3-1. Saĝulo fortigas la menson: Malsamoj inter versioj

Kiel registrite je 05:58, 25 Feb. 2014

　　　　　　La rakonto de Estimata Meghijo

　　3-1. Saĝulo fortigas la menson

　　Saĝulo rektigas menson

　　Tremantan, ŝanceliĝeman,

　　Kaj malfacile regeblan

　　Kiel sagfaranto rektigas sagstangeton.

　　Dum nia forlaso de la Marao,

　　Nia menso tiel tremas

　　Kiel elakvigita fiŝo

　　baraktanta sur la tero.

　　Dum sia restado en Calika monto, la Budho parolis tiujn versojn rilate al estimata Meghijo.

　　Foje, pro kaŭzo de alkroĉiĝo al tri malbonaj pensoj avido, malamo kaj iluzio, Estimata Meghijo ne povis praktiki meditadon laŭ sia eblo en la manga bosko, do revenis al la Budho. La Budho diris al li: "Meghijo, vi faris gravan eraron. Mi petis vin resti, dirante al vi, "Nun mi estas sola, Meghijo. Nur atendu ĝis venos aliaj monaĥoj.’ Sed malgraŭ mia peto, vi foriris laŭ via decido. Monaĥo neniam rajtas forlasi min sola kaj foriri laŭ sia volo kiam mi petis lin resti. Monaĥo neniam rajtas esti regita de siaj pensoj. Pensoj estas ŝanĝiĝemaj, kaj oni devas ĉiam regi ilin."

　　Je la fino de la budha instruo, Meghijo atingis frukton de konvertiĝo kaj multaj aliaj monaĥoj atingis fruktojn de la dua kaj tria gradoj.

　　En Damapado la Budho menciis kelkfoje sagfaradon. La Budho ŝajne observis la procezon per kiu sagfaranto transformis ordinaran stangon en utilan sagstangon. La disciplinado de la menso estas paralela procezo. En tiu ĉi stanco la Budho diris, ke la saĝuloj rektigas kaj stabiligas la ŝanĝiĝeman menson, kiu estas malfacila por gardi, kiel faranto rektiganta sagstangeton.

　　Kiam oni klopodas forlasi la regnon de Marao, la menso ektremas kiel elakvigita fiŝo baraktas sur la teron.