2-4. La rakonto de Malsaĝula Festivalo: Malsamoj inter versioj
Miaohui (Diskuto | kontribuoj) |
|||
| Linio 1: | Linio 1: | ||
2-4. La rakonto de Malsaĝula Festivalo | 2-4. La rakonto de Malsaĝula Festivalo | ||
| − | + | Homo sen saĝo | |
Diboĉas malatenteme | Diboĉas malatenteme | ||
| − | Saĝuloj | + | Saĝuloj prenas atentemon |
| − | Kiel grandan trezoron | + | Kiel grandan trezoron. |
Ne diboĉu en malatentemo | Ne diboĉu en malatentemo | ||
| Linio 17: | Linio 17: | ||
Atingas abundan feliĉon. | Atingas abundan feliĉon. | ||
| − | Dum sia restado en Ĝetevana Monaĥejo, la Budho parolis tiujn versojn rilate al la Bala Nakata festivalo, kiu signifas la festivalon de malsaĝuloj. | + | Dum sia restado en Ĝetevana Monaĥejo, la Budho parolis tiujn versojn rilate al la Bala-Nakata festivalo, kiu signifas la festivalon de malsaĝuloj. |
| − | En iu dato oni okazigis festivalon de malsaĝuloj en Sravastio kaj en la malsaĝula festivalo homoj kutime ŝmiris siajn korpojn per cindro kaj bovfekaĵo, kaj dum longa periodo de sep tagoj ili vagis ĉirkaŭe parolante diversajn krudajn | + | En iu dato oni okazigis festivalon de malsaĝuloj en Sravastio kaj en la malsaĝula festivalo homoj kutime ŝmiris siajn korpojn per cindro kaj bovfekaĵo, kaj dum longa periodo de sep tagoj ili vagis ĉirkaŭe parolante diversajn krudajn vortojn. |
| − | Tiam oni ne plu montris respekton al siaj familianoj, amikoj kaj monaĥoj kiam ili renkontis ilin, sed starante antaŭ la pordo kaj | + | Tiam oni ne plu montris respekton al siaj familianoj, amikoj kaj monaĥoj kiam ili renkontis ilin, sed starante antaŭ la pordo kaj insultadis ilin per krudaj vortoj. Tiuj, kiuj ne plu povis elteni la krudajn vortojn, devis pagi al la okazigantoj duonon, kvaronon aŭ eĉ moneron laŭ sia riĉeco. La okazigantoj de la ferio kutime alprenis la monon kaj forlasis iliajn domojn. |
| − | Tiam en Sravastio vivis kvin miliono da noblaj disĉiploj kaj ili sendis mesaĝon al la instruisto: “Estimata sinjoro, ni petas, ke la Budho ne iru en la urbon kun amaso de monaĥoj dum sep tagoj. Ili restu en la monaĥejo anstataŭe.” Dum | + | Tiam en Sravastio vivis kvin miliono da noblaj disĉiploj kaj ili sendis mesaĝon al la instruisto: “Estimata sinjoro, ni petas, ke la Budho ne iru en la urbon kun amaso de monaĥoj dum sep tagoj. Ili restu en la monaĥejo anstataŭe.” Dum sep tagoj la noblaj disĉiploj pretigis kaj sendis manĝaĵojn al la monaĥoj en la monaĥejo sen forlasi siajn domojn. |
| − | En la oka tago, post kiam finiĝis la festivalo, oni invitis la monaĥan komunumon, kondukis monaĥojn en la urbon kaj donis al ili abundajn oferaĵojn. Sidiĝinte respektoplene ĉe unu flanko, ili diris al la Budho: “Estimata Sinjoro, ni pasigis | + | En la oka tago, post kiam finiĝis la festivalo, oni invitis la monaĥan komunumon, kondukis monaĥojn en la urbon kaj donis al ili abundajn oferaĵojn. Sidiĝinte respektoplene ĉe unu flanko, ili diris al la Budho: “Estimata Sinjoro, ni pasigis lastajn sep tagojn malfeliĉe. Niaj oreloj preskaŭ eksplodis de la krudaj paroloj fare de malsaĝuloj. Neniu montris respekton al aliaj, kaj pro tio ni ne permesis al vi eniri la urbon. Ni mem ankaŭ ne iris el la domoj.” |
| − | Aŭdinte ilian diron, la Budho respondis: | + | Aŭdinte ilian diron, la Budho respondis: “Malsaĝaj homoj tiel kondutis laŭ sia propra maniero. Sed saĝuloj tenis atentemon kiel sian valoran trezoron, kaj fine atingos grandan sukceson de nirvano per tio.” |
Ekspliko: | Ekspliko: | ||
