2-4. La rakonto de Malsaĝula Festivalo: Malsamoj inter versioj
| (3 intermediate revisions by one other user not shown) | |||
| Linio 19: | Linio 19: | ||
Dum sia restado en Ĝetevana Monaĥejo, la Budho parolis tiujn versojn rilate al la Bala-Nakata festivalo, kiu signifas la festivalon de malsaĝuloj. | Dum sia restado en Ĝetevana Monaĥejo, la Budho parolis tiujn versojn rilate al la Bala-Nakata festivalo, kiu signifas la festivalon de malsaĝuloj. | ||
| − | Iutage oni okazigis festivalon de malsaĝuloj en Sravastio. Homoj kutime ŝmiris siajn korpojn per cindro kaj bovfekaĵo en la malsaĝula festivalo, kaj | + | Iutage oni okazigis festivalon de malsaĝuloj en Sravastio. Homoj kutime ŝmiris siajn korpojn per cindro kaj bovfekaĵo en la malsaĝula festivalo, kaj vagis ĉirkaŭe parolante diversajn krudajn vortojn dum longa periodo de sep tagoj. |
| − | Tiam oni ne plu | + | Tiam oni ne plu esprimis respekton al la familianoj, amikoj kaj monaĥoj kiam ili renkontis ilin, sed insultadis ilin per krudaj vortoj starante antaŭ la pordo. Tiuj, kiuj ne plu povis elteni la krudajn vortojn, devis pagi al la okazigantoj duonon, kvaronon aŭ eĉ moneron laŭ sia riĉeco. La okazigantoj de la ferio kutime alprenis la monon kaj forlasis iliajn domojn. |
| − | Tiam en Sravastio vivis kvin | + | Tiam en Sravastio vivis kvin milionoj da noblaj disĉiploj. Ili sendis mesaĝon al la instruisto: "Estimata sinjoro, ni petas, ke la Budho ne iru en la urbon kun amaso de monaĥoj dum sep tagoj. Ili restu en la monaĥejo anstataŭe." Dum sep tagoj la noblaj disĉiploj pretigis kaj donis manĝaĵojn al la monaĥoj en la monaĥejo sen forlasi siajn domojn. |
| − | Post finiĝo la festivalo en la oka tago, oni invitis la monaĥan komunumon, kondukis monaĥojn en la urbon kaj donis al ili abundajn oferaĵojn. Sidiĝinte respektoplene ĉe unu flanko, ili diris al la Budho: | + | Post finiĝo de la festivalo en la oka tago, oni invitis la monaĥan komunumon, kondukis monaĥojn en la urbon kaj donis al ili abundajn oferaĵojn. Sidiĝinte respektoplene ĉe unu flanko, ili diris al la Budho: "Estimata Sinjoro, ni pasigis lastajn sep tagojn malfeliĉe. Niaj oreloj preskaŭ eksplodis de krudaj paroloj fare de malsaĝuloj. Neniu el ili montris respekton al aliaj, kaj pro tio ni detenis vin de enurbiĝo. Ni mem ankaŭ ne iris el la domoj." |
| − | Aŭdinte ilian diron, la Budho respondis: | + | Aŭdinte ilian diron, la Budho respondis: "Malsaĝaj homoj tiel kondutas laŭ sia propra maniero. Sed saĝuloj tenas atentemon kiel sian valoran trezoron, kaj fine atingas grandan sukceson de nirvano." |
Ekspliko: | Ekspliko: | ||
| − | Malsaĝaj homoj senbride diboĉas en distriteco. Sed la saĝaj homoj tenas atentemon kiel valoran trezoron. La malsaĝuloj havas vivon de sensa plezuro. Ili absorbiĝas en ĉasado al tio, kio tute ne utilas al la spirita progreso. Oni bezonas riĉecon por atingi mondajn celojn. En la sama maniero, ni ankaŭ bezonas iom da riĉeco por akiri spiritan atingon, sed la riĉeco estas atentemo. | + | Malsaĝaj homoj senbride diboĉas en distriteco. Sed la saĝaj homoj tenas atentemon kiel valoran trezoron. La malsaĝuloj havas vivon de sensa plezuro. Ili absorbiĝas nur en ĉasado al tio, kio tute ne utilas al la spirita progreso. Oni bezonas riĉecon por atingi mondajn celojn. En la sama maniero, ni ankaŭ bezonas iom da riĉeco por akiri spiritan atingon, sed la riĉeco estas atentemo. |
