Toleremo kaj sindeteno.  

　　Toleremo kaj sindeteno.  

　　Dum sia restado en Veluvana monaĥejo, la Budho parolis tiun verson rilate al Culapantako, la nepo de Bankisto de Raĝagaho. La bankisto havis du nepojn nomatajn Mahapantako kaj Culapantako. Mahapantako estis pliaĝa frato. Li kutime akompanis sian avon aŭskulti religian instruon. Poste li aniĝis en monaĥa komunumo de budhismo kaj post nelonge fariĝis arahanto. Culapantako ankaŭ sekvis sian fraton kaj fariĝis monaĥo, sed li eĉ ne povis parkeri verson en kvar monatoj. En tiu periodo Ĝivako venis al la monaĥejo por inviti la Budhon kaj restantajn monaĥojn al sia domo por manĝo.

　　Dum sia restado en Veluvana monaĥejo, la Budho parolis tiun verson rilate al Culapantako, la nepo de bankisto de Raĝagaho. La bankisto havis du nepojn nomatajn Mahapantako kaj Culapantako. Mahapantako estis pliaĝa frato. Li kutime akompanis sian avon aŭskulti religian instruon. Poste li aniĝis en monaĥa komunumo de budhismo kaj post nelonge fariĝis arahanto. Culapantako ankaŭ sekvis sian fraton kaj fariĝis monaĥo, sed li eĉ ne povis parkeri verson en kvar monatoj. En tiu periodo Ĝivako venis al la monaĥejo por inviti la Budhon kaj restantajn monaĥojn al sia domo por manĝo.

　　Mahapantako, kiu respondecis sendi monaĥojn al manĝa invito, forstrekis Culapantakon de la listo. Kiam Culapantako sciis tion, li tristiĝis kaj decidis reveni al la laika vivo. Sciinte lian intencon, la Budho alvenigis lin sole kaj sidigis lin antaŭ la halo. Li donis pure blankan tukon al Ĉulapantako kaj ordonis, ke li sidu tio kun vizaĝo al la oriento frotante la tukpecon per siaj manoj, kaj dume, li ripetu la vorton “Rajoharanam”, kiu signifas “forigi malpuraĵon”. Poste la Budho iris al la loĝejo de Ĝivako akompanate de aliaj monaĥoj.

　　Mahapantako, kiu respondecis sendi monaĥojn al manĝa invito, forstrekis Culapantakon de la listo. Kiam Culapantako sciis tion, li tristiĝis kaj decidis reveni al la laika vivo. Sciinte lian intencon, la Budho alvenigis lin sole kaj sidigis lin antaŭ la halo. Li donis pure blankan tukon al Ĉulapantako kaj ordonis, ke li sidu, tio kun vizaĝo al la oriento frotante la tukpecon per siaj manoj, kaj dume, li ripetu la vorton “Rajoharanam”, kiu signifas “forigi malpuraĵon”. Poste la Budho iris al la loĝejo de Ĝivako akompanate de aliaj monaĥoj.

　　Samtempe, Culapantako senĉese frotis la tukpecon ripetante la vorton “Rajoharanam”. La tuko baldaŭ malpuriĝis. Vidinte la malpuriĝon de la tuko, Culapantako ekkonsciis la efemeran naturon de ĉiu estiĝinta afero. En la domo de Ĝivako, la Budho sciis la progreson de Culapantako per sia supernatura povo. Li do elsendis sian radion tiel, ke li aperis sidante antaŭ Culapantako, dirante: “Ne nur la tukpeco malpurigita polvo, en vi ankaŭ ekzistas polvo. Nur per forigo de la malpuraĵo oni povas atingi sian celon kaj fariĝi arahanto.”

　　Samtempe, Culapantako senĉese frotis la tukpecon ripetante la vorton “Rajoharanam”. La tuko baldaŭ malpuriĝis. Vidinte la malpuriĝon de la tuko, Culapantako ekkonsciis la efemeran naturon de ĉiu estiĝinta afero. En la domo de Ĝivako, la Budho sciis la progreson de Culapantako per sia supernatura povo. Li do elsendis sian radion tiel, ke li aperis sidante antaŭ Culapantako, dirante: “Ne nur en la tukpeco estas malpurigita polvo, en vi ankaŭ ekzistas polvo. Nur per forigo de la malpuraĵo oni povas atingi sian celon kaj fariĝi arahanto.”