| − | Malsaĝaj homoj | + | Malsaĝaj homoj senbride diboĉas en malatentemo. Sed la saĝaj homoj tenas atentemon kiel valoran trezoron. La malsaĝuloj havas vivon de sensa plezuro. Ili absorbiĝas en ĉasado al tio, kio tute ne utilas al la spirita progreso. Oni bezonas riĉecon por atingi mondajn aferojn. En la sama maniero, ni ankaŭ bezonas iom da riĉeco por akiri spiritan atingon, sed la riĉeco estas atentemo. |
| − | Ne | + | Ne dronu en malatentemo. Evitu deziron al sensaj plezuroj, kio ajn estas ilia naturo. La atentema homo havas trankvilan menson kaj ii atingos grandan feliĉon. |
| − | + | Jen alia komentario: | |
| − | El dependo al senso estiĝas deziro, kiu, kiel senscieco, estas alia grava faktoro en la | + | El dependo al senso estiĝas deziro, kiu, kiel senscieco, estas alia grava faktoro en la “denpenda origino”. Krociĝo, deziro kaj inklino estas aspektoj de la denpenda origino. La dependa origino estas aspekto de la dua Nobla Vero. Deziro estas triopa-- nome, deziro al sensaj plezuroj, la deziro al sensaj plezuroj, kiu havas rilaton kun vidpunkto de eternismo, t. e. ĝui plezurojn kun opinio, ke ĉio restas eterna, kaj la deziro al sensaj plezuroj, kiu havas rilaton kun vidpunkto de nihilismo, t. e, ĝui plezurojn kun opinio, ke ĉio pereos post homa morto. La lasta havas starpunkton de materialismo. Tion oni ankaŭ interpretas kiel krociĝon al forma kaj senforma statoj respektive. Kutime tiuj du terminoj prezentiĝas per deziroj al ekzisteco kaj neekzisteco. Ekzistas ses specaj deziroj konformaj al ses sensaj objektoj, kiaj estas formo, sono kaj aliaj. Ili fariĝas dek du kiam oni rigardas ilin kiel la internan kaj eksteran. Oni deduktas ilin kiel tridek ses kiam oni rigardas ilin kiel pasintecon, nunecon kaj estontecon. Kiam ili estis triobligitaj per estontaj tri specaj deziroj, la sumo atingas cent ok.Homoj en la mondo nature pliintensigas sian deziron al sensaj plezuroj. Estas tre malfacile venki sensajn dezirojn. La plej potencaj faktoroj en la rado de vivo estas iluzio kaj deziro, kiuj estas du ĉefaj kaŭzoj de la dependa origino. Iluzio funkcias kiel pasinta kaŭzo en la nuna tempo, kaj deziro estas la nuna kaŭzo, kiu funkcias en la estonteco. Homoj dependaj al deziro kaptas aferon forte deziratan. Deziro similas al palpado en la mallumo por ŝteli ion. Kapto rilatas al reala ŝtelado de objekto. Kapto estas kaŭzita de ambaŭ krociĝo kaj eraro. Ĝi estigas falsajn opiniojn pri “mi” kaj “mia”. Kapto estas kvaropa-- nome, senso, falsaj vidpunktoj, krociĝo al ritoj aŭ ceremonioj, kaj teorio de animo. |
Kiel registrite je 08:58, 30 Jan. 2014
2-4. La rakonto de Malsaĝula Festivalo
Homo sen saĝo
Diboĉas malatenteme
Saĝuloj prenas atentemon
Kiel grandan trezoron.
Ne diboĉu en malatentemo
Ne proksimiĝu al sensaj plezuroj
Homoj atentemaj kaj meditemaj
Atingas abundan feliĉon.
Dum sia restado en Ĝetevana Monaĥejo, la Budho parolis tiujn versojn rilate al la Bala-Nakata festivalo, kiu signifas la festivalon de malsaĝuloj.
En iu dato oni okazigis festivalon de malsaĝuloj en Sravastio kaj en la malsaĝula festivalo homoj kutime ŝmiris siajn korpojn per cindro kaj bovfekaĵo, kaj dum longa periodo de sep tagoj ili vagis ĉirkaŭe parolante diversajn krudajn vortojn.
Tiam oni ne plu montris respekton al siaj familianoj, amikoj kaj monaĥoj kiam ili renkontis ilin, sed starante antaŭ la pordo kaj insultadis ilin per krudaj vortoj. Tiuj, kiuj ne plu povis elteni la krudajn vortojn, devis pagi al la okazigantoj duonon, kvaronon aŭ eĉ moneron laŭ sia riĉeco. La okazigantoj de la ferio kutime alprenis la monon kaj forlasis iliajn domojn.