Ne dronu en malatentemo. Evitu deziron al sensaj plezuroj, kio ajn estas ilia naturo. La atentema homo havas trankvilan menson kaj ili atingos grandan feliĉon. | Ne dronu en malatentemo. Evitu deziron al sensaj plezuroj, kio ajn estas ilia naturo. La atentema homo havas trankvilan menson kaj ili atingos grandan feliĉon. | ||
| Linio 37: | Linio 37: | ||
Jen alia komentario: | Jen alia komentario: | ||
| − | El sensa dependo estiĝas deziro, kiu, kiel senscieco, estas alia grava faktoro en la | + | El sensa dependo estiĝas deziro, kiu, kiel senscieco, estas alia grava faktoro en la "dependa origino". Kroĉiĝo, deziro kaj inklino estas la aspektoj de la dependa origino. La dependa origino estas la aspekto de la dua Nobla Vero. Deziro estas triopa-- nome: la deziro al sensaj plezuroj, la deziro al sensaj plezuroj, kiu havas rilaton kun vidpunkto de eternismo, t. e. ĝui plezurojn kun opinio, ke ĉio restas eterna, kaj la deziro al sensaj plezuroj, kiu havas rilaton kun vidpunkto de nihilismo, t. e, ĝui plezurojn kun opinio, ke ĉio pereas post homa morto. La lasta havas starpunkton de materialismo. Tion oni ankaŭ interpretas kiel kroĉiĝon al forma kaj senforma statoj respektive. Kutime tiuj du terminoj prezentiĝas per deziroj al ekzisteco kaj neekzisteco. Ekzistas ses specaj deziroj konformaj al ses sensaj objektoj, kiaj formo, sono kaj aliaj. Ili fariĝas dek du kiam oni rigardas ilin kiel la internan kaj eksteran. Oni deduktas ilin kiel tridek ses kiam oni rigardas ilin kiel estintecon, estantecon kaj estontecon. Kiam ili estis triobligitaj per estontaj tri specaj deziroj, la sumo atingas cent ok. Homoj en la mondo nature intensigas sian deziron al sensaj plezuroj. Estas tre malfacile venki sensajn dezirojn. La plej potencaj faktoroj en la cirklo de vivo estas iluzio kaj deziro, kiuj estas du ĉefaj kaŭzoj de la dependa origino. Iluzio funkcias kiel estinta kaŭzo en la nuna tempo, kaj deziro estas la nuna kaŭzo, kiu funkcias en la estonteco. La dependanto de deziro estas kapto, kiu estas forte deziranta. Deziro similas al palpado en la mallumo por ŝtelado. Kapto rilatas al reala ŝtelado de objekto. Kapto estas kaŭzita de ambaŭ kroĉiĝo kaj eraro. Ĝi estigas falsajn opiniojn pri "mi" kaj "mia". Kapto estas kvaropa-- nome: senso, falsaj vidpunktoj, kroĉiĝo al ritoj aŭ ceremonioj, kaj teorio de spirito. |
Nuna versio ekde 20:10, 2 Feb. 2014
2-4. La rakonto de Malsaĝula Festivalo
Homo sen saĝo
Diboĉas malatenteme.
Saĝuloj prenas atentemon
Kiel grandan trezoron.
Ne diboĉu en malatentemo.
Ne proksimiĝu al sensaj plezuroj.
Homoj atentemaj kaj meditemaj
Atingas abundan feliĉon.
Dum sia restado en Ĝetevana Monaĥejo, la Budho parolis tiujn versojn rilate al la Bala-Nakata festivalo, kiu signifas la festivalon de malsaĝuloj.
Iutage oni okazigis festivalon de malsaĝuloj en Sravastio. Homoj kutime ŝmiris siajn korpojn per cindro kaj bovfekaĵo en la malsaĝula festivalo, kaj vagis ĉirkaŭe parolante diversajn krudajn vortojn dum longa periodo de sep tagoj.
Tiam oni ne plu esprimis respekton al la familianoj, amikoj kaj monaĥoj kiam ili renkontis ilin, sed insultadis ilin per krudaj vortoj starante antaŭ la pordo. Tiuj, kiuj ne plu povis elteni la krudajn vortojn, devis pagi al la okazigantoj duonon, kvaronon aŭ eĉ moneron laŭ sia riĉeco. La okazigantoj de la ferio kutime alprenis la monon kaj forlasis iliajn domojn.
