1-22. Hejmenreveno: Malsamoj inter versioj
Miaohui (Diskuto | kontribuoj) (Nova paĝo kun ' 22. Hejmenreveno Kiam Reĝo Sudodana eksciis, ke la Budho instruas en Raĝagaha, li sendis naŭ senditojn sinsekve por inviti lin al Kapilavatu. Ĉiuj senditoj fariĝis...') |
Miaohui (Diskuto | kontribuoj) |
||
| Linio 1: | Linio 1: | ||
22. Hejmenreveno | 22. Hejmenreveno | ||
| − | Kiam Reĝo Sudodana eksciis, ke la Budho instruas en Raĝagaha, li sendis naŭ senditojn sinsekve por inviti lin al Kapilavatu. | + | Kiam Reĝo Sudodana eksciis, ke la Budho instruas en Raĝagaha, li sendis naŭ senditojn sinsekve por inviti lin al Kapilavatu. Tamen ĉiuj senditoj fariĝis monaĥoj. Ili aŭskultis la instruon de la Budho kaj sin trovis tiel allogitaj, ke ili forgesis transdoni la mesaĝon de la reĝo. |
| − | La reĝo faris aranĝon por ke la Budho restu en parko nomata Nigroda. Sed ĉar la Budho ne atingis, la reĝo sendis Kaludaji, amiko de la Budho | + | La reĝo faris aranĝon, por ke la Budho restu en parko nomata Nigroda. Sed ĉar la Budho ne atingis, la reĝo sendis Kaludaji, deinfaneca amiko de la Budho, por inviti lin reveni al Kapilavatu. |
Kiam homoj de Kapilavatu trovis, ke la Budho jam venis al ilia urbo, ili svarmis por vidi lin. Ankaŭ la parencoj de Reĝido Sidarto venis kaj diris, “Li estas nia plijuna frato, nia nevo, nia nepo.” | Kiam homoj de Kapilavatu trovis, ke la Budho jam venis al ilia urbo, ili svarmis por vidi lin. Ankaŭ la parencoj de Reĝido Sidarto venis kaj diris, “Li estas nia plijuna frato, nia nevo, nia nepo.” | ||
| − | Tiam la Bodho konsciis, ke eĉ tiam iuj homoj ankoraŭ ne komprenas, ke li jam iluminiĝis, sed opinias, ke ili estas liaj pliaĝuloj. Li montris al ili miraklon nomatan | + | Tiam la Bodho konsciis, ke eĉ tiam iuj homoj ankoraŭ ne komprenas, ke li jam iluminiĝis, sed opinias, ke ili estas liaj pliaĝuloj. Li montris al ili miraklon nomatan “Ĝemelan miraklon”. Vidinte tion, eĉ la reĝo adoris lin. |
| − | En la sekva tago la Budho portis sian almozbovlon kaj petis | + | En la sekva tago la Budho portis sian almozbovlon kaj petis manĝaĵon de domo al domo. Vidinte tion, la reĝo ege ĉagreniĝis. “Kial vi malhonorigas min, mia filo? Kial vi tiel pereigas min? Kiam vi ne prenas manĝon en la palaco? Ĉu estas konvene por vi peti manĝaĵon en tiu ĉi urbo, kie vi kutime veturis en ora portsego? Kial vi humiligas min, mia kara filo?” |
“Mi ne humiligas vin, Granda Reĝo. Tio estas nia kutimo,” respondis la Budho trankvile. | “Mi ne humiligas vin, Granda Reĝo. Tio estas nia kutimo,” respondis la Budho trankvile. | ||
| − | “Kiel vi povas tiel | + | “Kiel vi povas tiel agi? Neniu en nia familio tiel almozpetis. Kiel vi povas diri, ke tio estas via kutimo?” demandis la konfuzita reĝo. |
| − | “Granda Reĝo, tio ne estas la kutimo de la reĝa familio, sed | + | “Granda Reĝo, tio ne estas la kutimo de la reĝa familio, sed de la budhoj. ĉiuj antaŭaj budhoj sin vivitenis per akceptado de manĝaĵoj en tiu ĉi maniero.” |
| − | Sed kiam la reĝo petis la Budhon manĝi en la palaco, la Budho | + | Sed kiam la reĝo petis la Budhon manĝi en la palaco, la Budho akceptis la peton bonkore. |
Kiel registrite je 12:13, 5 Jun. 2013
22. Hejmenreveno
Kiam Reĝo Sudodana eksciis, ke la Budho instruas en Raĝagaha, li sendis naŭ senditojn sinsekve por inviti lin al Kapilavatu. Tamen ĉiuj senditoj fariĝis monaĥoj. Ili aŭskultis la instruon de la Budho kaj sin trovis tiel allogitaj, ke ili forgesis transdoni la mesaĝon de la reĝo.
La reĝo faris aranĝon, por ke la Budho restu en parko nomata Nigroda. Sed ĉar la Budho ne atingis, la reĝo sendis Kaludaji, deinfaneca amiko de la Budho, por inviti lin reveni al Kapilavatu.
Kiam homoj de Kapilavatu trovis, ke la Budho jam venis al ilia urbo, ili svarmis por vidi lin. Ankaŭ la parencoj de Reĝido Sidarto venis kaj diris, “Li estas nia plijuna frato, nia nevo, nia nepo.”
Tiam la Bodho konsciis, ke eĉ tiam iuj homoj ankoraŭ ne komprenas, ke li jam iluminiĝis, sed opinias, ke ili estas liaj pliaĝuloj. Li montris al ili miraklon nomatan “Ĝemelan miraklon”. Vidinte tion, eĉ la reĝo adoris lin.
En la sekva tago la Budho portis sian almozbovlon kaj petis manĝaĵon de domo al domo. Vidinte tion, la reĝo ege ĉagreniĝis. “Kial vi malhonorigas min, mia filo? Kial vi tiel pereigas min? Kiam vi ne prenas manĝon en la palaco? Ĉu estas konvene por vi peti manĝaĵon en tiu ĉi urbo, kie vi kutime veturis en ora portsego? Kial vi humiligas min, mia kara filo?”
“Mi ne humiligas vin, Granda Reĝo. Tio estas nia kutimo,” respondis la Budho trankvile.
“Kiel vi povas tiel agi? Neniu en nia familio tiel almozpetis. Kiel vi povas diri, ke tio estas via kutimo?” demandis la konfuzita reĝo.
“Granda Reĝo, tio ne estas la kutimo de la reĝa familio, sed de la budhoj. ĉiuj antaŭaj budhoj sin vivitenis per akceptado de manĝaĵoj en tiu ĉi maniero.”
Sed kiam la reĝo petis la Budhon manĝi en la palaco, la Budho akceptis la peton bonkore.
