reago al) okazas al ruĝa koloro. En tiu ĉi maniero, kontakto dependas de la ses sensorganoj (Salayatana). La ses sensorganoj estas okuloj, oreloj, nazo, lango, korpo kaj menso, kiuj havas la funkciojn percepti la ses sensobjektojn de videblaj objektoj, sono, odoro, gusto, kaj tuŝeblaj objektoj kaj darmo. Darmo ĉi tie signifas la impreson lasitan de la unuaj kvin elementoj aŭ la objekton de la mensorgano.

　　(1)Maljuniĝo kaj Morto: Tio estas la komenca punkto, de kiu ni observas la individuan vivon. Maljuniĝo, morto, afliktiĝo kaj malĝojo estas neeviteblaj en homa vivo. Kio estas la origino de maljuniĝo, morto, afliktiĝo kaj malĝojo? Ĝi estas (2) Naskiĝo (Jati). Se homo ne naskiĝas, okazas nek maljuniĝo kaj morto, nek doloro kaj afliktiĝo. Kvankam la kondiĉoj por naskiĝo estas multaj, la plej grava estas (3) Procezo de estiĝo (Bhava), kiu signifas ekzistecon. Se mi diras koncize, estiĝo estas speco de latenta forto kreita de la bona kaj malbona karmoj de ies korpo, parolo kaj menso, kiuj decidis lian estontecon. La forto de karmo, ne eviteble rezultigas naskiĝon kaj morton. Kio estas la kondiĉo por la Estiĝo? Ĝi estas (4) Preno aŭ kroĉiĝo (Upadana). Preno signifas avidon kaj kroĉiĝon, al videblaj objektoj, sonoj, odoroj, gustoj, kaj tuŝeblaj objektoj, al posedo de amindaj aferoj. Tio estas Preno. Pro tiuj egocentraj preno kaj kroĉiĝo, estiĝas aktivadoj de korpo, parolo kaj menso. Preno estiĝis de (5) Deziro (Tanha). Ni povas simple ekspliki ĝin kiel deziron al ekzisteco aŭ daŭrigado de vivo. Ĝi estas la funkciiga forto de aktivadoj de vivo. La deziro por vivo kondukas al preno kaj kroĉiĝo, kiu kaŭzas la aktivadojn de korpo, parolo kaj menso, formantajn la forton de karmo, kiu rezultas al naskiĝo kaj morto. Do Deziro, Preno kaj Estiĝo kune nomiĝas la kaŭzo de naskiĝo kaj morto. La supra enhavo eksplikas la kaŭzan kaj efektan rilaton inter iluzio, karmo kaj sufero. Por plue esplori la originon de la deziro por vivo, estas necese ekspliki la rilaton inter (6) Senso (Vedana), (7) Kontakto (Phassa) kaj (8) Ses sensorganoj (Salayatana). Senso signifas la sentojn rilatajn kun objektiva ekzisteco, kiu povas klasfikiĝi en tri grupojn: Plezuro (sukha vedana), malplezuro (dukkha vedana) kaj nek plezuro nek malplezuro (upekkha vedana). Kiam ni spertas plezuran kaj malplezuran sentojn, la deziro por ekzisteco stimuliĝas kaj impetas. Senso esatas la respondo al stimulado de la ekstera mondo. Do ĝi dependas de kontakto (phassa) inter la sensorganoj kaj sensobjektoj. Tiel Kontakto estas la komenca punkto de la mensa konkordo de sensorganoj, sensobjektoj kaj konscio. Ekzemple, la okulo (eye-indriya) kontaktas la ruĝan koloron (objekto). Kiam la ruĝa koloro stimulas la okulon, ekagas la okula senso, kiu respondecas pri la vido. Pro interago de organo, objekto kaj konscio, kontakto (reago al) okazas al ruĝa koloro. En tiu ĉi maniero, kontakto dependas de la ses sensorganoj (Salayatana). La ses sensorganoj estas okuloj, oreloj, nazo, lango, korpo kaj menso, kiuj havas la funkciojn percepti la ses sensobjektojn de videblaj objektoj, sono, odoro, gusto, kaj tuŝeblaj objektoj kaj darmo. Darmo ĉi tie signifas la impreson lasitan de la unuaj kvin elementoj aŭ la objekton de la mensorgano.