Tiam en Sravastio vivis kvin miliono da noblaj disĉiploj kaj ili sendis mesaĝon al la instruisto: “Estimata sinjoro, ni petas, ke la Budho ne iru en la urbon kun amaso de monaĥoj dum sep tagoj. Ili restu en la monaĥejo anstataŭe.” Dum sep tagoj la noblaj disĉiploj pretigis kaj sendis manĝaĵojn al la monaĥoj en la monaĥejo sen forlasi siajn domojn.
En la oka tago, post kiam finiĝis la festivalo, oni invitis la monaĥan komunumon, kondukis monaĥojn en la urbon kaj donis al ili abundajn oferaĵojn. Sidiĝinte respektoplene ĉe unu flanko, ili diris al la Budho: “Estimata Sinjoro, ni pasigis lastajn sep tagojn malfeliĉe. Niaj oreloj preskaŭ eksplodis de la krudaj paroloj fare de malsaĝuloj. Neniu montris respekton al aliaj, kaj pro tio ni ne permesis al vi eniri la urbon. Ni mem ankaŭ ne iris el la domoj.”
Aŭdinte ilian diron, la Budho respondis: “Malsaĝaj homoj tiel kondutis laŭ sia propra maniero. Sed saĝuloj tenis atentemon kiel sian valoran trezoron, kaj fine atingos grandan sukceson de nirvano per tio.”
Ekspliko:
Malsaĝaj homoj senbride diboĉas en malatentemo. Sed la saĝaj homoj tenas atentemon kiel valoran trezoron. La malsaĝuloj havas vivon de sensa plezuro. Ili absorbiĝas en ĉasado al tio, kio tute ne utilas al la spirita progreso. Oni bezonas riĉecon por atingi mondajn aferojn. En la sama maniero, ni ankaŭ bezonas iom da riĉeco por akiri spiritan atingon, sed la riĉeco estas atentemo.
Ne dronu en malatentemo. Evitu deziron al sensaj plezuroj, kio ajn estas ilia naturo. La atentema homo havas trankvilan menson kaj ii atingos grandan feliĉon.
Jen alia komentario:
El dependo al senso estiĝas deziro, kiu, kiel senscieco, estas alia grava faktoro en la “denpenda origino”. Krociĝo, deziro kaj inklino estas aspektoj de la denpenda origino. La dependa origino estas aspekto de la dua Nobla Vero. Deziro estas triopa-- nome, deziro al sensaj plezuroj, la deziro al sensaj plezuroj, kiu havas rilaton kun vidpunkto de eternismo, t. e. ĝui plezurojn kun opinio, ke ĉio restas eterna, kaj la deziro al sensaj plezuroj, kiu havas rilaton kun vidpunkto de nihilismo, t. e, ĝui plezurojn kun opinio, ke ĉio pereos post homa morto. La lasta havas starpunkton de materialismo. Tion oni ankaŭ interpretas kiel krociĝon al forma kaj senforma statoj respektive. Kutime tiuj du terminoj prezentiĝas per deziroj al ekzisteco kaj neekzisteco. Ekzistas ses specaj deziroj konformaj al ses sensaj objektoj, kiaj estas formo, sono kaj aliaj. Ili fariĝas dek du kiam oni rigardas ilin kiel la internan kaj eksteran. Oni deduktas ilin kiel tridek ses kiam oni rigardas ilin kiel pasintecon, nunecon kaj estontecon. Kiam ili estis triobligitaj per estontaj tri specaj deziroj, la sumo atingas cent ok.Homoj en la mondo nature pliintensigas sian deziron al sensaj plezuroj. Estas tre malfacile venki sensajn dezirojn. La plej potencaj faktoroj en la rado de vivo estas iluzio kaj deziro, kiuj estas du ĉefaj kaŭzoj de la dependa origino. Iluzio funkcias kiel pasinta kaŭzo en la nuna tempo, kaj deziro estas la nuna kaŭzo, kiu funkcias en la estonteco. Homoj dependaj al deziro kaptas aferon forte deziratan. Deziro similas al palpado en la mallumo por ŝteli ion. Kapto rilatas al reala ŝtelado de objekto. Kapto estas kaŭzita de ambaŭ krociĝo kaj eraro. Ĝi estigas falsajn opiniojn pri “mi” kaj “mia”. Kapto estas kvaropa-- nome, senso, falsaj vidpunktoj, krociĝo al ritoj aŭ ceremonioj, kaj teorio de animo.
