2-18. Donaco de Ambapali

　　2-18. Donaco de Ambapali

　　Homoj el ĉiuj klasoj altaj kaj malaltaj, viroj kaj virinoj serĉis la instruon de la Budho kaj li akceptis ĉiujn el ili ĝojplene.

　　Homoj el ĉiuj klasoj altaj kaj malaltaj, viroj kaj virinoj serĉis la instruon de la Budho kaj li akceptis ilin ĉiujn ĝojplene.

　　Kiam la Budho kaj liaj disĉiploj restis en Vesali iutage, virino nomata Ambapali oferis al ili la uzeblecon de sia ĝardeno de mangarboj ekster la urbo, por ke ili ripozu en la malvarmeta ombro de ŝiaj arboj.

　　Kiam la Budho kaj liaj disĉiploj restis en Vesali iutage, virino nomata Ambapali disponigis al ili sian ĝardeno de mangarboj ekster la urbo, por ke ili ripozu en la malvarmeta ombro de ŝiaj arboj.

　　Ambapali estis tiel aminda kiel ora suno leviĝanta el la oceano, sed ŝi estis tre malĉasta. Sinjorino Ambapali ne intencis viziti la Budhon, sed ŝia servistino diris al ŝi: “Sinjorino, ĉiuj nobeloj kaj ordinaraj homoj iris al la ĝardeno de mangoarboj hieraŭ. Kiam mi demandis, kial ili iras tien, ili respondis, ke ili tion faras pro la viro, kiu restas tie. Neniu estas komparebla kun li. Li estas filo de reĝo kaj rezignis sian regnon, por ke li trovu la veron.

　　Ambapali estis tiel aminda kiel ora suno leviĝanta el la oceano, sed ŝi estis tre malĉasta. Sinjorino Ambapali ne intencis viziti la Budhon, sed ŝia servistino diris al ŝi: “Sinjorino, ĉiuj nobeloj kaj ordinaraj homoj iris al la ĝardeno de mangoarboj hieraŭ. Kiam mi demandis, kial ili iras tien, ili respondis, ke ili tion faras pro la viro, kiu restas tie. Neniu estas komparebla kun li. Li estas filo de reĝo kaj rezignis sian regnon, por ke li trovu la veron.