2-13. La tragedio de Reĝo Bimbisara

　　2-13. La tragedio de Reĝo Bimbisara

　　Reĝo Bimbisara havis filon Reĝido Aĝatasatu, kiu estis bona amiko de Devadato malamika al la Budho. Ili ambaŭ kunestis multe da tempo kaj post nelonge Devadato konvinkis la junan reĝidon mortigi sian patron.

　　Reĝo Bimbisara havis filon Reĝido Aĝatasatu, kiu estis bona amiko de Devadato malamika al la Budho. Ili kune pasigis multe da tempo kaj post nelonge Devadato konvinkis la junan reĝidon mortigi sian patron.

　　Iun nokton silentan kaj malluman, Reĝido Aĝatasatu grimpis en la ĉambron de la reĝo kun tranĉilo ligita al sia kruro. Li ĵus grimpis al sia dormanta patro kiam palaca gardisto kaptis lin, do la reĝo trovis la planon. Reĝo Bimbisara pensis: “Mi restas reĝo dum tro longa tempo. Estas tempo por mi rezigni kaj transdoni la tronon al Aĝatasatu, por ke li regu la regnon en paco. Mi povos retiriĝi en religian vivon.” Anstataŭ puni Aĝatasatu pro lia malbona intenco, Reĝo Bimbisara fari lin reĝo.

　　En nokto silenta kaj malluma, Reĝido Aĝatasatu grimpis en la ĉambron de la reĝo kun tranĉilo ligita al sia kruro. Li ĵus grimpis al sia dormanta patro kiam palaca gardisto kaptis lin, do la reĝo trovis la planon. Reĝo Bimbisara pensis: “Mi jam restas reĝo dum tro longa tempo. Estas tempo por mi rezigni kaj transdoni la tronon al Aĝatasatu, por ke li regu la regnon en paco. Mi povos retiriĝi en religian vivon.” Anstataŭ puni Aĝatasatu pro lia malbona intenco, Reĝo Bimbisara fari lin reĝo.

　　Tuj post kiam Aĝatasatu fariĝis nova reĝo, li surprizis ĉiujn, inkluzive de sia patro. Li sin ĵetis al sia patro tiel rapide kiel vipero kaptita je la vosto, kaj tenis lin en la plej malluma kaj malvarma subtera malliberejo de la palaco. “Neniun vizitu lin krom mia patrino,” ordonis Aĝatasatu, “kaj donu neniom da manĝaĵo por ke li mortu de malsato.”

　　Tuj post kiam Aĝatasatu fariĝis nova reĝo, li surprizis ĉiujn, inkluzive de sia patro. Li sin ĵetis al sia patro tiel rapide kiel vipero kaptita je la vosto, kaj tenis lin en la plej malluma kaj malvarma subtera malliberejo de la palaco. “Neniun vizitu lin krom mia patrino,” ordonis Aĝatasatu, “kaj donu neniom da manĝaĵo por ke li mortu de malsato.”

　　Sed Reĝo Bimbisara ne mortis. Lia lojala edzino sekrete portis al li manĝaĵon kaŝitan en siaj vestaĵoj. Post kiam Aĝatasatu trovis kaj ĉesigis tion, ŝi portis manĝaĵon en sia harnodo. Aĝatasatu denove trovis tion. Fine la reĝino baniĝis, kaj kovris sian korpon per miksaĵo de mielo, butero kaj sukero. La reĝo daŭrigis sian vivon lekante la manĝaĵon de ŝia korpo. Fine Aĝatasatu trovis la agon de sia patrino kaj tute malpermesis ŝin viziti la patron. Do la reĝo havis nenion plu por daŭrigi la vivon kaj estis mortanta pro malsato.

　　Sed Reĝo Bimbisara ne mortis. Lia lojala edzino sekrete portis al li manĝaĵon kaŝitan en la vestaĵoj. Post kiam Aĝatasatu trovis kaj ĉesigis tion, ŝi portis manĝaĵon en sia harnodo. Aĝatasatu denove trovis tion. Fine la reĝino baniĝis, kaj kovris sian korpon per miksaĵo de mielo, butero kaj sukero. La reĝo daŭrigis sian vivon forlekante la manĝaĵon de ŝia korpo. Fine Aĝatasatu trovis la agon de sia patrino kaj tute malpermesis ŝin viziti la patron. Do la reĝo havis nenion plu por daŭrigi la vivon kaj estis mortanta pro malsato.

　　Tempo pasis, sed la reĝo ankoraŭ ne mortis. Aĝatasatu perdis sian paciencon kaj kriis kolere tra la tuta palaco: “Alvenigu barbiron.”

　　Tagoj pasis, sed la reĝo ankoraŭ ne mortis. Aĝatasatu perdis paciencon kaj kriis kolere tra la tuta palaco: “Alvenigu barbiron.”