Tiam en Sravastio vivis kvin milionoj da noblaj disĉiploj. Ili sendis mesaĝon al la instruisto: "Estimata sinjoro, ni petas, ke la Budho ne iru en la urbon kun amaso de monaĥoj dum sep tagoj. Ili restu en la monaĥejo anstataŭe." Dum sep tagoj la noblaj disĉiploj pretigis kaj donis manĝaĵojn al la monaĥoj en la monaĥejo sen forlasi siajn domojn.
Post finiĝo de la festivalo en la oka tago, oni invitis la monaĥan komunumon, kondukis monaĥojn en la urbon kaj donis al ili abundajn oferaĵojn. Sidiĝinte respektoplene ĉe unu flanko, ili diris al la Budho: "Estimata Sinjoro, ni pasigis lastajn sep tagojn malfeliĉe. Niaj oreloj preskaŭ eksplodis de krudaj paroloj fare de malsaĝuloj. Neniu el ili montris respekton al aliaj, kaj pro tio ni detenis vin de enurbiĝo. Ni mem ankaŭ ne iris el la domoj."
Aŭdinte ilian diron, la Budho respondis: "Malsaĝaj homoj tiel kondutas laŭ sia propra maniero. Sed saĝuloj tenas atentemon kiel sian valoran trezoron, kaj fine atingas grandan sukceson de nirvano."
Ekspliko:
Malsaĝaj homoj senbride diboĉas en distriteco. Sed la saĝaj homoj tenas atentemon kiel valoran trezoron. La malsaĝuloj havas vivon de sensa plezuro. Ili absorbiĝas nur en ĉasado al tio, kio tute ne utilas al la spirita progreso. Oni bezonas riĉecon por atingi mondajn celojn. En la sama maniero, ni ankaŭ bezonas iom da riĉeco por akiri spiritan atingon, sed la riĉeco estas atentemo.
Ne dronu en malatentemo. Evitu deziron al sensaj plezuroj, kio ajn estas ilia naturo. La atentema homo havas trankvilan menson kaj ili atingos grandan feliĉon.
Jen alia komentario:
El sensa dependo estiĝas deziro, kiu, kiel senscieco, estas alia grava faktoro en la "dependa origino". Kroĉiĝo, deziro kaj inklino estas la aspektoj de la dependa origino. La dependa origino estas la aspekto de la dua Nobla Vero. Deziro estas triopa-- nome: la deziro al sensaj plezuroj, la deziro al sensaj plezuroj, kiu havas rilaton kun vidpunkto de eternismo, t. e. ĝui plezurojn kun opinio, ke ĉio restas eterna, kaj la deziro al sensaj plezuroj, kiu havas rilaton kun vidpunkto de nihilismo, t. e, ĝui plezurojn kun opinio, ke ĉio pereas post homa morto. La lasta havas starpunkton de materialismo. Tion oni ankaŭ interpretas kiel kroĉiĝon al forma kaj senforma statoj respektive. Kutime tiuj du terminoj prezentiĝas per deziroj al ekzisteco kaj neekzisteco. Ekzistas ses specaj deziroj konformaj al ses sensaj objektoj, kiaj formo, sono kaj aliaj. Ili fariĝas dek du kiam oni rigardas ilin kiel la internan kaj eksteran. Oni deduktas ilin kiel tridek ses kiam oni rigardas ilin kiel estintecon, estantecon kaj estontecon. Kiam ili estis triobligitaj per estontaj tri specaj deziroj, la sumo atingas cent ok. Homoj en la mondo nature intensigas sian deziron al sensaj plezuroj. Estas tre malfacile venki sensajn dezirojn. La plej potencaj faktoroj en la cirklo de vivo estas iluzio kaj deziro, kiuj estas du ĉefaj kaŭzoj de la dependa origino. Iluzio funkcias kiel estinta kaŭzo en la nuna tempo, kaj deziro estas la nuna kaŭzo, kiu funkcias en la estonteco. La dependanto de deziro estas kapto, kiu estas forte deziranta. Deziro similas al palpado en la mallumo por ŝtelado. Kapto rilatas al reala ŝtelado de objekto. Kapto estas kaŭzita de ambaŭ kroĉiĝo kaj eraro. Ĝi estigas falsajn opiniojn pri "mi" kaj "mia". Kapto estas kvaropa-- nome: senso, falsaj vidpunktoj, kroĉiĝo al ritoj aŭ ceremonioj, kaj teorio de spirito.
