1-12. La rakonto de Devadato: Malsamoj inter versioj
Miaohui (Diskuto | kontribuoj) |
|||
| Linio 19: | Linio 19: | ||
Tiuj, kiuj faras malbonon kaj sin dediĉas al eraraj kondutoj, estas mense turmentitaj en ambaŭ nuna kaj estontaj vivoj. Naskiĝinte en la malbona stato post la morto, la farinto de malbono des pli forte sin turmentas per la penso "Mi faris malbonajn kondutojn." | Tiuj, kiuj faras malbonon kaj sin dediĉas al eraraj kondutoj, estas mense turmentitaj en ambaŭ nuna kaj estontaj vivoj. Naskiĝinte en la malbona stato post la morto, la farinto de malbono des pli forte sin turmentas per la penso "Mi faris malbonajn kondutojn." | ||
| − | Rimarkigo: Pri la estonta ekzisteco de Devadato oni starigis multajn demandojn. Tradicia komentario tiel asertis: Estas tradicio, ke la Budho ordinis Devadaton kiel monaĥon ĉar li vidis la aferon pli malproksiman. Li tion faris ĉar li sciis la sekvajn okazojn: "Se Devadato restus laikulo kaj ne akceptiĝus en la | + | Rimarkigo: Pri la estonta ekzisteco de Devadato oni starigis multajn demandojn. Tradicia komentario tiel asertis: Estas tradicio, ke la Budho ordinis Devadaton kiel monaĥon ĉar li vidis la aferon pli malproksiman. Li tion faris ĉar li sciis la sekvajn okazojn: "Se Devadato restus laikulo kaj ne akceptiĝus en la monaĥa komunumo, kiam li estus en grava krimo, estus neeble por li deziri la estontan ekzistecon kun konfido. Sed se li fariĝis monaĥo, kiel ajn gravan krimon li faris, estis ebleco por li deziri sian estontan ekzistecon kun konfido." En la malproksima estonteco li fariĝos ermita budho (Paceka Budha) nomata Atisaro. |
Nuna versio ekde 10:46, 31 Dec. 2013
1-12. La rakonto de Devadato
Dum tiu ĉi vivo kaj post la morto,
En ambaŭ statoj suferas farinto de malbono.
"Malbonon mi faris" li suferas pentplene,
Kaj krome, li suferos naskiĝinte en mizera stato.
Dum sia restado en Ĝetavana monaĥejo de Sravastio, la Budho parolis tiun ĉi verson rilate al Devadato.
Devadato iam restis kun la Budho en Kosambio. Restante tie, li sciis bone, ke la Budho ricevis ne nur multe da respekto kaj honoro, sed ankaŭ multe da oferaĵoj. Li ĵaluzis kontraŭ la Budho pri tio kaj deziris fariĝi estro de la monaĥoj. Iutage, dum la Budho predikis en Veluvana Monaĥejo de Raĝagaho, li iris al la Budho kaj sugestis, ke tiu konfidu la monaĥan komunumon al li pro sia maljuneco. La Budho rifuzis lian proponon kaj refutis lin, ke li ne taŭgas transpreni la respondecon. Sekve la Budho petis la Samgon diskonigi la aserton pri Devadato.
Devadato sentis grandan humiliĝon kaj ĵuris sin venĝi kontraŭ la Budho. Li klopodis mortigi la Budhon trifoje, unue dunginte plurajn arkpafistojn, due faliginte grandan rokon de sur alta Giĝakuta Monto al la Budho, kaj trie, kaŭzinte al elefanto Nalgiri ataki la Budhon. La dungitaj pafistoj fariĝis disĉiploj de la Budho anstataŭ mortigi lin; la granda ŝtono ruliĝinta de la montsupro nur iom vundis dikan fingron de la Budho, kaj la elefanto Nalgiri estis mildigita de la Budho kiam ĝi sin trudis al li. Malsukcesinte en la mortigoj al la Budho, Devadato daŭrigis sian klopodon per alia metodo. Li klopodis disigi la monaĥan komunumon kondukinte iom da novaj monaĥoj al Gajasiso, sed multaj el la forkondukitaj monaĥoj revenis al la Budho pro admono de Ĉefaj Disĉiploj Sariputo kaj Mogalano.
Devadato malsaniĝis, kaj lia malsano daŭris naŭ monatojn. Fine, kun forta deziro revidi la Budhon, li diris al siaj propraj disĉiploj: "Mi deziras vidi la Budhon. Ebligu al mi vidi lin." La disĉiploj respondis: "Kiam vi ĝuis vian bonan farton, vi agis malame kontraŭ la Budho. Ni ne portos vin al li." Devadato diris: "Ne pereigu min. Mi vere kovis malamon kontraŭ la Budho, sed la Budho eĉ ne havis malamon tiel malgrandan kiel harpinton." Vere, la Budho ne havis malbonan temperamenton al murdinto Devadato, prirabisto Angulimalo, Danapalo, Rahulo kaj ĉiuj aliaj. Fine Devadato ankoraŭ deziris viziti la Budhon. Sed kiam oni sidigis lin el la lito, liaj piedoj dronis en la teron. Tiel li estis englutita de la tero kaj falis en la plej suferigan inferon.
Tiuj, kiuj faras malbonon kaj sin dediĉas al eraraj kondutoj, estas mense turmentitaj en ambaŭ nuna kaj estontaj vivoj. Naskiĝinte en la malbona stato post la morto, la farinto de malbono des pli forte sin turmentas per la penso "Mi faris malbonajn kondutojn."
Rimarkigo: Pri la estonta ekzisteco de Devadato oni starigis multajn demandojn. Tradicia komentario tiel asertis: Estas tradicio, ke la Budho ordinis Devadaton kiel monaĥon ĉar li vidis la aferon pli malproksiman. Li tion faris ĉar li sciis la sekvajn okazojn: "Se Devadato restus laikulo kaj ne akceptiĝus en la monaĥa komunumo, kiam li estus en grava krimo, estus neeble por li deziri la estontan ekzistecon kun konfido. Sed se li fariĝis monaĥo, kiel ajn gravan krimon li faris, estis ebleco por li deziri sian estontan ekzistecon kun konfido." En la malproksima estonteco li fariĝos ermita budho (Paceka Budha) nomata Atisaro.
