1-5. La rakonto de Kosambiaj monaĥoj

　　1-5. La rakonto de Kosambiaj monaĥoj

　　Restante en Ĝetavana Monaĥejo de Sravastio, la Budho recitis tiun versaĵon rilate al la monaĥoj de Kosambio.

　　Restante en Ĝetavana Monaĥejo de Sravastio, la Budho recitis tiun versaĵon rilate al la monaĥoj de Kosambio.

　　Komentario:

　　Komentario:

　　La esenco de Budhismo estas alfronti realecon de morto kaj efemereco. Ni suferas ĉar ni tenas nin for de realeco, kondukite de emocioj.

　　La esenco de Budhismo estas alfronti realecon de morto kaj efemereco. Ni suferas ĉar ni tenas nin for de realeco, regite de emocioj.

　　Emocioj kontraŭas al realeco, do ili estas destinitaj malpliiĝi per realeco. Kiam ni alfrontas la realecon de morto, ĉesiĝos ne nur kolero, sed ankaŭ ĉiuj mem-centraj emocioj. Estas efektiva penso, kiu ĉesigas ĉiujn malfeliĉojn. Tiuj, kiuj ne alfrontas realecon laŭ budhisma metodo, estas konstante deprimitaj, malĝojaj kaj suferaj konsekvence.

　　Emocioj kontraŭas al realeco, do ili estas destinitaj malpliiĝi per realeco. Kiam ni alfrontas la realecon de morto, ĉesiĝos ne nur kolero, sed ankaŭ ĉiuj mem-centraj emocioj. Estas efektiva penso, kiu ĉesigas ĉiujn malfeliĉojn. Tiuj, kiuj ne alfrontas realecon laŭ budhisma metodo, estas konstante deprimitaj, malĝojaj kaj suferaj konsekvence.

　　Ĝenerale oni ne scias, ke morto trafos ilin iutage. Ili agas ignorante tiun ĉi unviversalan veron. La kultivadon de virtoj ofte malatentis ambaŭ monaĥoj kaj laikaj homoj, kiuj ignoras la morton kaj opinias, ke ili estas senmortaj. Ili sin miksas en malpacoj kaj argumentoj, kaj ofte tristiĝas kun siaj esperoj kaj aspiroj frakasitaj. Samtempe ili prokrastas sian laboron kun espero fari ĝin en granda skalo eestonte, kaj finiĝas kun nenio farita. Do estas prave, ke oni pensas pri morto ĉiutage.

　　Ĝenerale oni ne scias, ke morto trafos ilin iutage. Ili agas ignorante tiun ĉi univiversalan veron. La kultivadon de virtoj ofte malatentis ambaŭ monaĥoj kaj laikaj homoj, kiuj ignoras la morton kaj opinias, ke ili estas senmortaj. Ili sin miksas en malpacoj kaj disputadoj, kaj ofte tristiĝas kun siaj esperoj kaj aspiroj frakasitaj. Samtempe ili prokrastas sian laboron kun espero fari ĝin en granda skalo estonte, kaj finiĝas kun nenio farita. Do estas prave, ke oni pensas pri morto ĉiutage.