Juna monaĥo vendas ŝtonon

　　Juna monaĥo vendas ŝtonon

　　Iutage, por instrui lecionon al sia disĉiplo, maljuna monaĥo donis al li tre belan ŝtonon kaj ordonis, ke li iru al legoma bazaro por vendi ĝin. Kvankam la juna monaĥo sentis tion stranga, tamen li ankoraŭ ĝojplene akceptis la ordonon. Antaŭ foriris la juna monaĥo, la maljuna instruisto diris al li kun rido: “Atentu, ke vi ne vendu tiun ŝtonon, sed nur eksponu ĝin kaj deklamu pri ĝi en la bazaro. Dume atentu, post kiom da tempo venos homo por pridemandi la prezon, kaj poste poste raportu al mi nur la prezon de la ŝtono en legoma bazaro.”

　　Iutage, por instrui lecionon al sia disĉiplo, maljuna monaĥo donis al li tre belan ŝtonon kaj ordonis, ke li iru al legoma bazaro por vendi ĝin. Kvankam la juna monaĥo sentis tion stranga, tamen li ankoraŭ ĝojplene akceptis la taskon. Antaŭ ol foriris la juna monaĥo, la maljuna instruisto diris al li kun rideto: “Atentu, ke vi ne vendu tiun ŝtonon, sed nur eksponu ĝin kaj deklamu pri ĝi en la bazaro. Dume atentu, post kiom da tempo venos homo por pridemandi la prezon, kaj poste poste raportu al mi nur la prezon de la ŝtono en legoma bazaro.”

　　La disĉiplo konfuziĝis, tamen li obeeme prenis la ŝtonon kaj iris al la legoma bazaro. Tie multaj homoj rigardis la junan monaĥon per stranga rigardo. Ili pensis: “Kial ĉi tiu monaĥo vendas tiel normalan ŝtonon?” Kelkaj maljunuloj el ili fervore demandis pri la prezo, kaj volis aĉeti la ŝtonon. Sed la juna monaĥo senesperiĝis, ĉar tiuj homoj volis aĉeti ĝin nur per kelkaj kupraj moneroj. Fine la juna monaĥo povis fari nenion alian ol preni la ŝtonon kaj reiri al la monaĥejo malesperiĝinte. Li diris la tutan okazaĵon al la maljuna instruisto.

　　La disĉiplo konfuziĝis, tamen li obeeme prenis la ŝtonon kaj iris al la legoma bazaro. Tie multaj homoj rigardis la junan monaĥon per stranga rigardo. Ili pensis: “Kial ĉi tiu monaĥo vendas tiel normalan ŝtonon?” Kelkaj maljunuloj el ili fervore demandis pri la prezo, kaj volis aĉeti la ŝtonon. Sed la juna monaĥo desapontiĝis, ĉar tiuj homoj volis aĉeti ĝin nur per kelkaj kupraj moneroj. Fine la juna monaĥo povis fari nenion alian ol preni la ŝtonon kaj reiri al la monaĥejo malesperiĝinte. Li diris la tutan okazaĵon al la maljuna instruisto.

　　La maljuna instruisto diris: “Do, morgaŭ vi prenu la ŝtonon al oraĵa bazaro, kaj demandu tieajn homojn. Same pridemandu nur la prezon de la ŝtono, sed ne vere elvendu ĝin.” En la sekva tago la juna monaĥo rondiris en la ora bazaro portante la ŝtonon. Vidinte tion, rapide venis multaj homoj por pridemandi la prezon. Iu volis aĉeti la ŝtonon eĉ per 1000 taeloj da arĝento. La juna monaĥo ĝoje raportis al la majstro tiun bonan novaĵon kaj demandis, ĉu li rajtas elvendi tiun ŝtonon per tia prezo.

　　La maljuna instruisto diris: “Do, morgaŭ vi prenu la ŝtonon al oraĵa bazaro, kaj demandu tieajn homojn. Same pridemandu nur la prezon de la ŝtono, sed ne vere elvendu ĝin.” En la sekva tago la juna monaĥo rondiris en la ora bazaro portante la ŝtonon. Vidinte tion, rapide venis multaj homoj por pridemandi la prezon. Iu volis aĉeti la ŝtonon eĉ per 1000 taeloj da arĝento. La juna monaĥo ĝoje raportis al la majstro tiun bonan novaĵon kaj demandis, ĉu li rajtas elvendi tiun ŝtonon per tia prezo.

　　La maljuna monaĥo iom skuis sian kapon, kaj diris al la juna monaĥo kun rido: “Morgaŭ vi refoje iros al juvela bazaro, kaj demandos tieajn homojn pri la valoro de ĉi tiu ŝtono. Sed ankoraŭ ne elvendu ĝin.”

　　La maljuna monaĥo iom skuis sian kapon, kaj diris al la juna monaĥo kun rido: “Morgaŭ vi refoje iros al juvela bazaro, kaj demandos tieajn homojn pri la valoro de ĉi tiu ŝtono. Sed ankoraŭ ne elvendu ĝin.”