Kiam la Budho kaj liaj disĉiploj restis en Vesali iutage, virino nomata Ambapali disponigis al ili sian ĝardenon de mangarboj ekster la urbo, por ke ili ripozu en la malvarmeta ombro de ŝiaj arboj.  

　　Kiam la Budho kaj liaj disĉiploj restis en Vesali iutage, virino nomata Ambapali disponigis al ili sian ĝardenon de mangarboj ekster la urbo, por ke ili ripozu en la malvarmeta ombro de ŝiaj arboj.  

　　Ambapali estis tiel aminda kiel ora suno leviĝanta el la oceano, sed ŝi estis tre malĉasta. Sinjorino Ambapali ne havis intencon viziti la Budhon, sed ŝia servistino diris al ŝi: “Sinjorino, ĉiuj nobeloj kaj ordinaruloj iris al la ĝardeno de mangoarboj hieraŭ. Kiam mi demandis, kial ili iras tien, ili respondis, ke ili tion faras pro la viro restanta tie. Neniu estas komparebla kun li. Li estas filo de reĝo kaj rezignis sian regnon, por ke li trovu la veron.  

　　Ambapali estis tiel aminda kiel ora suno leviĝanta el la oceano, sed ŝi estis tre malĉasta. Sinjorino Ambapali ne havis intencon viziti la Budhon, sed ŝia servistino diris al ŝi: “Sinjorino, ĉiuj nobeloj kaj ordinaruloj iris al la ĝardeno de mangarboj hieraŭ. Kiam mi demandis, kial ili iras tien, ili respondis, ke ili tion faras pro la viro restanta tie. Neniu estas komparebla kun li. Li estas filo de reĝo kaj rezignis sian regnon, por ke li trovu la veron.