Malatentemo estas vojo al morto.

　　Malatentemo estas vojo al morto.

　　Atentuloj ne mortas,

　　Atentemuloj ne mortas,

　　Malatentuloj similas al mortintoj.

　　Malatentemuloj similas al mortintoj.

　　Saĝuloj rekoninte tion

　　Saĝuloj konas tion

　　Kiel distingon de atentemo.

　　Kiel distingon de atentemo.

　　Strebante al la atingo de nirvano

　　Strebante al la atingo de nirvano

　　Ili estas sekuraj kaj nekatenitaj de ligoj.  

　　Ili estas sekuraj kaj liberaj de ligoj.  

　　Dum sia restado en Gosita Monaĥejo ĉe Kosambio, La Budho parolis tiujn versojn rilate al Samavati, unu el la ĉefaj reĝinoj de Udeno, la reĝo de Kosambio.

　　Dum sia restado en Gosita Monaĥejo ĉe Kosambio, la Budho parolis tiujn versojn rilate al Samavati, unu el la ĉefaj reĝinoj de Udeno, la reĝo de Kosambio.

　　En la urbo de Badavatio vivis trezorejestro nomata Badavatijo. Li estis amiko de trezorejestro Gosako kvankam Gosako neniam vidis lin. Informiĝinte de komercistoj venintaj el urbo Badavatio pri la riĉeco kaj aĝo de la trezorejestro Badavatijo, Gosako deziris amikiĝi kun li kaj sendis al li donacon. Tiel, kvankam ili ambaŭ neniam intervidiĝis, ili vivis kiel amikoj. Post iom da tempo, intesta malsano okazis en la domo de la trezorejestro Badavatijo. Kiam okazis la malsano, unue mortis muŝoj; poste, mortis laŭorde insektoj, musoj, dombirdoj, cignoj, bovoj, sklavoj viraj kaj inaj, kaj fine, membroj de la familio. Nur tiuj, kiuj rompis la muron kaj forfuĝis, sin savis de la morto. Tiam la trezorejestro Badavatijo ankaŭ fuĝis tiamaniere kun siaj edzino kaj filino. Ili ekvojaĝis al Kosambio kun intenco iri al la trezorejestro Gosako. Kiam ili ankoraŭ estis sur sia vojo, forkonsumiĝis iliaj vivbezonaĵoj por la vojaĝo, kaj iliaj korpoj elĉerpiĝis de la vento, suno, malsato kaj soifo. Atinginte Kosambion kun granda malfacilo, ili sinbanis en lageto de plezura loko kaj poste eniris iun malplenan domon ĉe la pordo de la urbo.

　　En la urbo de Badavatio vivis trezorejestro nomata Badavatijo. Li estis amiko de trezorejestro Gosako kvankam Gosako neniam vidis lin. Informiĝinte de komercistoj venintaj el urbo Badavatio pri la riĉeco kaj aĝo de la trezorejestro Badavatijo, Gosako deziris amikiĝi kun li kaj sendis al li donacon. Tiel, kvankam ili ambaŭ neniam intervidiĝis, ili vivis kiel bonaj amikoj. Post iom da tempo, intesta malsano okazis en la domo de la trezorejestro Badavatijo. Kiam okazis la malsano, unue mortis muŝoj; poste, mortis laŭorde insektoj, musoj, dombirdoj, cignoj, bovoj, sklavoj viraj kaj inaj, kaj fine, membroj de la familio. Nur tiuj, kiuj rompis la muron kaj forfuĝis, sin savis de la morto. Tiam la trezorejestro Badavatijo ankaŭ fuĝis tiamaniere kun siaj edzino kaj filino. Ili ekvojaĝis al Kosambio kun intenco iri al la trezorejestro Gosako. Kiam ili ankoraŭ estis sur sia vojo, forkonsumiĝis iliaj vivbezonaĵoj por la vojaĝo, kaj iliaj korpoj elĉerpiĝis de la vento, suno, malsato kaj soifo. Atinginte Kosambion kun granda malfacilo, ili sinbanis en lageto de plezura loko kaj poste eniris iun malplenan domon ĉe la pordo de la urbo.

　　Poste la trezorejestro diris al sia edzino: "Edzino, tiuj kunvojaĝantoj sur la vojo ne tiel ĝentilas eĉ al patrino, kiu jam naskis bebon. Nun mi havas amikon, kiu laŭdire elspezas mil monerojn ĉiutage almozdoni al blinduloj, malriĉuloj kaj aliaj mizeraj homoj. Ni sendu nian filinon tien preni manĝaĵon por ni. Ni restu ĉi tie por unu aŭ du tagoj, refreŝigu niajn korpojn kaj poste iru vidi mian amikon." "Bonege, edzo," ŝi respondis, kaj ili ekloĝis en la malplena domo.

　　Poste la trezorejestro diris al sia edzino: "Edzino, tiuj kunvojaĝantoj sur la vojo ne tiel ĝentilas eĉ al patrino, kiu jam naskis bebon. Nun mi havas amikon, kiu laŭdire elspezas mil monerojn ĉiutage almozdoni al blinduloj, malriĉuloj kaj aliaj mizeraj homoj. Ni sendu nian filinon tien preni manĝaĵon por ni. Ni restu ĉi tie por unu aŭ du tagoj, refreŝigu niajn korpojn kaj poste iru vidi mian amikon." "Bonege, edzo," ŝi respondis, kaj ili ekloĝis en la malplena domo.

　　Ŝi do diris al li la tutan okazaĵon ekde la komenco. Aŭdinte ŝian travivaĵon, li ne povis regi siajn larmojn, kaj estis venkita de la forta doloro estiĝinta en li. Fine, li diris al ŝi: "Mia kara knabino, ne maltrankviliĝu pri la okazo. Ĝis nun vi estis la filino de trezorejestro Badavatijo, sed ekde hodiaŭ vi estos mia propra filino." Li kisis ŝin je la kapo, kondukis ŝin en sian propran domon kaj adoptis ŝin kiel sian propran pliaĝan filinon.

　　Ŝi do diris al li la tutan okazaĵon ekde la komenco. Aŭdinte ŝian travivaĵon, li ne povis regi siajn larmojn, kaj estis venkita de la forta doloro estiĝinta en li. Fine, li diris al ŝi: "Mia kara knabino, ne maltrankviliĝu pri la okazo. Ĝis nun vi estis la filino de trezorejestro Badavatijo, sed ekde hodiaŭ vi estos mia propra filino." Li kisis ŝin je la kapo, kondukis ŝin en sian propran domon kaj adoptis ŝin kiel sian propran pliaĝan filinon.