Blindulo kaj hundo

　　Blindulo kaj hundo

　　Iutage kiam blindulo trairis straton kun sia gvida hundo, granda kamiono rekte kuris al ili pro perdo de kontrolo. La blindulo tuj mortis trafite, kaj lia hundo ankaŭ volonte mortis sub la rado kiam ĝi gvidis sian mastron.

　　Iutage kiam blindulo trairis straton kun sia gvida hundo, granda kamiono rekte kuris al ili pro perdo de kontrolo. La blindulo tuj mortis trafite, kaj lia hundo ankaŭ mizere perdis la vivon sub la rado kiam ĝi provis protekti sian mastron.

　　La blindulo kaj hundo kune venis al la pordo de paradizo.

　　La blindulo kaj hundo kune venis al la pordo de paradizo.

　　Anĝelo baris ilin kaj intence kaŭzis al ili malfacilaĵon: “Pardonon, nun estas nur unu loko en paradizo, unu el vi ambaŭ devas iri al infero.”

　　Anĝelo haltigis ilin kaj intence kaŭzis al ili malfacilaĵon: “Pardonon, nun restas nur unu loko en paradizo, unu el vi ambaŭ devas iri al infero.”

　　Aŭdinte tion la mastro tuj demandis: “Mia hundo ne scias kia estas paradizo kaj kia estas infero, ĉu mi rajtas decidi, kiu iros al la paradizo?”

　　Aŭdinte tion la mastro tuj demandis: “Mia hundo ne scias, kia estas paradizo kaj kia estas infero, ĉu mi rajtas decidi, kiu iros al la paradizo?”

　　La anĝelo malestime ekrigardis la mastron kaj kunŝovis siajn brovojn. Pensinte momenton li diris: “Pardonon, sinjoro, ĉiu animo estas egala, vi devas konkursi por decidi, kiu povos iri al la paradizo.”

　　La anĝelo ĵetis malestiman rigardon al la mastro kaj kunŝovis siajn brovojn. Li diris post momento: “Pardonon, sinjoro, ĉiu animo estas egala, vi devas konkursi por decidi, kiu rajtos iri al la paradizo.”

　　La mastro malespere demandis: “Ehe, kiel konkursi?”

　　La mastro malespere demandis: “Ve! kiel konkursi?”