Senmalĝoja vido al la mondo

　　Senmalĝoja vido al la mondo

　　Sidante en Ĝetavana Monaĥejo, la Budho aplikis sian supernaturan rigardon kaj pensis: "Pri kio mia filo Kasapo okupiĝas hodiaŭ?" Li tuj sciis, ke Kasapo kontemplas la naskiĝon kaj morton de vivestaĵoj. Li diris: "Scio pri naskiĝo kaj morto de vivestaĵoj estas malfacile komprenebla por vi. Vivestaĵoj pasas de ekzisteco al alia kaj havas novan embrion sen scio de la patro kaj patrino. Kaj la scio ne povas esti tute komprenita. Do scii tion estas ekster via kapablo ĉar via rango estas tre malalta. Estas la rango de la Budho por scii kaj vidi la tutajn naskiĝojn kaj mortojn de la vivestaĵoj." Dirante, li elradiis sian figuron kvazaŭ li sidus vizaĝon al vizaĝo kun Kasapo.

　　Sidante en Ĝetavana Monaĥejo, la Budho aplikis sian supernaturan rigardon kaj pensis: "Pri kio mia filo Kasapo okupiĝas hodiaŭ?" Li tuj sciis, ke Kasapo kontemplas la naskiĝon kaj morton de vivestaĵoj. Li diris: "Scio pri naskiĝo kaj morto de vivestaĵoj estas malfacile komprenebla por vi. Vivestaĵoj pasas de ekzisteco al alia kaj havas novan embrion sen scio de la patro kaj patrino. Kaj la scio ne povas esti tute komprenita. Do scii tion estas ekster via kapablo ĉar via rango estas tre malalta. Estas la rango de la Budho por scii kaj vidi la tutajn naskiĝojn kaj mortojn de la vivestaĵoj." Dirante, li elradiis sian figuron kvazaŭ li sidus vizaĝon al vizaĝo kun Kasapo.

　　La saĝulo estas ĉiam diligenta. Per la diligenteco li forigas sian maldiligentan kutimon. La saĝa homo grimpas sur la pagodo de saĝo. Tuj kiam li atingas tiun altecon, li kapablas esplori la suferantajn vivestaĵojn kun sensuferaj okuloj. Racie kaj trankvile li vidas tiujn vivestaĵojn kiel homo staranta sur montpinto suben rigardas la malsupran teron.

　　La saĝulo estas ĉiam diligenta. Per la diligenteco li forigas sian maldiligentan kutimon. La saĝa homo grimpas sur la pagodo de saĝo. Tuj kiam li atingas tiun altecon, li kapablas esplori la suferantajn vivestaĵojn per sensuferaj okuloj. Racie kaj trankvile li vidas tiujn vivestaĵojn kiel homo staranta sur montpinto suben rigardas la malsupran teron.

　　Komentario

　　Komentario

　　La ordinaraj homoj estas priskribitaj kiel "suferantoj". Malĝojo kaj sufero estas neeviteblaj kondiĉoj de ordinara vivo. Nur la plej multe progresinta homo de saĝo povas superi tiun kondiĉon de vivo. Naskiĝo estas sufero; kadukiĝo estas sufero; malsano estas sufero; morto estas sufero, kuniĝo kun malŝataĵo estas sufero, disiĝo de plezuraĵo estas sufero kaj manko de deziraĵo ankaŭ estas sufero. Koncize dirite, la kvin amasiĝoj de alkroĉiĝo estas suferoj. La Budho ne neis feliĉon en la vivo kiam li diris, ke ekzistas sufero. Anstataŭe, li agnoskis malsamajn formojn de feliĉo, ambaŭ materialan kaj spiritan, por laikaj homoj kaj ankaŭ monaĥoj. En la instruo de la Budho estas listo de feliĉoj, kiel la feliĉo de familia vivo kaj la feliĉo de la ermita vivo, la feliĉo de sensaj plezuroj kaj la feliĉo de rezigneco, la feliĉo de alkroĉiĝo kaj la feliĉo de senkroĉiĝo, fizika feliĉo kaj spirita feliĉo, kaj aliaj. Sed ĉiuj tiuj estas entenitaj en sufero. Eĉ la tre pura spirita stato de tranco atingita per praktiko de plisupera meditado estas entenita en sufero.

　　La ordinaraj homoj estas priskribitaj kiel "suferantoj". Malĝojo kaj sufero estas neeviteblaj kondiĉoj de ordinara vivo. Nur la plej multe progresinta homo de saĝo povas superi tiun kondiĉon de vivo. Naskiĝo estas sufero; kadukiĝo estas sufero; malsano estas sufero; morto estas sufero, kuniĝo kun malagrablaĵo estas sufero, disiĝo de plezuraĵo estas sufero kaj manko de deziraĵo ankaŭ estas sufero. Koncize dirite, la kvin amasiĝoj de alkroĉiĝo estas suferoj. La Budho ne neis feliĉon en la vivo kiam li diris, ke ekzistas sufero. Anstataŭe, li agnoskis malsamajn formojn de feliĉo, ambaŭ materialan kaj spiritan, por laikaj homoj kaj ankaŭ monaĥoj. En la instruo de la Budho estas listo de feliĉoj, kiel la feliĉo de familia vivo kaj la feliĉo de la ermita vivo, la feliĉo de sensaj plezuroj kaj la feliĉo de rezigneco, la feliĉo de alkroĉiĝo kaj la feliĉo de senkroĉiĝo, fizika feliĉo kaj spirita feliĉo, kaj aliaj. Sed ĉiuj tiuj estas entenitaj en sufero. Eĉ la tre pura spirita stato de tranco atingita per praktiko de plisupera meditado estas entenita en sufero.